Viper Cobra bestaat officieel om en nabij nog maar een viertal maanden. Bestaande uit Gary White (gitaar, zang), Sjarm (gitaar, zang), Silas Fire (bas) en Rudy Mr. Boogie Ross (drums), wisten deze mannen het overwegend semikunstzinnige en gedwongen publiek in L/V helaas niet volledig te overtuigen van hun kunsten.
Een optreden in een bioscoopzaal is hoe dan ook geen makkelijke opdracht. De ruimte was onderverdeeld in drie lagen. De eerste bestond uit de vier die hard fans die een meter voor het gelijkvloerse podium stonden met her en der een fotograaf er tussen. De tweede laag kende een paar terras tafels (jawel) en verhogingsblokken die fungeerden als extra zit/leun objecten. Als laatste was er de (ogenschijnlijke) half afgemaakte bioscoop rij van 20 breed en 5 hoog. Met al die zitmogelijkheden is het natuurlijk verdomde lastig een publiek enthousiast te maken tot het punt van daadwerkelijk meebewegen, laat staan dansen.
Achter de mannen van VC werd het bioscoopscherm gebruikt als visueel hulpmiddel. Het beeld daarop is het beste te omschrijven als een constant verbrandende/overbelichte foto door de ogen van een paddonuttiger. Flink wat kleuren en psychedelische bewegingen dus. Een mooi staaltje bewerking die het optreden hielp toch een aardige sfeer neer te zetten.
Een ongelukkige ruimte wat het optreden zeker in het nadeel heeft gewerkt, maar toch heeft Viper Cobra muzikaal gezien heel wat in zijn mars. Na afloop werd er nog even spontaan een babbeltje gemaakt met de tweede gitarist waar verteld werd dat ze eigenlijk nog geen half jaar echt bezig waren met optreden en muziek maken. Dit kwam nogal onverwacht, want voor zo’n jonge band speelden de heren behoorlijk strak en op elkaar ingespeeld alsof ze toch wel wat langer dan die paar maanden bezig waren.
Speltechnisch gezien zat het goed in elkaar. Zelf omschrijft Viper Cobra zich als hippiepunk, maar na het zien van het optreden zouden ze daar wat surf rock ‘n roll en pure rock aan moeten toevoegen. Heel af en toe zaten er intro’s en drumpartijen in die deden denken aan bijvoorbeeld The Ventures of The Surfaris. Echt punk waren ze niet, qua techniek werd er veel meer rock toegepast dan punk. Welnu, in mijn ogen dan, wil hier ook weer geen schenen gaan trappen.
Al met al duurde dit optreden iets meer dan 30 minuten. Op de vraag waarom het zo kort duurde en of ze niet meer nummers hadden kunnen spelen, antwoordde Sjarm dat ze eigenlijk nog een nummer hadden, maar de organisatie had de grens getrokken bij 30 minuten.
Hopelijk zien we meer van Viper Cobra, want spelen kunnen ze wel. Rockende energie doch easy on the ears, een strak spel en gewoon tof. Volgende keer maar geen bioscoop zaal, met zitplaatsen teveel en een publiek dat meer thuis hoort op het gras tijdens Wantijpop.