Het zal wel er mee te maken hebben dat er weinig ruchtbaarheid aan dit sympathieke festivalletje op de Binnenweg is gegeven. Toch is het vreemd om een gerenommeerd singer-songwriter als Mark Ritsema, als een of andere arme straatmuzikant, voor winkelend publiek te zien spelen. Ritsema vervangt de Death Letters, die op het laatste moment hebben afgezegd. Uitgerekend een verdwaalde zwerver is zo vrijgevig om iets in de gitaarkoffer van Ritsema te gooien. Van de Plaatboef is het slechts een paar sprongen naar een trendy kapperswinkel, waar de Rotterdamse Ragtime Wranglers hun exotische mix van countrydeuntjes, ballroomjazz en oorstrelend getokkel uit Hawaï vertolken. De band speelt versterkt en de verkoopwaar staat keurig netjes uitgestald, maar er ontbreek één essentieel element aan de show: het publiek! Eveneens gemoedelijk gaat het er een paar deuren verder aan toe. Op de stoep voor vinyl-schatkamer Demonfuzz draaien hiphop kopstukken Git Hyper en Eni-less vele uurtjes voor het vooral passerende publiek. De kraam met platenbakken en de scharrelaars die daar op afkomen completeren het beeld. De eigenzinnige Texaan Scott H. Biram speelt aanvankelijk in een nagenoeg leeg Rotown. Zijn eenmansband maakt echter zo’n oorverdovend kabaal dat nieuwsgierige passanten binnen de kortste keren komen kijken naar zijn kunsten op gitaar en achter zijn fictieve drumstel. Met de duivel op de hielen maakt hij een ontiegelijk rampenstampende en ruige potpourri aan country en blues. Als laatste act is Nine Volt in Stalles geprogrammeerd. Bijgestaan op gitaar door Face Tomorrow's Aart weet het doorgaans stevige gezelschap zich aardig door de voor hun wat ongemakkelijke akoestische set heen te slaan. Het terras loopt hierbij ook aardig vol. En dat gewoon midden op een zonnige zaterdagmiddag in hartje Rotterdam. Zo komt het toch nog goed met deze ludieke braderie in de binnenstad.