Zaterdagavond vlak voor negenen: de deuren van Rotown zijn nog dicht en de pijl op de gesloten deur verwijst naar het bijbehorende café. In die verschrikkelijk rokerige ruimte zijn de klanken te horen van de soundcheck van 't Hof van Commerce. Geen twijfel mogelijk: dat is hiphop. Er is bijna geen muzieksoort zo makkelijk in een hokje te plaatsen als dat, ondanks de diversiteit binnen het genre. Als na een tijdje de geluiden ophouden en de eerste biertjes op zijn is het tijd om de zaal in te gaan voor het concert. Eenmaal binnen merk je aan niets dat hier een rap- of hiphopconcert gaat plaatsvinden. Het publiek is eigenlijk de bekende Rotownmix van modepoppetjes en studentikoze types, met een enkel petje of ander hoofddeksel maar ook dat is niet exclusief iets voor hiphop. De muziek is wel aangepast en dat brengt de sfeer er toch al een beetje in. Het is erg rustig, zeker voor een zaterdagavond. Zo te horen zijn er een paar mensen vanuit België naar Rotterdam gereisd speciaal voor het concert, maar daartegenover weten sommigen niet eens wat er die avond komt spelen. "Vlaamse hiphop" is het antwoord. Dat wekt genoeg nieuwsgierigheid om tenminste het begin even af te wachten. Het podium ziet er keurig verzorgd uit: pilaren als uit de oudheid, een grote bos bloemen, aan beide kanten een luxe fauteuil en in het midden achteraan de mixtafel van de dj. Uitnodigend. Tegen tienen - waarom zet men dan op de posters aanvang 21:00?! - komen ze het podium op: "twee MC's en ene DJ": Filip Cauwelier (ook bekend als Flip Kowlier) en Serge Buyse (ook bekend als BZA) uit Izegem en Kristof Michiels (DJ 4T4) uit Hasselt, ook wel aangekondigd als de octopus vanwege zijn snelle armen. Flip in een T-shirt van een pub, Serge in een T-shirt met Mr. T, beiden met een kale kop, en Kristof met een krullenbol en een ondefinieerbaar vaag T-shirt. Ze zijn alweer acht jaar bij elkaar en hebben onlangs hun vierde album 'Ezoa en niet anders' uitgebracht. Het is leuk! De nummers zijn onverstaanbaar, klinken een beetje als Frans voor wie ook dat niet verstaat, of toch Engels, maar je weet dat het West-Vlaams is en dat als je er beter naar gaat luisteren het te verstaan zou moeten zijn. Dat is een fascinerend aspect van het gebruik van West-Vlaams: je wilt het ook verstaan, kunnen meezingen en meelachen om de leuke grappen in de teksten. Maar voor wie nog niet zo ver is is het toch een boeiend geheel. Naast de muziek en de aanstekelijke melodieën is het vooral de vrolijkheid van deze band die er aan alle kanten vanaf straalt. De twee MC's bewegen constant en als je even niet oplet staat ineens de DJ te rappen terwijl die twee alweer onderuit hangen in de fauteuils. De nummers wisselen elkaar snel af en zijn gevarieerd genoeg om je geen seconde te vervelen. Zelfs als je niet van hiphop houdt is dit nog wel leuk om eens mee te maken. Er is veel communicatie met het publiek dat ook actief bij de uitvoering wordt betrokken. Zo mogen we allemaal tegelijk schreeuwen en een paar nummers later 'helpen' door op momenten dat de tekst zogenaamd wordt vergeten te zingen "trek het u niet an!". Er wordt volop gedanst door de slechts half volle zaal en sommigen zingen ook de teksten mee. Die hebben geoefend. Het praten tussen de nummers door is gelukkig ook voor Nederlanders goed te verstaan ("het volgende nummer noemt..."), en er wordt ons nog verzekerd dat ze ook ons "graag zien". Tegen het einde van het concert krijgen we zelfs de belofte dat als ze hier heel erg beroemd worden ze hier komen wonen. Eigenlijk is het onbegrijpelijk dat zo'n band, die toch al best lang bestaat en van zo'n goede kwaliteit is, niet uitverkoopt. Dus als je een volgende keer 't Hof Van Commerce ziet worden aangekondigd: kom ook en zorg dat ze moeten verhuizen.