Dat de Exit alive and kicking is hebben we geweten. Bij de eerste tonen van Beyond Lickin is het moeilijk voor te stellen dat deze braaf uitziende, flauwe grappen makende mannen deze enorme muur van geluid weten te produceren. De band speelt vuige garage/punkrock met een onderliggende surfsound. De frontman van de band staat regelmatig voor het podium te spelen, in plaats van erop. Het levert in ieder geval wel enige interactie op met het publiek dat, ondanks pogingen van de band, geen zin lijkt te hebben om te dansen, zelfs niet de befaamde freeze!

The Monroes kunnen met hun surfsound probleemloos worden gemonteerd in een film van Quentin Tarantino. Deze band uit Groningen weet hoe je een performance geeft. Zangeres Josje weet met haar heldere zwoele stem een dromerige sfeer aan de songs te geven. De drummer zit als een bezetene achter zijn drumstel en de bassist beschikt over een jaloersmakende vetkuif (zo verzekerde één van de mannelijke bezoekers mij). De inspiratie van de band komt uit de jaren ’50 & ’60 en dit druipt er aan alle kanten vanaf. Muzikaal gezien heb ik genoten van dit optreden mede omdat het perfect past in een donkere en kleine zaal als de Exit.