Sommige bands tolereren geen invallers. Je hoort er voor de volle 100% voor te gaan, devoted and dedicated for ever and ever. Dat the Cuties zo’n band zijn heb ik aan den lijve mogen ondervinden. 

De drumster van the Cuties is er al enige tijd mee opgehouden omdat zij te veel tijd nodig had voor verplichtingen elders. Maar the Cuties hadden nog een optreden staan op een festival in Ameland. Betaald, gratis food and beverage en… gratis surflessen! Geen zichzelf respecterende vrouwenband slaat zoiets af dus er werd vervanging gezocht en gevonden in ondergetekende. 

Het lot/karma/God/Allah/Boedha of whoever was het er alleen niet zo mee eens. Nu waren de oefendagen nog wel te doen. The Cuties bestaat namelijk enkel en alleen uit aardige lieve mensen die goed voor hun invalster zorgden. Nee, de ellende begon pas goed toen we  aankwamen op Ameland. 

Ik had natuurlijk de gebruikelijke wervelbreuken overgehouden aan het gesjouw met mijn bekkens, maar iedere niet sterke man weet dat dat er nou eenmaal bij hoort dus dat was nog niet zo’n ramp. Ik begon nattigheid te voelen toen ik mijn luchtbed uitpakte (net nieuw!) en er een gat in zat ten grootte van mijn pink. Hmmmm…

Nou ja ff tapen komt wel goed. Niet dus, mijn eerste nacht was hard, heel hard. Te meer nog omdat mijn eega tevreden snurkend op zijn luchtbed naast me lag. Dus na een hele korte nacht ging ik maar in bikini gehuld richting strand. Effe afkoelen in de zee.

Vlak voor ik het strand betrad voelde ik ineens een nare steek in mijn voet, maar ik dacht; auw kutschelp. Beter had ik kunnen denken auw effe naar mijn voet kijken, want toen ik dat een kwartier later deed zag ik een huge ass teek monster in mijn voet zitten.

Op naar de EHBO om een tekentang te scoren, en na een traumatische teekverwijdering kon ik eindelijk de zee in, compleet met wetsuit en bodyboard, golven najagen. 

Om 5 uur zouden we spelen. Nou ja spelen, ik weet niet wie het godvergeten playmobile drumstel waar ik achter moest gaan zitten heeft uitgevonden, maar het was vast een hobo speler, geen drummer iig.

“Ehm, band…”

“ja???”

“Het moertje van de Floor past niet….”

“Eh … he?” 

Nou daar zat ik dus, met een trommel op de juiste hoogte vastgemaakt met plakband, een pedaal dat mij harder raakte dan de basdrum en een hihat die krommer was dan de gemiddelde Israelische neus, maar fuck we hebben goed gespeeld!

Gelukkig was ik niet de enige die het zwaar had, geheel volgens de lijn der verwachting was er een gitaarversterker te weinig en nergens op dat kut eiland groeien die dingen aan de bomen dus we moesten zonder… maar fuck wat hebben we goed gespeeld. 

Wat nog meer jammer was? Nou dat rare geluid toen ik mijn koffer in ging pakken. Bij controle bleek dat mijn haar-mouse-spray-gel geval beklemd had gezeten en mijn hele koffer zat onder het witte schuim.

Ook crap was dat op de terugweg mijn eega zijn kaartje was vergeten te kopen, dus in Heereveen heel hard richting kaartjesautomaat moest. Nog jammerder was dat hij niet op tijd terug was in de trein en ik dus met bagage voor twee op station Amesfoort rond moest dwalen op zoek naar een plee. 

Maar eind goed, al goed. Ik ben weer thuis! 

Mocht er by the way ergens nog een devoted en dedicated drumster rondlopen die een band zoekt? De vacature is nog niet ingevuld. Dus als je durft…