United Cultures begint al vroeg op de avond, rond 20.00 uur staat salsa band La Banda Clave al te popelen om te spelen. Rapper GMB en Elizabeth Kooij Martinez kondigen de band aan en meteen staat de formatie als een huis. Salsa van hoog niveau, daar valt niet aan te twijfelen. Jammer dat er nog maar weinig mensen zijn om te dansen. De zanger doet zijn uiterste best om er een feestje van te maken en op het eind staat er dan ook een gezellig groepje mensen te swingen. Salsa gaat bij mij op een gegeven moment vervelen, hoe goed het ook is. Eigenlijk is salsa een sfeer die neergezet wordt en die je moet proeven zei onze fotograaf later op de avond. Misschien ben ik er nog niet klaar voor… In het café is vanavond ook van alles te doen. Zo zit er een groepje mensen heel de avond Caribische domino te doen, je mag meedoen en alles wordt uitgelegd. Alleen al de houding van de heren aan het tafeltje maken het hier al een paar graden warmer en meer laidback. Als even later de Anansi Masters een verhaal vertellen, dominoën ze rustig door. Na de workshop Salsa in de zaal is er trommelgeweld van ABC Brass, uit Rotterdam. Ze doen het erg goed, tussen de brassjongens staan mensen gezellig te dansen. Alle kleuren door elkaar, want vanavond komt alles samen, ik zie oudere Hollanders, Suri’s, Antillianen, ja zelfs straatschoffies uit Spijkenisse! Wat dat betreft is de opzet geslaagd: United Cultures; iedereen staat samen te genieten. ABC Brass geeft later ook nog een workshop in één van de oefenruimtes van Waterfront. Tussendoor kan je ook nog de hele avond je haar laten knippen naast de bar. Op een fotokaart staan alle motieven die je op je achterhoofd kan laten scheren, tot aan een springende Michael Jordan toe. Zou leuk zijn maar m’n haar groeit zo snel dat ik na twee weken al weer naar de kapper moet. Toch kan de kapper de hele avond op klandizie rekenen. Ghetto Flow maakt inmiddels de zaal onveilig met hun reggaeton. De groep bestaat uit drie mannen en een vrouw uit de Dominicaanse republiek, maar tegenwoordig wonen ze in Rotterdam. Eerder dit jaar stond de groep al in Waterfront, maar toen was het een heel kort optreden. Reggaeton is een soort dancehall gemixt met rap en reggae. Het klinkt allemaal zwaar opgepompt en digitaal. De show is qua dynamiek dan ook een grote schreeuwboel, ik hoor bijna geen verschil tussen de nummers. Reggaeton is niet voor mij weggelegd, al reageert de zaal wel goed. De groep stopt al voor tijd, en tot een toegift komt het niet. In het café draait Dj Tania lekkere salsa terwijl Dansgroep Nos Ku Nan Ta Den zich in de gang klaar maakt voor hun show in de zaal. De kleurrijke hoepelachtige rokken geven de zaal van Waterfront echt een heel ander sfeertje, nu zijn we echt in de tropen! Iedereen staat aan de kant toe te kijken maar af en toe nodigt één van de dames je uit om te dansen. Die hoepelrokken doen me trouwens erg denken aan het Rat van Fortuin, u weet wel, met die goede oude Hans van der Togt (zie foto). Er staan namelijk allemaal kleurvakken met getallen in, zouden we nog wat kunnen winnen? Na een lange tijd wachten is het dan eindelijk tijd voor de reggae van de Tribute 2 Bob Marley band. Presentator GMB en rapper Tim doen ook mee, dus ik ben benieuwd wat het wordt. Aan de zanger zal het niet liggen, die zingt niet alleen precies hetzelfde als ome Bob, maar ziet er ook nog exact zo uit, inclusief de manier van dansen. Het enthousiasme is groot en nummers als Stir It Up, One Loce, Could You Be Loves staan als een huis. De vibe is echt heerlijk in de zaal, iedereen staat te lachen en zo zie je maar weer dat Marley echt iedereen aanspreekt. GMB overtuigt ook zwaar met zijn rapintermezzo, geen opgefockte hiphop geschreeuw maar duidelijke taal waarvan je elk woord verstaat. Rapper Tim rapt alleen in het Nederlands, en zo ook bij deze band. Ik zie niet echt de toevoeging aan het geheel, hij speelt zijn eigen hitje Het Komt Allemaal Goed en freestyled nog wat. Niet onaardig maar ik wil Marley! Gelukkig komt de zanger nog terug en worden er nog een paar hits gedaan. Na de Bob Marley band is het heeeel lang wachten op Ziggi & The Renaissance band. Ze zouden ’s middags al soundchecken maar dat is om onduidelijke redenen niet gebeurt. Pas om half twee begint hij –anderhalf uur later- terwijl het halve publiek al laveloos is. Het is gelukkig niet leeggelopen en Ziggi wordt met groot applaus onthaalt. De man geeft zoveel energie aan het publiek dat ik de moeheid in m’n benen plots vergeet. Zijn band is waanzinnig strak en vooral de ritme sectie is zwaar ok. De mix van reggae, dance hall en hiphop gaat erin als koek. Ziggi speelt met het publiek en zet daarbij ook nog zijn band op het verkeerde been, een lust voor het oog. Het is daarom ook helemaal terecht dat Ziggi dit jaar de Urban Award voor beste live act heeft gewonnen, ik zou niet weten wie hem meer verdient. Om half drie stopt hij na de toegift, wat een supershow. DJ Jeremaine S stond al een tijdje te popelen achter de decks en vult het korte staartje van de avond. Het is nog steeds aardig vol, terwijl het festival al om 19.00 uur begon, toch een prestatie van Waterfront en de Popunie. Deze Caribische editie was dan ook één van de meest geslaagde!