Mucho Maestro en Pourquoi Me Reveiller brengen mediterrane sferen

Twee bands van platenlabel Dying Giraffe komen voor Cantina-avond samen

Mèleny Spits, ,

Woensdagavond in de herfstvakantie. Twee bands van het Dying Giraffe label spelen in WaterFront café tijdens Cantina-avond.

Twee bands van platenlabel Dying Giraffe komen voor Cantina-avond samen

Nog voor optredens zijn begonnen is het al duidelijk, Mucho Maestro is in tha house! Her en der verspreid hangen posters op A0 formaat met spookjes in het WaterFront café. Het is de mascotte van Mucho Maestro. De ‘Maginots’ (spookjes) verbeelden horen, zien en zwijgen. Ze staan onder andere op de demoschijf van Baby I Am Everywhere en verstoppen zich op diverse plaatsen op de website van de band. Tegen half negen staat het café aardig vol mensen, en het podium bomvol instrumenten. De instrumentenverzameling van Mucho Maestro en Pourqoui bij elkaar zorgen ervoor dat het wel erg krap op het kleine podium gaat worden. Voor het spooky lichteffect heeft Mucho Maestro hun eigen lichtvoorziening aangebracht onder een van de vele microfoons. Boven de hoofden van de muzikanten schijnen alleen een rode Tl-buis en een discobal. Mucho Maestro begint met zwoele gitaargeluiden en baslijnen die je rustig maken. Zelfs drummer Guido aait zijn bekkens met grote watten bollen op zijn drum stokken. Al snel merkt het publiek dat dit geen Mucho-songs zijn. Maar voor ze ‘huh?’ kunnen zeggen, krijgt het geluid een enorme Primus twist en weten we weer precies wie we voor ons hebben. Jan-Jaap speelt basgitaar in plaats van de up-right? Volgens eigen heeft hij wegens ruimtegebrek op het podium een Fender basgitaar meegenomen, maar liever speelt hij op zijn 5 snarige Ibanez. Deze jongen heeft meer in huis dan alleen jammen op zijn up-right bas. Da’s goed te horen in de nieuwe liedjes van Mucho Maestro. En toen… Er gaat iets mis. De basversterker heeft het begeven. Het oude apparaat heeft zojuist zijn laatste rif uitgeblazen. De organisatie reageert accuraat. Binnen een mum van tijd wordt er een dikke ampeg kast binnen gereden, waarna het optreden hervat wordt. Squeeek! Squeeek! Squeeek! Tettert Pourqoui Me Reveiller door de zaal en al snel tettert het publiek Squeeek! mee. Falco zet All I Want in op zijn Viola da gamba en ineens is duidelijk wat Squeeek! inhoud. Het nummer dendert de zaal door en blijkt nog beter live te zijn dan op de plaat. De bandleden kunnen kippenvel oprukkend lekker acapella zingen. Muzikant Muf laat deze avond zien dat hij een hoop in huis heeft. Zo’n beetje alle instrumenten die gangbaar zijn voor een band, afgezien het drumstel, speelt hij moeiteloos, en zijn stem mag er ook zeker wezen. Sinds het optreden deze zomer in EXIT, tijdens Happy Avenue, zijn beide bands aanzienlijk gegroeid. Zo zijn de liedjes van Mucho Maestro wat serieuzer en diepgaander geworden qua tekst, en is drummer Guido een stuk volwassener gaan spelen. Ook de presentatie van beide bands is aanzienlijk verbeterd. Zo is Mucho Maestro-bassist Jan-Jaap wat mobieler in zijn bewegingen geworden. Jan-Jaap: “Ik zal voortaan niet alleen meer op elektrische contrabas spelen, maar ook op mijn Fender basgitaar.” Falco VAN Pourqoui Me Reveiller heeft zijn wilde haren niet langer in bedwang kunnen houden, en de boel afgeknipt. Dit is een beste ontwikkeling, want het oog wil tenslotte ook wat. Na het optreden zijn cd’s te verkrijgen bij de bandleden. Zo blijkt de demo Baby I Am Everywhere van Mucho Maestro twee euro te kosten en het album They Took My Bed Outside van Pourqoui Me Reveiller vijf euro. “Beide zijn in termijnen te betalen”: grapt Mucho Maestre-zanger Mike.