De aftrap van de derde editie van Primitive festival in Waterfront, was aan Rotterdams trots en troost The Madd. Een strakke set, die de volle zaal mooi in de stemming van weleer bracht. Denk lange ponies en puntlaarzen. Vooral hun uitsmijter I love you baby, but you ain’t no use to me had zijn beoogde effect: Het swingde de pan uit! Waar The Urges opruiend wild en sexy waren en alle meisjes wakker maakte, zo waren The Strollers duidelijk voor de jongens. Of zal ik mannen zeggen? Er waren ineens bierbuiken en headbangers te vinden vooraan bij het podium. Ze brachten hun stevige middle of the road rock ‘n roll dan ook zoals het hoort. De hells angels bassist schuddend met zijn wilde haren en het publiek dat zijn voorbeeld volgden. Het was duidelijk dat de zaal vol stond met oude fans, die zoveel mogelijk van het laatste optreden van deze band ooit aan het genieten waren. En toen... Dé publiekstrekker, hét icoon van de beat-tijd, de legendarische Billy Childish met zijn band Thee Mighty Ceasars. Ze treden nauwelijk op, dus ook dit was een legendarische kans voor oude en nieuwe fans om hen in al hun charme te zien. Ze kwamen op in toga’s en bleken zelfs schattige danseressen in toga’s te hebben gehesen. Een eigenwijs en eigenzinnig plaatje, wat we gewend zijn van Billy, die overigens het hele concert met een nepsnor op heeft gezongen. Hun simpele driemans formatie van bas, gitaar en drum werkte goed en de oude liedjes werden meegezongen en meer dan enthousiast ontvangen. De zaal ging uit zijn dak! Voor wie hen niet kent: Verplichte kost! Billy Childish is legendarisch! De avond besloot met swingende dansplaatjes, zowel in café als in de zaal, en toen ondergetekende de plek des beats verliet om vijf uur, was het feest nog volop gaande.Wat een concerten, wat een revival, en wat lééft de beat generatie nog en gelukkig maar. Zeker is dat er mooie herinneringen zijn geboren in de harten van velen op deze avond.