Verandering van spijs doet eten; de leden van het eerste uur van Grillig hebben deze stelling grondig toegepast. Van de oorspronkelijke bezetting zijn alleen rapper McGregor Spalburg en gitarist Paul Fitzpatrick nog over. Deze laatste neemt tegenwoordig naast de gitaar ook elektronica ter hand en het lijkt erop dat hierin de voornaamste oorzaak is gelegen dat de band een andere richting ingeslagen is. De jongste demo die op hun site te downloaden is laat namelijk een stijlverandering horen. Is het nog altijd voornamelijk hiphop waar het om draait, het ‘bedje van funk’ waarmee men zich eerder presenteerde maakt nu vaker plaats voor zwaardere kost. Zo klinkt Depeche Mode door in Neem Me Mee, al zou het nummer het ook goed doen tussen de Nederlandse hiphop die momenteel op de muziekzenders te horen is. Fitzdekat loopt wel op een funkslagje en laat horen dat de vroegere, lichtere toon nog altijd meespeelt. Hier is de eerste gast Lucas te horen. Hij klinkt, net als McGregor, vertrouwd Rotterdams. Niet Meer Bij Mij speelde men met de vorige bezetting al live en keert hier terug voorzien van soepele beats terwijl Natte Vingerkunst, met ‘verleidelijke hostess’ Jonina, weer een donkere kant belicht. Paul Fitzpatrick is niet onbekend met de digitale muziek. Hij presenteerde zich vorig jaar solo als Piaz en bracht op het Rotterdamse Laterax label de EP Sonica uit. Ook deed hij onlangs in Waterfront een try-out. Het is duidelijk dat sommige van zijn meer duistere creaties ook inspiratie gaven voor Grillig. Het dwingende, ruim zeven minuten durende Zoals Ik het Bekijk met McGregor’s vervormde raps is hier een goed voorbeeld van. Het nieuwe kernlid Roddy MacMahon is een logische keuze. Hij klinkt al even zoetgevooisd, en ronduit zoet soms, met die overtuigingskracht waar elke Prins Alexanderpolder-vader zijn dochter tegen tracht te wapenen. Dat is dezelfde lol die men ook al met de vorige zanger Olavo trapte en ook Roddy kan op het podium garant staan voor het vertrouwde element entertainment. Jelle Schrooten, in het dagelijks leven zanger van het succesvolle Face Tomorrow, neemt voor Grillig de drumstokken weer op. Hij heeft de tijd want hij is herstellende van een keeloperatie en moet rust nemen van de Rotterdamse rockformatie. Daarnaast zal men in ieder geval in het oefenhok met Bruno da Silva een setje uitproberen. Hij maakt met Stoma en recent Doodoo’s Coffee (als ook Piaz) al een tijdje Rotterdam onveilig en duikt nu dan wellicht in deze voor hem ongebruikelijke bezetting op. Het is de vraag hoe de band zich live zal gaan presenteren, of er weer een vaste groep zal worden gevormd en natuurlijk wanneer de eerste, echte release het licht zal zien.