De balkanklanken en –beats stromen afgelopen tijd de alternatieve muziekscene binnen, met bands als A Hawk and a Hacksaw en natuurlijk de grote naam binnen dit fenomeen, Beirut. Leden van deze groepen, waaronder Beirut’s Zach Condor, zijn echter ook betrokken geweest bij het meer electronisch gerichte Alaska in Winter. Met het gelijknamige album leverde Alaska in Winter een van de grote verassingen uit 2007; een sterke samenhang tussen warme Balkanklanken, vieze beats en fijne electronica. Brandon Bethancourt is de ruggegraat van dit project, en afgelopen zondag zorgde hij in Rotown voor een bijzonder optreden met zijn ‘band’. Slechts een handjevol mensen kwam er op af, niet heel vreemd gezien het vele aantal optredens in ons land tegenover zijn nog geringe bekendheid. Een projectiescherm vult het podium, naast een enkele microfoon en wat electronica. Duidelijk is dat Bethancourt zich in zijn eentje zal presenteren, maar hij weet zich hier op bijzonder kundige wijze van af te brengen. Slechts de zangpartij voor zijn rekening nemend, wordt de rest van de ‘bandleden’ geprojecteerd op het scherm, allen een ander instrument bespelende Brandon Bethancourtjes. Met wat licht narcistische uitingen – een blik werpend op het scherm: ‘I’m so hot’ – en voorzien van de nodige ironie is zijn performance nergens storend en is de virtuele band nooit een serieus gebrek. Gelijk aan zijn duplicaten op het scherm kleedt hij zich gedurende het optreden een aantal keer om, waarschijnlijk om wat meer leven in de toch wat vlakke bandleden te brengen. Bethancourt zorgt voor een geslaagd optreden; met het geluid van Alaska in Winter is dan ook weinig mis, het klinkt live allemaal redelijk hetzelfde als op plaat, die vrijwel geheel ten gehore wordt gebracht. Daar ligt echter ook de zwakke plek van een dergelijk optreden, spannend en vernieuwend zal het nooit worden, een vleesgeworden band zou het allemaal net iets uitdagender kunnen maken. Door het grotendeels virtuele optreden kan er weinig fout gaan, de muziek klinkt toch wel goed, afgezien van een enkele maal haperende laptop. De zaal lijkt van het vreemde schouwspel te kunnen genieten, hoewel er meer aandacht is voor hoe origineel de man op het podium te werk gaat dan dat er gedanst wordt. De nieuwe nummers worden positief ontvangen en Alaska in Winter zou best eens een project kunnen zijn dat in de toekomst meer succes gaat genieten. Na afloop klappen we voor Bethancourt en misschien nog wel meer voor de virtuele bandleden, die voor een originele concertavond zorgden.