Loufonq houdt een feestje op het jazzpodium Rotterdam

Watt gaat los op donderdagavond

Tekst: Willemijn de Koning Foto's: Donna van der Beek ,

Rotterdam doet aan jazz. Elke donderdagavond een optreden in Watt moet het publiek wakker schudden en laten zien dat jazz wel degelijk leuk is. En dat is de Zwitserse jazzband Loufonq gelukt. Ze hebben de hele zaal aan het dansen gekregen en het publiek liet hen niet meer gaan.

Watt gaat los op donderdagavond

Als je niet beter had geweten en gewoon thuis was gebleven op deze donderdagavond, had je bijna gedacht dat je niets had gemist. Maar als je niet in WATT was, waar het jazzpodium Rotterdam vanaf 1 oktober in volle gang is, dan heb je wel zeker iets gemist. Namelijk het geweldige en energieke optreden van de vijfkoppige en jazzy band, Loufonq.

Ze komen uit Zwitserland en ze brengen een frisse mix van funk en acid jazz. Ze hebben al menig podia in Europa gezien, en hebben zelfs laatst hun nieuwste cd ‘Long Story Short’  uitgebracht, die omschreven wordt als een mengelmoes van crispy funk en pushing beats.

De avond begon al met een goed intro. De mannen gebruiken het podium goed en na twee nummers moest de handdoek al tevoorschijn getoverd worden om het zweet af te vegen. Iedereen werd voorgesteld door middel van een solo, die ze allemaal erg goed afging. Ook wisten ze precies hoe ze het publiek moesten opzwepen: voor de pauze werd het nummer ‘Ghostbusters’ erin gegooid wat het erg goed deed bij de toeschouwers.

Ze speelden in de kleine zaal, maar die stond nog aardig vol met een gezellig en los publiek. Na de pauze had iedereen wel een biertje of wijntje genuttigd, en toen zat de sfeer er pas echt goed in. Toen de voetjes aan de voorkant van de zaal al van de vloer waren, volgde de rest. Er werden zelfs totaal onbekenden ten dans gevraagd wat voor een zaaltje met dansende koppels zorgde. Bij iedereen zat de sfeer er zo goed in, dat toen Loufonq het einde van de show aankondigde, er hard ‘We Want More!’ werd geroepen. Loufonq dreigde bijna in één keer af te gaan, maar kwam toch terug om nog een behoorlijk lang en jazzy outro te spelen, tot het grote geluk van de zaal.