Op een stormachtige zondagavond traden El Guapo Stuntteam en The Datsuns op in Waterfront. El Guapo Stuntteam trappen af met stampende rock, vlammend maar waarbij de geijkte schema’s na een tijdje gaan vervelen. Dat weten deze hardrockende Belgen ook, en daarom wisselen ze hun set zo nu en dan af met rustigere nummers, hoewel met drie gitaren in de band is ‘rustig’ nou niet echt de juiste bewoording. Het Stuntteam doet hard hun best om het Rotterdamse zondagavondpubliek, als vanouds op veilige afstand van het podium, mee te krijgen. Dit lukt niet, maar desondanks vlammen ze lekker door hun set heen. Bij vlagen hoor je AC/DC en Led Zep terug, voorzien van een overstuurde harmonica. Tikkeltje voorspelbaar. Allemaal ok, maar weinig echte muzikale stunts. En dat hoeft ook niet altijd natuurlijk. Prima opwarmer voor the Datsuns. The Datsuns beginnen spetterend, knallen er meteen op los en het duidelijk te zien dat het publiek hiervoor gekomen is. We horen songs van alle albums en met name hun laatste LP. Over het algemeen lekker in het gehoor liggende catchy riffs die je na 5 seconden herkent, of die je doen denken: heb ik dit niet al eens gehoord? Ze spelen geroutineerd en strak. The Datsuns frontman/ bassist heeft af en toe zijn handen vrij om te zingen en een duik in het publiek te wagen. In het toegift maken ze een uitstapje richting 60’s psychedelica, en dat hadden ze in de hele set best vaker mogen doen. Het werkte heel eventjes verfrissend namelijk. Over het geheel genomen vervelen de rockende Nieuw Zeelanders geen moment. Nee, the Datsuns weten een oerdegelijke (hard)rock show neer te zetten, maar nergens vliegen ze uit de bocht, of gaat dak eraf. Oerdegelijk maar veilig, zo kun je het ook noemen.