Nighttown theater loopt langzaamaan vol met bierdrinkende metalnerds in bandshirts waarvan ik de opschriften nauwelijks kan lezen; de bekende Rotterdamse gezichten zijn natuurlijk ook aanwezig. De bandleden zijn behoorlijk ontspannen en er vindt daadwerkelijk haargroei plaats op het hoofd van drummer Nico. De bedoeling is om een lengte van zo'n tien centimeter te kweken om er vervolgens met haarverf een verloop van zwart naar rood (of vice versa, dat kon ik niet verstaan) op aan te brengen . . . Remember where you heard it first! Het lijkt alsof half metal-loving Rotterdam en omstreken is uitgetrokken om Mindscan - die ondanks het relatief korte bestaan een behoorlijke live-reputatie heeft opgebouwd - te zien. Na wat gekeuveld te hebben met het publiek blijkt een groot aantal mensen voor de eerste act te komen. Heavy Lord begint rond half tien het publiek op te warmen met hun trage, smerige doommuziek. Deze band heeft een erg mooie eigen sound en de zang is waanzinnig! Opvallend zijn ook de tweelinggitaren en het drumstel met gigantisch grote ketels. De laatste keer dat ik deze band live zag had zanger/bassist nog een kaal hoofd, kan je nagaan hoe lang dat geleden is. Mijn indruk van de band toen was dat ze nogal trage en variatieloze muziek maakten maar wel ontzettend bevlogen zijn over hun ding. Nu schijnt het trage inherent te zijn aan het doomgenre, maar het gebrek aan variatie maakte ook deze keer dat ik het na vier nummers al behoorlijk zat werd en me naar het café begeven heb. Het feit dat ik daar praktisch als enige bezoeker (m.u.v. enkele plassers) met mijn chocomel zat geeft wel aan dat het publiek geboeid was. Vervolgens is het de beurt aan nog een oude bekende: When All Life Ends. Combineer een opvallende zanger, retestrakke drummer, een bassist met ADHD die ook nog eens draadloos speelt en een gitarist die qua podiumpresentatie enigszins aan Tom Morello doet denken en je hebt een prima recept voor een metalcore band. De set zit prima in elkaar en de presentatie is in zwaar orde. Sterk punt waren ook de visuals die op een groot scherm werden geprojecteerd. "Dit is de wereld van vandaag", spreekt zanger Bart, en daarmee wordt ook meteen duidelijk waar hij zo boos over is. Als voor het laatste nummer gastvocalist Eddie het podium betreed weet ik niet goed wat ik moet verwachten, maar zijn diepe strot doet Nighttown nog harder op zijn grondvesten beven dan daarvoor. Gek genoeg lijkt tijdens het laatste nummer van When All Life Ends de aandacht van het publiek af te buigen naar twee prachtige dames gekleed in sexy zusterpakjes die achter het podium hun gitaren aan het stemmen zijn. Op het podium roept een dame van middelbare leeftijd in zustertenue: "Ik moet het gewoon anders aanpakken met die mannen . . . een beetje . . . RUIGER!". Vervolgens breekt de hel los: ze rukt het pak van haar (overrijpe) lichaam en gaat in haar zwarte lingerie totaal uit haar stekker op het openingsnummer van de band van de avond, Mindscan. De backline en drumkit zijn bedekt met witte lakens vol bloedvlekken en de twee prachtige dames van zo-even worden vergezeld door twee dito heren in ziekenhuistenue. De visuals op de achtergrond maken de show helemaal af! Wat meteen opvalt is dat gitarist John als vocalist enorm is gegroeid. De nummers houden - in tegenstelling tot die van teveel bands in dit genre - de aandacht vast en de afwisseling van verschillende zangstemmen is een erg sterk punt. De brullen die uit Nico's mond komen gaan werkelijk door merg en been. Er zijn overigens maar weinig drummers die zulke coole grooves er zo (ogenschijnlijk) moeiteloos uit weten te rammen als deze kerel. Een groot compliment voor Tamara die dit monster met haar bas in toom weet te houden. Het gitaarwerk is indrukwekkend, en dat is een eufemisme. De set heeft een mooie dynamische opbouw en Mindscan weet als geen ander hoe ze de aandacht over het publiek onderling moeten verdelen. Een ander sterk punt zijn de bijna new wave-achtige breaks met cleane gitaren die ervoor zorgen dat Mindscan ook voor niet-metalheads te pruimen is. Enig minpuntje vond ik Mandy's cleane zang die op stukken nogal vlakke melodieën kent. Mindscan is in het afgelopen jaar uitgegroeid tot een van de opvallendste metalcore bands van Rotterdam. De aankleding, presentatie, visuals, grillige composities, sterke melodische stukken en leuke interactie met het publiek getuigen van écht vakmanschap. Mijn diagnose is dan ook: kerngezond en een tikkeltje geil.