De band die deze nieuwe rubriek mag openen lijkt helemaal niet uit Rotterdam te komen. Sterker nog: het heeft er geen schijn van zelfs een Nederlandse band te zijn. Toch komt My Own Army wel degelijk vanonder de rook van de Maasstad en zijn alle bandleden op en top Hollanders.
Nee, het geluid dat dit viertal produceert doet direct denken aan de stad Seattle. Deze bakermat van de grunge heeft vele legendarische bands voorgebracht en My Own Army lijkt zich hier naadloos bij aan te sluiten. Niet alleen de muziek van deze mannen, vooral ook de stem van zanger/gitarist Herman de Kok laat de luisteraar al snel een link leggen met de grootste stad van de staat Washington. Eddie Vedder (Pearl Jam), Chris Cornell (Soundgarden, Audioslave), Kurt Cobain (Nirvana) en ga zo maar door, Herman past hier moeiteloos tussen. Qua vocalen dan, want de status van genoemde grootheden heeft de zanger van My Own Army natuurlijk nog niet bereikt.
Wat de band, die zich eveneens heeft laten inspireren door bands als Tool, Alice In Chains en The Teaparty, al wel bereikt heeft is een schat aan ervaring. Vincent (gitaar), Dennis (bas), Sven (drums) en Herman (zang, gitaar) zijn de twintig allang gepasseerd en wisten al diverse Zuid-Hollandse popprijzen in de wacht te slepen. Niet dat het oude rockers zijn, maar als je het festivalpodium hebt mogen delen met onder andere Voicst, The Death Letters en Jaya The Cat, mag je als band ook geen broekie meer genoemd worden.
Onlangs bracht My Own Army haar eerste EP uit. Het schijfje met de naam Throw Away The Silence bevat zes nummers en klinkt zeer veelzijdig. Een plaat boordevol energie die vaak duister overkomt, maar desondanks niet minder toegankelijk is. De donkere bas en drums staan in evenwichtig contrast met de scherpe zang en gitaarpartijen. Dit alles maakt het een sterk en krachtig geheel. Rustigere nummers als Breaking Bones blijven stevig overeind zonder soft te worden om afgewisseld te worden met bijvoorbeeld het knallende Second Hand Mother. Ondanks een gemiddelde van ruim vier minuten per track verveelt Throw Away The Silence geen seconde. De relatief lange nummers klinken eerder episch dan vervelend. Een EP die erom vraagt te worden uitgebouwd naar een volledig album.
My Own Army is wellicht niet dagvers, maar wel goed bewaard. De muziek van deze vier mannen is wellicht niet vernieuwend, maar kwalitatief zeer hoogstaand. Je hebt deze band wellicht nooit gehoord of gezien, maar daar kan snel verandering in komen.
Aanstaande zaterdag (10 oktober) wordt de EP Throw Away The Silence gepresenteerd in Watt. Op vertoon van je kaartje ontvang je dan een gratis exemplaar van de cd.