De voorjaarszon schijnt uitbundig in de achtertuin van Charlie Dee, hartje Rotterdam. De zwarte labrador Arie ligt aan haar voeten. Hij blaft af en toe door ons heen. Kopje koffie, kopje thee. Love Your Life, de opvolger van Where Do Girls Come From ligt in de winkel. Het leven schijnt haar als vanzelf toe te lachen, zoals ze daar zit, met een stralende lach en de schmink op haar gezicht van een eerdere fotosessie. “Love Your Life is echt het drama van mijn leven.” Eerst even een korte terugblik. De verwachtingen rond je debuut waren hooggespannen. Veel lovende recensies. Zijn jouw verwachtingen uitgekomen rond Where Do Girls Come From? “Ik heb ooit geleerd niet teveel verwachtingen te hebben, dus ik ben niet iemand die vantevoren een beeld heeft van hoe het moet zijn. De platenverkoop is misschien wat tegengevallen. Die zit zo rond de vijfduizend. Maar aan de andere kant ben ik ook niet teleurgesteld, juist omdat die markt zo slecht gaat. De cijfers van het laatste jaar zijn echt schrikbarend, dus zoveel zegt het ook niet. Sterker nog, mijn platenmaatschappij is eigenlijk heel blij. De basis is gelegd. “ In je eerste jaar speel je op Lowlands omdat je de Essent Award wint. Hoe was dat? “Lowlands was het absolute hoogtepunt van 2006. Het is heel heftig om voor 5000 man te staan. Maar heel gaaf. Het gekke is dat je dan een heel ander soort spanning hebt. Het is veel leuker, vind ik. Ik heb wel in andere grote zalen gestaan als Ahoy’ en de HMH, maar dat is heel anders omdat je dan voorprogramma bent. Je kan ook weggefloten worden. Je weet heel goed dat die mensen niet voor jou komen. Bij Lowlands stonden mensen al drie kwartier vooraan te wachten, dus dan voel je al ok.” Where Do Girls Come From is een proces van jaren geweest. Love Your Life heb je in drie maanden geschreven. “Ja, ik dacht wel: hoe ga ik in godsnaam een tweede plaat schrijven? Daarom ben ik heel gedisciplineerd gaan schrijven, omdat ik dacht: ik doe er drie jaar over. Minimaal. Maar het was er gewoon.” “In principe is het proces van de eerste en tweede plaat precies hetzelfde gegaan. Behalve dus dat het veel sneller ging. Dat komt ook omdat Chris en ik elkaar zo goed kennen. Ik had maar halve zinnen nodig om mezelf te verduidelijken. We hebben een demo gemaakt en die is naar de band gegaan. Maar de sound heeft Chris toen al neergezet. “ Love Your Life klinkt veel meer als een popplaat dan een singer/songwriters album. “Ik schrijf puur vanuit wat ik voel. Ik weet wel dat ik tijdens het schrijven dacht : dit wordt heel anders. Daar zal ik wel weer de nodige kritiek over krijgen. Maar blijkbaar heb ik hier zin in. Gewoon duidelijk, kop en staart, en vrolijk. Daar had ik zin in. En nu is het ook alweer heel anders. Ik ben nu weer meer singer/songwriter aan het schrijven. Dat is blijkbaar waar ik nu in zit. Niet dat dat wil zeggen dat mijn volgende plaat een singersongwriterplaat wordt hoor, misschien gooi ik alles wel weer weg wat ik nu schrijf...” SONGSCHRIJVEN “Martijn zegt altijd: jij wordt niet gehinderd door enige kennis van zaken. En dat klopt. Ik kan geen stijl of groove bedenken. Dat vind ik heel lastig. Martijn is een ambachtelijke songschrijver, omdat hij heel veel kennis heeft. Ik lette nooit op, toen ik op het conservatorium zat. Ik ging nooit naar mijn lessen. Ik heb wel hard gestudeerd hoor. Maar dan leerde ik wat ik wilde. Zangtechniek en ritmische scholing. Theorie had ik niet echt veel zin in. Ik begreep het ook niet. Ergens was er ook iets in mij dat het niet wilde begrijpen, volgens mij. Als ik het allemaal weet, ga ik in mijn kop zitten als ik schrijf.” Hoe gaat dat schrijven dan? “Ik had het daar toevallig pas met Johan en Joeri over. En ik zei: ik schrijf niet. Ik zei voor de grap: het is allemaal God die het doet. En toen zei Johan: ja, het zal eens een keer uit jezelf komen. (ze lacht) Later kwamen we daar serieus op terug. En toch is het zo. Het voelt alsof je een kanaal openzet. En het echt niet uit mij komt en ik gewoon iets oppik, wat ik dan uitwerk of zo. Ik heb echt dingen: hoe kan dit, waar komt dit vandaan? Maar dat is dus, grappig genoeg, inspiratie.” Zoals Keith Richards een keer heeft gezegd: “ik pik gewoon op wat er in de lucht hangt en ik ben toevallig de eerste.” “Dat is echt hoe het voelt. En ik was er wel bang voor dat dat kanaal verstopt zou raken door de theorie, omdat je dan zo in je kop gaat zitten. Ik zet echt wat open in mezelf. Mijn hart en alles. Onbewust heb ik bewust de theorie niet tot me genomen.“ Vind je jezelf een betere songschrijver dan vorig jaar? “Ja ik schrijf beter. Maar ik heb ook heel veel geleerd van die mannen om me heen. Die leren mij zo verschrikkelijk veel. Dat is helemaal te gek.” “Ik heb van Chris geleerd dat ik mijn verhaal moet vertellen en niet mooi moet gaan zingen. Ik ben niet zo’n zangeres, vindt hij. Ook op het podium. Ik sta mezelf altijd te verexcuseren bijvoorbeeld. Ik maak altijd van die grapjes om mezelf even omlaag te halen. Sorry dat ik besta.” “Chris wil mensen laten stralen door de kracht eruit te halen. Daarom is hij zo’n goede producer. Dat doet hij bij iedereen. Hij ziet wat iemand zijn kracht is en probeert die er dan uit te halen. “ LOVE YOUR LIFE De titelsong Love your Life klinkt zo positief. Toch komt de rest van de plaat heel verdrietig over. “Het is wel hoe ik het leven ervaar. Ik vind het zwaar, maar ik ben heel erg optimistisch.” Is dat niet de ideale gemoedstoestand voor een kunstenaar, die melancholie? “Ja, alhoewel ik ben ook heel gelukkig geweest, en toen heb ik ook heel veel geschreven. Is dat waar? Nee, dat is eigenlijk niet waar. Ja, wel.” Waren dat goede dingen? “(lacht, denkt na, bekijkt liedjes op cd) Nee (lacht). Even kijken, ik heb hem in mei juni juli vorig jaar geschreven. Toen was ik nog in de naïeve toestand dat het allemaal wel goed ging.” Hoe bedoel je? “Ik dacht dat het leven best leuk was. Maar ondertussen broeide er wel al heel veel. Joey, mijn toenmalige man, en ik zijn inmiddels uit elkaar en dat hoor je denk ik. “ Je hoort liefdesverdriet. “Ja maar toen had ik het nog helemaal niet. Nu hoor je pas liefdesverdriet met de nieuwe dingen die ik schrijf. In deze dingen zit meer de frustratie. Hey Hey Hey is dat. Wrecking Ball gaat over ouder worden. Het is geen drama, maar het speelt wel. Als je 29 bent, begint het verval (ze lacht).” “This Parade gaat over het bekender worden en hoe mensen om je heen opeens anders met je omgaan. Het gaat over bekender worden en hoe mensen daarop reageren. Mensen die me al heel lang hebben afgeschreven als vriend, laten nu ineens weer wat van zich horen. Dat is niet erg. Maar sommige kleine emoties grijp ik nu aan om een liedje over te schrijven.“ “Mary Jane gaat over mijn tijd in een psychiatrisch ziekenhuis in Utrecht. Dat ziekenhuis was gelegen aan een spoorlijn. Ik kan het nu wel zingen. In de studio heb ik een beeld van mezelf geschetst omdat ik wilde dat de vibe er goed op kwam. Ik sliep op de negende verdieping, maar je kan niet weg. En als ik dan uit het raam keek, liep er een spoor en dan zag ik een trein langskomen. Achter me was het donker en dan zie je de trein. Dat is echt vrijheid en daar kan je dan niet bij. Dat gevoel had ik heel sterk. En toen ik dat tegen Martijn vertelde, heeft hij dat letterlijk huilend in staan spelen. Omdat dat beeld hem zo raakte.” “Ik heb me er heel lang voor geschaamd, maar dat heb ik niet meer. Dat is gewoon ook een kant van me. Ik kan er nu ook over praten zonder een brok in mijn keel te krijgen. Het is een heel moeilijke tijd geweest en daar ben ik heel goed uitgekomen, heel sterk.” “Love Your Life is echt het drama van mijn leven. Iedereen heeft wel een ding en dit is het mijne. Het is echt mijn credo. Je moet gewoon om je heen kijken, naar de mooie dingen kijken, genieten, niets als vanzelfsprekend nemen. Keep your head up high.” JONI MITCHELL Je bent heel veel met Joni Mitchell vergeleken. Ze is de oermoeder van het singersongwriter genre. Ik vind je muziek er eerlijk gezegd totaal niet op lijken. Het doet mij veel meer denken aan de sfeer van Bruce Springsteen en the E street band. “Dat vind ik wel een heel groot compliment. Ik was bij het laatste optreden van Bruce Springsteen, The Seeger Sessions, en mensen staan daar echt met hun handen in de lucht. Dat vind ik heel gaaf. Dat heeft met te maken met dat optimistische, dat kracht ding. Als ik Devils&Dust opzet, voel ik dat ook. The Rising heeft dat ook. Die plaat is mooi, jezus. Daar zit een kracht in die plaat! Ongelooflijk. Ik luister pas sinds drie jaar naar Bruce Springsteen. Dat komt door Joeri. Er zit zoveel hoop in zijn muziek. Dat herken ik ook wel bij mezelf.” Veel meer dan bij Joni Mitchell. “Ja dat is echte melancholie.” Daar zit ook bijna geen hoop in. “Nee (ze lacht), dat is waar. Het is wel echt iets waar ik over nadenk. Hoop moet er altijd in zitten. Wij willen dat allemaal. Soms schrijf ik wel eens een tekst en dan denk ik: ja dat is leuk voor thuis, maar daar heeft niemand verder wat aan. Ik denk daar heel bewust over na. “ “Ik denk bewust na over wat ik te doen heb in mijn leven en ik wil wel iets geven. Ik wil niet alleen maar muziekjes maken. Ik wil dat jij luistert naar mijn plaat en dat je hetzelfde hebt als ik, als ik naar Bruce Springsteen luister, dat er iets in mij geheeld wordt. Dat wil ik. Ik weet niet of dat kan, maar dat is wel mijn intentie.” Ik las in een interview dat je huis helemaal roze is en dat je zo’n dromerig meisje bent. Als ik om me heen kijk is alleen de luxaflex in de keuken roze en voor een dromerig meisje denk je veel te veel na over het leven. Hoe kom je aan zo’n imago? “Ik zal het je vertellen. Ik had gisteren iemand aan de telefoon van de radio. Ze had Love Your Life opstaan en ik moest daarna het interview in. Toen zei zij ’Dit was Love Your Life en wat een lieve tekst!’ En toen vroeg ze: doe je yoga vlak voordat je opmoet. En ik zei : nee we doen alleen een groepshug. En verder heb ik alleen een opwind pinguïn. Dat is nou eenmaal mijn mascotte. Elk bandje heeft volgens mij een mascotte. En dan zegt ze: o wat lief! De pers doet dat. Mensen blijven dat zeggen: lieve Charlie. Terwijl, lief? Je moest eens weten! (ze lacht)” DE BAND “Chris en ik hebben wel eens samen proberen te schrijven, maar dat lukt ons niet. Hij is gewoon een producer die zo’n grote input geeft dat je gewoon vindt dat hij het liedje ook geschreven heeft.” “Zonder Chris zou ik veel minder poppy klinken. Hij maakt er echt popliedjes van. Er komt gewoon altijd wat uit als Chris en ik samenwerken. We zijn als mens ook heel erg aan elkaar gewaagd. We durven alles te zeggen en leren heel veel van elkaar. “ “Johan en Joeri spelen geen noot teveel. De laatste fill van Joeri in I Know, dat doet me gewoon pijn, zo mooi. Hoe hij Stay heeft gedrumd. Hij vertelt echt een verhaal. Dat vind ik zo gaaf.” In sommige recensies las ik dat je misschien niet zo’n goede zangeres bent. Wat vind je daarvan? “Ik ben een verhalenverteller. Ik vind mezelf – tegenwoordig durf ik dat wel te zeggen – een goede zangeres. Ik ben achter mezelf gaan staan. Als je op het conservatorium Chaka Khan kon zingen was je te gek. Maar ik zong Joni Mitchell. Op het conservatorium leer je geen verhaal vertellen maar noten zingen. Een atleet zijn. Bij Where Do Girls Come From heeft Chris gezegd: je moet nu echt je verhaal gaan vertellen. En toen pas kon ik dat ook gaan doen. Dat was echt zo’n moment. Dat heeft ook met zelfvertrouwen te maken en 30 worden is dan heel fijn. Toch wel. Ouder worden heeft dus ook echt zijn voordelen.” “Weet je wat ik nog met de band heb? Het feit dat we trouw blijven. Zangeressen switchen heel veel met bandleden, en dat heb ik in het begin ook gedaan omdat ik mijn sound nog niet had. Maar toen Joeri en Johan erbij kwamen, wist ik : dit is het. En we zijn toen echt een verbond met elkaar aangegaan en dat hoor je gewoon op de plaat. Dat is zo te gek.” “Ik zou nooit toeren met een andere band, dan waarmee ik de cd opneem. Daar geloof ik niet in. Op een gegeven moment knettert er iets, dat is een ding wat je hoort, wat niemand na kan doen. Omdat het onze energie is, dat zijn echt die mensen, die elkaar zo goed kennen, en zo vertrouwen, dan ontstaat er gewoon iets wat je niet vangt. Dat vind ik zo gaaf. En daarom wil ik over 20 jaar nog steeds met hun spelen. Dat is echt mijn droom. Want dan zet je op een gegeven moment iets neer jongen, dat is .. (zoekt naar woorden).. daar kan je niet overheen.” “We zijn nog steeds op zoek naar een goede bandnaam. Voor de volgende cd wil ik Charlie Dee & .... The Pretty Boys bijvoorbeeld. Het is alleen heel moeilijk om een naam te verzinnen die niet corny is. Maar dat komt wel. Alles op zijn tijd.”