“Hallooooo...... Hier is de band! QueenBee in the house..!!” Bepakt en bezakt lopen onze vriendjes met onze spullen voor ons uit het jeugdcentrum in Kut op Veen binnen. Zaterdagavond and we’re feeling good!

We worden verwelkomd door een puistige puber die ons de weg naar de ‘backstage’ wijst.

“Oh enne het is niet de bedoeling dat jullie hier blijven hangen, dat vinden we vervelend, jullie mogen alleen jullie spullen hier neer zetten.”

Over die spullen is nog het een en ander te doen geweest, want er werd diezelfde week pas gemeld dat er geen back-line was. En wij, arme studenten, hebben geen basversterker en geen auto. Dus crap. Bellen, lenen, smeken, lenen en vervoer regelen. Erg naar.

Waar we ons dan moeten omkleden en opmaken enzo, vroegen we. Op het toilet natuurlijk was het antwoord. Okay, niet perfect maar we zijn nog te ieniemienie voor sterallures dus op naar de plee.

Even later staan we peinzend te kijken naar een rij hokjes met wc potten die tot onze enkels komen en een horde pubers met oogpotloden, mascara en joints. Na het betere ellebogen werk proberen we een plekje te krijgen om ons fashionable en toonbaar te maken. Nadat een van ons heel hard “Kijk daar, Brad Pitt!!” heeft geroepen en de horde eindelijk opgesodemieterd is kunnen we aan de slag.

Dan... soundcheck en spelen maar! En wat staat er op dat podium?? Een complete back-line. Ik kan een godver nog net binnenhouden want de goegemeente is vrij christelijk in Kut op Veen.

Terwijl ik peinzend en grijze haren verwervend bezig ga met een drumstel dat het meest weg heeft van een set tupperware bakjes komt er een andere pukkelige puber naar ons toe, ditmaal in bezit van de nodige vetkwabben en ‘backstage-bandjes’ (welke backstage in go...kut...pietsnaam?). Hij heeft er 6. 5 bandleden, 2 vriendjes, 1 vader. Of we misschien een extra bandje voor de roadies mogen. Nee. Wat? Nee.

Het schijnt beleid te zijn dat elke band 1 roadie mee mag nemen. De rest moet betalen. Moe van dit gezeik besluit ik maar aan de drank te gaan. Of ik wat mag drinken. Nee. Wat? Nee, de bar is nog niet open. Oh....

Later (de bar opende gelukkig 10 minuten later) blijkt dat er helemaal geen drank geschonken wordt!!! 
Wij, onderhand tegen het ontoerekeningsvatbare aan, besluiten onze zangeres met tas richting benzine station/avondwinkel/kroeg/buurvrouw desnoods te sturen om bier te halen. Helaas zonder succes. Wat denken wij ketterende zondaars wel niet? Bier op zaterdagavond in Kut op Veen?
Spelen ging gelukkig wel lekker, mede dankzij een groep hele lieve vrienden van ondergetekende. Na het spelen zijn we hem gelijk gesmeerd. De weg naar eeuwige roem is hard, dorstig en betegeld met pukkelige pubers, maar hey, er is altijd nog thuis waar de nachtwinkels open zijn en bier verkopen!!!