The Black Lips bestormden onze eigen kelder in Rotterdam. Watt is flink onder handen genomen door de bandleden. Leek het of dat de zanger stond te stuiteren op het podium of had hij genoten van ons vrijblijvend drugs beleid?  Ik was getuige van dit optreden op woensdag 4 februari 2009 tussen de zwarte jasjes, zwarte nagellakken en juist… De zwarte lippen.

De Amerikaanse band uit Atlanta bestaat uit: Cole Alexander (guitar / vocals) and Jared Swilley (bass / vocals) Joe Bradley (drums / vocals) en Eberbaugh (guitar). Ze beschrijven zelf hun enerverende muziek als flower punk. Een combinatie van vroege jaren zestig / psychedelica en Amerikaanse pop.

Ik ben niet echt bekend met het repertoire van de band, maar begrijp waarom ze gerespecteerd worden in hun kringen. Naast een wat rommelige set, beheersen ze echter een goede techniek en produceren ze daarbij het bijbehorende zweet. Het klinkt goed ondanks het feit dat geen enkel bandlid echt goed zingen, maar ze doen allemaal een poging. Hoewel ze het wel hebben geprobeerd, konden ze zich als bandleden niet onderscheiden, maar bleven een geheel.
Het nummer ‘Katrina’  sloeg in als een bom en de zwarte nagellakken werden vermengd tot een zwarte golf die watt overspoelde. Het werkt. De hele zaal was geïmponeerd door de podiumbeesten.

Ik geef toe dat ondanks de iets wat beperkte sound The Black Lips weten wat performen is. De drummer kreeg voornamelijk mijn aandacht doordat hij genoot hoe hij en zijn bandleden de zaak regeerden en don’t forget the moustaches!
Dat bevestigt dat ik ze liever letterlijk in de underground zie dan ze thuis op plaat beluister.