De woensdagavond, nog geen week voordat Rotown echt 20 jaar wordt, komen meerdere Rotown coryfeeën bij elkaar. Het café is gewoon open, er speelt geen band, in het restaurant wordt lekker gegeten, de tapkraan stroomt en het terras zit vol. 3VOOR12 Rotterdam heeft enkelen van de vele Rotown-gezichten gevraagd om om 'een prettige wandeling door hun Rotown geheugen te maken'. Verhalen over het aloude café/poppodium/restaurant/expositieruimte stroomden over de kroegtafels op de Binnenweg. De eerste informele 20 jaar Rotown reünie is een feit. Het woord is aan hen die Rotown het beste kennen. Goedlachse Bram Borsje is van beroep ontwerper en illustrator. Hij is twintig jaar lang vaste bezoeker van Rotown, en was er dj van 1990 tot 1997. Merie 3VOOR12 Rotterdam: "Ik zag op je site dat je het 20-jaar logo hebt ontworpen?" Bram: "Ja, dat heb ik gemaakt! Ik ben grafisch vormgever, illustrator, en ik werk al jaren in de reclame en ja, Mirjam Koudijzer en Dick Pakkert, eigenaren van Rotown, ken ik ook al 20 jaar. Rotown is opgericht met Koninginnedag en elk jaar wordt ter gelegenheid daarvan een T-shirt gemaakt. Dat doe ik al twee jaar, en nu mocht ik ook het jubileumlogo maken. Ik heb er heel veel tijd en 'effort' ingestoken. Het logo heeft een kroon, want opgericht op Koninginnedag. Het heeft de vorm van een plectrum, en het woord Rotown is geschreven als de tekst op een gitaarhals, zoals Fender, met de 'T' verwerkt als muzieknoot. Het wordt overal op gebruikt; op de dvd, T-shirts, posters, boekje. Zelf ben ik er zeer tevreden mee. En dat zeg ik niet snel over m'n eigen werk." Merie: "Het logo is wel anders dan je gewone illustratiewerk, dat is diverser." Bram: "Ik ben dan ook een ouderwetse reclametekenaar. Ik heb vroeger veel geplakt en geknipt. Als men vraagt: 'ik wil die stijl hebben', dan kan ik dat. Ik heb eerst bij bureaus gewerkt en werk nu een jaar of tien voor mezelf. Dat gaat heel goed, gelukkig." Merie: "Je hebt niet, behalve de T-shirts, eerder dingen voor Rotown ontworpen?" Bram: "Nee, dat doet Maud van Velthoven, al jaren." Merie: "En je bent dj hier geweest? Bram: "Ja, ik was de eerste dj. Ik noem mezelf liever plaatjesdraaier, want ik ging geen dingen door elkaar mixen. Ik denk dat het pas drie jaar na het begin van Rotown was dat Paul, die hier achter de bar werkte, muziek is gaan draaien. Daar ben ik bij gekomen. En nadat hij was afgehaakt, heb ik het verder uitgebouwd. Ik draaide op vrijdag- en zaterdagavond." "Ik ben gewoon klein begonnen met zo'n tafeltje waar we nu aan zitten. Als je mij daar zo zag zitten aan dat tafeltje, keek je me bij wijze van spreken zo in m'n kruis. Heel provisorisch allemaal. Ik haalde gewoon de cd-spelers achter de bar vandaan en ging het zelf ombouwen. Anderen die ik kenden zijn ook gaan draaien en zo is het langzamerhand succesvol geworden." "Er was altijd wel een vaste kern die erop afkwam. Zeker op zondag. Dat is nu een stuk minder. Toen kon ik de koppen uittekenen. Wat mijn truc was? 'k Gooide er veel drank in, haha. En ik kende iedereen hier, dus ik wist ook van iedereen wat z'n muzieksmaak was. Zo kon ik ieder zijn deel geven; van dub-reggea, tot rock, punk en alternative, dat draaide ik." Bram wijst de kroeg rond en schetst een beeld van hoe het was. "Nu zit er een hele dj-booth bovenin, maar toentertijd was het helemaal open. Die rode wand die je nu ziet was open, en de trap ook. Ik was daardoor naast plaatjesdraaier ook een soort garderobejuffrouw. Iedereen gooide z'n jassen bovenop, dus moest ik iedereen aan het eind van de avond z'n jas terug geven." "Toen ik begon te draaien, begon in Nighttown net een beetje die 'house-scene'. Ik ben ook wat meer house gaan draaien, wel minder dan rock en later op de avond. Het was leuk om dan iedereen te zien dansen. Dan kwamen er ook wel meer verschillende soorten mensen binnen. Dus ja, het is hier altijd een ratjetoe geweest, maar dat vond ik nou juist leuk." "Hier kon je een hele avond maken. Ik draaide ook wel in Nighttown, voor en na concerten. Maar ja, dan draai je een uur voor de band en een uur erna. Dat deed ik hier ook wel, maar dan had je de hele avond nog. Je kon altijd je eigen sfeer maken; van half negen tot drie uur 's nachts. Dat zijn heel wat plaatjes natuurlijk! Dan zat ik er helemaal in; geweldig! En ik was natuurlijk ook niet te beroerd als mensen met goeie ideeën kwamen om verzoekjes te draaien." Merie: "Zat je dan niet geïsoleerd, zo hoog op dat podiumpje?" Bram: "Ik heb het altijd een goeie plek gevonden. Je kan er goed in de zaal kijken, en alles in de gaten houden. En achter de bar zien ze dat je een biertje wilt, hahaha, ook belangrijk. Tegenwoordig draaien ze ook wel eens hier beneden, maar dat heb ik nooit meegemaakt. Het goeie van de 'booth' is dat het lekker anoniem is. Niemand die tegen je tafel aan staat, en duwt, en er worden geen verzoekjes naar je toe geschreeuwd als de drank in de man is. Als ze beneden aan die trap staan kan je net doen alsof je ze niet hoort, hehehehe." Merie: "Hoe lang heb je het gedaan?" Bram: "Nou een jaar of zeven twee keer in de week. Ik doe het af en toe nog wel. 31 mei is er een revival-avond met Mark Ritsema (Spasmodique). Mark speelde vroeger vaak op zondag. De 31ste doen we weer een aloude sessie samen." "Daar heb ik wel zin in. Alle ouwe cracks van Neil Young tot Iggy Pop komen dan weer voorbij. Ik kan daar heel goed op aansluiten met mijn muziek; veel rock. En Rotown eigenaar Dick Pakkert doet ook weer mee, dus dat wordt heel leuk. In mijn tijd waren er veel meer van die vaste dingen, zoals de sessies op zondag." Merie: "Voornamelijk gitaargericht?" Bram: "Ja, dat paste ook wel bij die tijd. Dat toen kleefde ook wel een beetje aan Rotown." Merie: "Heb je het publiek in die 20 jaar zien veranderen?" Bram: "Dat heeft meer met tijdgeest te maken, en met deurbeleid, daar kun je niet meer omheen vandaag de dag. Er kwamen toen wel meer rare figuren binnen. Soms gasten die onder de drugs zaten, of straalbezopen waren. Je zit tenslotte wel aan de Binnenweg. Toentertijd zetten de vaste bezoekers, waaronder ik, vervelende mensen gewoon buiten. Er stonden vaak alleen maar meiden achter de bar, dus ja, die waren al druk genoeg met hun werk. Dat kon ook wel leuk zijn, dan kreeg je wel een soort mengelmoes en diversiteit. Da's nu minder. Het is wat keuriger geworden." Merie: "Wat is jouw hoogtepunt uit die zes jaar dat je hier hebt gewerkt?" Bram: "Ik heb veel bands gezien. Billy Childers, Herman Brood waren erg goed. En Swell vind ik een geweldige band." "Ze hebben hier ook een keer een weekend met Cajun-muziek georganiseerd. Eddie Lejeune en DL Mannard uit het Zuiden van Louisiana. Die mannen zijn godheden in die muziek. Mijn vader heeft vroeger in Amerika gewoond, dus ik ben er als kind vaak geweest. Ik ben met die muziek opgegroeid. Ook 'een goeie' was Jochem Paap alias Speedy J. Een grote act in de dancewereld, maar da's niet zo lang geleden; een jaar of zes." "Het is hier altijd heel uiteenlopend geweest ook qua concerten. Maar het hoogtepunt is moeilijk aan te geven. Het was altijd een combinatie van veel dingen. Mijn vrienden waren hier, ik draaide vaak, de bands, de drank en de vrouwen, gewoon alles bij mekaar; erg leuk. Ik kan niet zeggen dat die ene artiest het aller, aller... Nou, ik denk dat Billy Childers mij het meest bijstaat. Misschien wel omdat ik die avond enorm dronken ben geworden en over de bar heen gewandeld heb. Hahaha. En vorige week nog: Jon Spencer. Vond ik ook prachtig." Merie: "Er hebben hier natuurlijk ook veel artiesten gespeeld die vlak daarna heel beroemd zijn geworden" Bram: "Absoluut. Franz Ferdinand is dan nu het paradepaardje, maar zij zijn niet de enige. Wat ik ook geweldig vond hier: Claw Boys Claw, Peter te Bos, jaren terug al. Maar bands die hier doorgebroken zijn... Dead Moon, mag ik natuurlijk niet vergeten. Dat stond daarvoor volgens mij ook op Metropolis in het zelfde jaar." Merie: "De link tussen Rotown en Metropolis..." Bram: "Ja, die was er natuurlijk. Metropolis, Rotown en ook Nighttown, dat was één pot nat. En daardoor zijn toch wel veel bands doorgebroken." Merie: "Iedereen die ik spreek binnen Rotown het heeft over 'de vaste club'." Bram: "Ja, maar dat is de kracht van Rotown. Kijk, Dick Pakkert was en is altijd sterk geweest in het aantrekken van goeie mensen . Net als mede-eigenaar Mirjam Koudijzer en bedrijfsleider Jessica. Allemaal mensen waarmee het klikt. En ja dan wordt het gelijk een soort familie. Zo is het altijd geweest hier. Dat heeft puur met sfeer te maken." "In een 'normale' kroeg komen altijd dezelfde mensen. Het goeie van Rotown is, dat er altijd verloop is, behalve voor de mensen die mij altijd zien natuurlijk, hahaha. En dat is dé reden dat ik hier al 20 jaar kom. Misschien zit het hem ook wel in het pand." Merie: "Is dat misschien het Rotterdamse aan Rotown?" Bram: " Wat? Dat Jules Deelder hier altijd aan de gokkast stond? hahaha. De Binnenweg, Rotterdamser kan het bijna niet. Dus krijg je Rotterdammers binnen. Er zijn ook veel Rotterdamse programmeurs geweest zoals Marguerite Melchers en Tom Tromp." Merie: "Er is veel veranderd..." Bram gaat weer met z'n vinger langs dingen die er ooit waren en niet meer zijn: "Ik kan me nog herinneren dat er een brug vanaf de plek waar ik zat te draaien tot aan het podium liep. Volgens mij was het een rail voor goederen die naar boven kwamen, dat werd dan omhoog gehesen. Tja, daar stond ik dan ook wel eens, met m'n halfdronken kop, luchtgitaar op te spelen. Heel vreemd ding, hahaha. Jarenlang is er geen restaurant geweest. Vroeger zat hier boven de Picanteria. Dan had je daar in de hoek een lift. Volgens mij zit de lift er nog, maar is het weggemoffeld." Merie: "Maar, is het ten goede veranderd?" Bram: "Mij maakt het niet uit. Dat is natuurlijk het hele verhaal van Rotown; het gaat om de mensen, het publiek wat er komt, en wat er georganiseerd wordt. Je kunt hier lekker eten voor een schappelijke prijs. Kok Rob Frijer is een goeie kok, echt een aanwinst voor Rotown. Zulke mensen heb je nodig. Zijn vriendin werkte hier vroeger ook. Zo gaat dat dan allemaal weer. Daarom is het leuk, en zo blijft iedereen terugkomen. Ik zal hier ook wel blijven terugkomen. De laatste jaren ben ik wel wat sneller weg, omdat ik niet zoveel mensen meer ken. Maar het blijft leuk om hier te komen!" "Het is de hele 'package deal' wat Rotown speciaal maakt; het programmeren, de dj's, de leuke mensen. En natuurlijk is het unieke aan Rotown dat ze het café in een half uur hebben omgebouwd tot een podium waar zulke goeie artiesten spelen."