Threnody presenteert na lange stilte nieuw album in Nighttown

Threnody duidelijk minder aggressief

Nico Beemster, ,

De band Threnody, die halverwege de jaren '90 furore maakt met “progressieve melodieuze death metal” , is terug. In de grote zaal van Nighttown werd vrijdag zeven oktober het nieuwe album Control gepresenteerd.

Threnody duidelijk minder aggressief

Half jaren '90. Threnody wordt in één adem genoemd met bands als Pestilence en Gorefest. De band behoort tot de absolute top op metalgebied in Nederland en ze touren onder andere met Malevolent Creation. In 1997 verschijnt de laatste release, genaamd “Threnody” en hierna wordt het erg stil rond de band. Menno Gootjes verlaat de band, de andere leden beginnen met het bouwen van hun Soundpark studio en doen wat projecten. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, bassist Henry en zanger/ gitarist Rene werken aan ideeën voor een nieuwe Threnody-release. Met gitarist Hans Hanson, vervanger van Menno Gootjes, en drummer Ernst van Ee, worden de ideeën verder uitgewerkt. Nu, acht jaar na de laatste release, is er eindelijk een nieuw album waar ondergetekende en waarschijnlijk vele fans van het eerste uur reikhalzend naar uit hebben gekeken. Maar, dat er in die tijd veel kan veranderen zal deze avond blijken. Rond tien uur betreedt Dominatör het podium van de grote zaal. Deze Rotterdamse metalcore-formatie heb ik een paar weken terug in het theater zien spelen in het voorprogramma van Arkangel. De band werd toen geplaagd door technische problemen en wist mij niet helemaal te overtuigen. Vanavond is dat gelukkig anders! Ondanks de lauwe reacties van het publiek zet de band een zeer energieke en loeistrakke show neer. Ook op een groot podium is deze band in zijn element, het spelplezier spat er van af. Overtuigende band met veel potentie. Dan is het rond elf uur eindelijk tijd voor Threnody. Het doek wordt van de monsterkit van Ernst van Ee afgehaald, de beamer wordt aangezet en de band betreedt het podium. En vanaf de eerste noot is dat even wennen voor ondergetekende.. Threnody speelde in het verleden “progressieve melodieuze death metal”, al snel blijkt dat van de oude stijl geen spaander heel gebleven is. Wat direct opvalt is dat zanger/gitarist Rene niet meer grunt. Ook is Menno Gootjes vervangen door Hans Hanson wat ongetwijfeld impact op de sound heeft gehad. Het valt mij vooral op dat de band een stuk softer is geworden en dat is even slikken. Maar, het is niet onbegrijpelijk dat een band acht jaar na dato niet op (exact) hetzelfde muzikale pad verder gaat. De “nieuwe” stijl is wat trager en minder agressief. Ik vind wel dat veel nummers rond dezelfde “groove” en tempo geschreven zijn waardoor ik op een gegeven moment mijn interesse enigszins verlies. Zeker met een slagwerkkanon als Ernst van Ee binnen de gelederen kan dit meer knallen. Natuurlijk staat er wel een topband met zeer ervaren musici op het podium. En: dat Ernst van Ee een werelddrummer is weet iedereen natuurlijk al, maar het blijft imponerend te zien hoe deze mijnheer ontspannen met zijn stokjes zit te goochelen, terwijl hij ondertussen de strakste en vetste ritmes de zaal in ramt. De releaseparty is zeer verzorgd, volop promotie, liveshow met geprojecteerde (live) beelden, lancering van de nieuwe website. Ondanks dat is de grote zaal van Nighttown gevuld met “slechts” 200 man. Wellicht speelt dit een rol bij de podiumpresentatie van de band waarin ik interactie met het publiek mis. Het soort gretigheid waarmee minder ervaren bands op het podium staan, de adreneline nog door de aders jagend, de wil om te overtuigen en “zieltjes” te winnen waardoor nieuwe bands zo lekker kunnen vonken op het podium. Desalniettemin staat de set als een huis, maar op het podium mag de band wat meer spetteren. Misschien dat de machine weer op gang moet komen. Veel fans van de oude Threnody vinden de nieuwe stijl waarschijnlijk te soft, aan de andere kant is de band een stuk toegankelijker en zelfs “catchy” geworden. Het nieuwe werk zal dientengevolge een bredere doelgroep aanspreken. Ik hoop dan ook van harte dat de nieuwe plaat aan gaat slaan zodat Threnody weer zalen plat kan gaan spelen. Ondertussen probeer ik mijn exemplaar van “Control” duizelig te draaien in mijn CD-speler en neurie ik zachtjes mee “I stand alone!!”..