Mirjam Koudijzer is één van de oudgedienden van Rotown. Negentien jaar geleden begon ze als afwashulp bij Rotown en na al die jaren is ze nog steeds verbonden aan het poppodium annex café annex restaurtant. Tegenwoordig is ze samen met Dick Pakkert eigenaar van Rotown; Mirjam Koudijzer. Camiele Wenniger 3VOOR12 Rotterdam: “Maar hoe ben je ooit bij Rotown terecht gekomen?” Mirjam Koudijzer, één van de twee Rotown eigenaren: "Ooit solliciteerde ik bij Nighttown. Toen Nighttown opende, wilde ik daar eigenlijk in de ‘diner’ werken, maar ik had te weinig ervaring. Daar zeiden ze dat er nog wel een baantje bij Rotown, in de afwas, was. Aangezien ik zeventien jaar oud was, vond ik dat ook wel goed. Zo ben ik begonnen, bij Rotown in de afwas." De ‘afwas-periode’ heeft slechts een half jaar geduurd. Maar het was het begin van een carrière in het horeca-bedrijf Rotown. Mirjam ging nog naar school, dus werkte ze eerst één à twee dagen in de week in het restaurant of achter de broodjescounter. Mirjam: “Na mijn schoolperiode ben ik vier dagen in de week broodjes smeren! Weer later werkte ik achter de bar en in de bediening van het restaurant, totdat het tijd werd voor wat anders. In 1995 ben ik naar Spanje gegaan. Ik had het helemaal gehad hier. Het was uit met mijn vriendje, groot drama, en een collega had een ‘horecaconnectie’ in Spanje." “Het uitstapje was van korte duur, want na de zomer kreeg ik een aanbod om bedrijfsleidster bij Rotown te worden. Na twee jaar sloeg de onrust weer toe. Ik dacht erover om naar Arnhem of Nijmegen te gaan. Toen zei mijn baas, Dick Pakkert, waarom wil je niet mede-eigenaar worden? En dat doen we nu al 9 jaar samen." Camiele: “Een flinke carriere dus.” Mirjam: "Wat moet ik ervan zeggen? Je begint bij de afwas en gaat nooit meer weg!" Camiele: “Doen jullie het bestieren van Rotown samen of zijn de taken onderverdeeld?” Mirjam: "Ik ben er echt voor de horeca, Dick doet de muziek." Camiele: “Is er door de jaren heen veel veranderd?” Mirjam: “Er zijn wel wat dingen veranderd. Muziek is veel belangrijker geworden. Al was het dat altijd al, de laatste vijftien jaar is het veel professioneler geworden. De eerste vijf jaar was het ook leuk, hoor. Mensen kwamen met een demo-tje binnen, en stonden soms een paar dagen later op het podium. Ik heb toen soms de meest vreselijke bands horen spelen, dat je denkt: ‘dit nooit meer’!” “Tegenwoordig komt dat gelukkig niet meer voor. De laatste programmeurs, zoals Joey Ruchtie, Dave Andriesse, Henri Oogjen, Gideon Karting, leveren zulke hoge kwaliteit bands en artiesten, dat dat niet meer zal gebeuren. Wat mij betreft is Rotown één van de betere poppodia in Nederland.” Camiele: “Wat is er zo speciaal aan Rotown?” Mirjam: “Wat Rotown zoveel ‘staying power’ geeft, is de toegankelijkheid van het poppodium en het café. Hier komen ouders met hun kinderen, en later ook weer de kinderen met hun ouders. En het feit dat er geen deurbeleid is, ‘als je je gedraagt, ben je welkom’, zorgt voor een goede, niet arrogante sfeer. Verder zijn we geen grand café, maar een bruine kroeg." Camiele: “Wat zijn jouw muzikale hoogtepunten?” Mirjam: "Het is alweer lang geleden, maar Claw Boys Claw met Peter te Bosch was echt een mooi concert. In 1992 was het geloof ik. En Zion Train is echt een fantastische band. Ze zijn hier twee of drie keer geweest. Ook Alliance Ethnique, een Franse hip-hop / dance-achtig band. Later Calexico, echt een hoogtepunt, fantastisch. Oh, en de sessies op zondagavond hebben een blijvende indruk op me gemaakt. Dan kwamen Herman Brood langs, of die gasten van de Golden Earring. En Mark Ritsema, die nog steeds bij ons optreedt. Toen speelde hij nog in Spasmodique." “In de recentere Rotown geschiedenis denk ik aan The Kooks. The Kooks hebben we eerst in Austin, Texas gezien. Ze zouden hier komen spelen, maar dat werd afgelast. Uiteindelijk zijn ze later alsnog komen spelen. The Infadels was echt helemaal super. Zij zijn zelfs twee keer langs geweest! En Kane, toen ze nog helemaal niet bekend waren, hebben ze hier gespeeld.” “Geen optreden, maar wat wel leuk was; de fanclubdag van Live. Ze mochten niet zingen en spelen. Maar er zaten hier overal fans op de grond, te praten. De hele band was er." Camiele: “Is Rotown voor jou, buiten je werk, nog steeds een ontmoetingsplaats voor je?” Mirjam: "Ik heb inmiddels een zoon van drie en er is nog een kleine onderweg. Dus het 'stappen' wordt wel minder. Maar daarvoor was ik eigenlijk altijd aan het werk als ik hier was. Dat heb ik ook altijd als ik in andere zaken kom; opletten hoe het daar gaat en zo. Ik sta tegenwoordig ook regelmatig achter de bar. Dan vragen ze; ‘Ben je nieuw hier, of zo?’, en krijg ik complimentjes als; ‘Nou, je doet het best goed hoor’.” Camiele: “Welke bands, muzikanten zou je programmeren als je een ongelimiteerd buget had?” Mirjam: "De Arctic Monkeys, zeker weten. Elke programmeur die hier komt, vraag ik al zo’n vijftien jaar of hij Henny Vrienten gaat programmeren. Als ik Henny Vrienten hier alleen op het podium zou kunnen krijgen, zou ik blij worden!"