CD Recensie: El Pino & The Volunteers - Molten City

'n Debuutalbum dat ook geschikt is voor muziekliefhebbers zonder americana-affiniteit.

Annet Brugel, ,

Onder het toeziend oog van producer Reyn Ouwehand werkten El Pino & The Volunteers op een industrieterreintje in Katwijk Aan Zee aan hun eerste volwaardige album. Molten City is tevens Pino's eerste release voor het Excelsior label.

'n Debuutalbum dat ook geschikt is voor muziekliefhebbers zonder americana-affiniteit.

Eerder verschenen van El Pino And The Volunteers, op het Stardumb label en onder eigen beheer, de ep Cougar (2005) en het drieëntwintig jaar oude El Pino-nummer These Are Not The Days (2001). Maar na veel lof en veel drukbezochte optredens is dan eindelijk hun debuutalbum Molten City verkrijgbaar. Het door Elxcelsior uitgebrachte album begint met een stereo geluidseffect wat veel weg heeft van een muzikaal gecomprimeerde snelweg die het ene oor in- en het andere oor uitgaat. Dan wordt het geluid overmeesterd door een hoge orgeltoon en volgt de warme americana-sound van El Pino And The Volunteers; onrust smelt, de stad smelt. Het volle gitaarspel van de band en de vriendelijke, lichtgetergde stem van David El Pino omhelst je direct bij aanvang. Op Molten City maken gitarist B. Bender, bassist El Star, drummer Wout, multi-instumentalist Gosselink en gitarist, zanger El Pino een muzikaal goed onderbouwde cross-over van americana, country, rock en roots. Geen gehannes met teksten die terugkijken op hoe goed het vroeger was en wat een leed er geleden is, maar intieme teksten in de tegenwoordige tijd. Zelfs na het studiobezoek, ter gelegenheid van de cd-opname, blijven de instrumenten vol en authentiek klinken. De ziel zit er nog in. Een te snelle vingerglijding over een snaar is in tact gelaten. Alsof het om een registratie van een subliem liveoptreden gaat. Instrumenten vallen niet tegen elkaar weg. En bij het beluisteren van de cd ben je als luisteraar bijna het middelpunt van de band. Gosselink omarmt niet alleen op het podium, maar ook op dit album bij elk nummer een ander instrument, variërend van banjo, steelguitar, ukelele, mandoline tot trekzak. En al heeft het album zijn folkloristische en nostalgische momenten, toch jeuken nummers als Cougar en Antwerp van de internationale hitpotentie.