Het recept is inmiddels bekend en beproefd, en sinds kort ook uitgevoerd naar België. Men neme: - een woonkamer die ruim genoeg is - drie artiesten van verschillend pluimage - een stuk of dertig mensen publiek - op een avond in het weekend - met de nodige versnaperingen Laat de artiesten elk 15 minuten spelen, gevolgd door een pauze. Herhaal dit. Veel plezier! Deze aflevering van Live In Your Living Room is een echte Rotterdamse, namelijk op de Kop van Zuid met twee Rotterdamse bands en eentje uit de oostkust van de Verenigde Staten. Anne-Marie Ros heeft gastvrij haar riante keuken beschikbaar gesteld, met uitzicht op een besneeuwd dakterras, sfeervol verlicht met wat rode lantarentjes. Het publiek is een mix van ‘vaste klanten’, vrienden van de gastvrouw en nog wat anderen. Tijd voor een eerste drankje is er niet, dus het is even dorstig afzien tot de pauze. De gloednieuwe biertap (van de sponsor) maakt helaas te veel herrie om tijdens de optredens gebruikt te worden. Er staan wel schalen met snoepjes, chips, brood en ander lekkers. Een gigantisch schilderij van een meisje met overdreven wimpers kijkt neer op het ‘podium’. En daar staan vanavond drie opmerkelijke bands. Fuck The Writer Onlangs stond Fuck The Writer - Emil van Steenwijk - nog op het Haagse Crossing Border festival. Voor wie dat gemist had was dit een mooie kans om deze Rotterdammer met Groningse ‘roots’ alsnog te zien, en vooral te horen. Begeleid door Milena Eva, die gezegend is met een van nature versterkte stem en ook mooi op cello, brengt hij met een zware stem zijn nummers. Verhalend, neerslachtig, en soms ook sarcastisch. Tekstueel gezien De Blues, maar het is eigenlijk niet in een hokje te stoppen. Folk. Belletjes. Dat past mooi bij kerst, ook. Het contrast van de vrouw met vuurrode lippenstift en het donkere haar strak achterover met de man met wild lang blond haar werkt vervreemdend. Ze dragen allebei puntlaarzen. Er zit heel veel in, muzikaal, maar vooral de teksten lijken allemaal autobiografisch, en doen je hopen dat hij het nog wel een beetje ziet zitten voor de toekomst, want dit smaakt naar meer. Politics Ook verhalend, maar dan op een andere manier, is Politics. Ze speelden al een aantal keren bij mensen in de huiskamer, tijdens eerdere edities van Live In Your Living Room. En ze mogen altijd weer terugkomen, aldus programmasamensteller Maurice die ze aan- en afkondigt als ‘de beste band van Rotterdam’. Vier bandleden en ze zingen allemaal. De teksten zijn voornamelijk grappig, vol zelfspot en met creatieve zinswendingen, die helaas niet aan iedereen besteed zijn. Maar de meeste mensen in het publiek staan met een grote glimlach te kijken, dus dat zit wel goed. Drummer Griffin speelt achtereenvolgend met een bongo, een ei, op gitaar, mondharmonica en nog een soort speelgoedtrekharmonica, wat wel grappig is omdat hij steeds wordt aangeduid als ‘onze drummer’, terwijl er geen drumstel aan te pas komt vandaag. Tijdens Waiting For The Summer staat het besneeuwde zonnebed op het terras onopgemerkt te figureren als passende achtergrond. Zoals een Rotterdamse band betaamt, spat het onderlinge spelplezier er weer van af. We krijgen de primeur van enkele nieuwe nummers, die op de opvolger van Hands Off My Riot zullen komen. Tiger Saw De aandacht voor de derde band, Tiger Saw, is in eerste instantie niet zo groot, want na twee optredens duiken veel mensen naar het kookeiland om eindelijk iets te drinken te pakken. Maar ze weten gelukkig die aandacht snel te veroveren. Tiger Saw is een band van wisselende samenstelling, soms tot wel vijftien mensen, rondom zanger Dylan Metrano, uit Newburyport, Massachusetts. Genoemd naar een onderdeel van het flipperkastspel Theatre Of Magic en al actief sinds 1999, met bijna een handvol albums en een indrukwekkende tourlijst. Spelen in een woonkamer is voor hen de gewoonste zaak van de wereld; dat doen ze vaker. Vandaag zijn het drie jongens; de vierde is al naar huis. Het is het laatste concert van hun Europese tour. Morgen gaan ze naar Dublin en dan naar huis, om net op tijd voor kerst weer thuis te zijn. Net als bij de andere twee bands van de avond draait het bij Tiger Saw voornamelijk om de sfeer, die door de teksten en muziek gebracht wordt, maar ook door verhalen tussendoor. De zanger met de breekbare stem vertelt over een waarzegster en wat ze hem voorspelde, en voordat je het weet zit je middenin een nummer. Magie, dat is wat ze volgens de website belangrijk vinden, en dat komt aardig over. Leuk eigenlijk, die gekleurde kerstlampjes die er hangen. En de piepende deur af en toe voegt ook wel iets toe. Het meisje aan de muur wordt steeds mooier. De drummer zit met zijn armen kruislings te drummen en gebruikt als extraatje ook zijn schoenen op de houten vloer, en de bassist zingt op de achtergrond met een ouderwets goede, hoge stem. Aan het einde van de avond (de zanger bedankt de ‘vijf’ voorgaande bands), krijgen ze zowaar het publiek aan het meezingen. Over familie en de kat thuis die je mist. Maar als je zingt, draag je ze toch nog bij je, aldus de troostende boodschap van het nummer Postcards & Letters. Mooie afsluiting als je weer bijna naar huis gaat, of dat nou in Rotterdam is of in Massachusetts. Als toegift en op dwingend verzoek van een man uit het publiek spelen leden van Tiger Saw en Politics nog gezamenlijk een nummer: Love Me Do van de Beatles. Na afloop blijven er altijd mensen hangen. Lekker praten met de andere bezoekers of bandleden. Omringd door kookboeken kom je er zo achter dat het meisje op het schilderij van een Rotterdamse schilderes, is, bijvoorbeeld, en dat bassist Erik van Tiger Saw een Nederlandse vader heeft, en hoor je over een eiland vol kunstenaars naar aanleiding van iemands T-shirt. Dan krijg je nog een flyer met de aankondiging dat Politics binnenkort in de Exit speelt. En dan heb je spijt dat je geen geld mee hebt om cd’s te kopen. Van alledrie de bands, eigenlijk, het liefst (voorzover ze die bij zich hebben, overigens). En dan ga je naar huis, door de sneeuw, met het idee dat je nieuwe vrienden hebt gemaakt. Thuis voeg je ze eventueel toe aan je Myspace of last.fm, waar de volgende dag al de foto’s staan bij dit ‘event’, en bedenk je je: “volgende keer weer op tijd inschrijven, voor het is uitverkocht”.