Mijn poging om zonder chemische stimulanten een technofeest mee te maken begint bij het metrostation Maashaven. Vanaf hier hoor je de denderende bassen vanuit de Graansilo al zachtjes in je oor fluisteren: ‘je gaat jezelf vermaken vanavond’. Bij de ingang voel je dat de bassline je hypnotisch naar binnen trekt. En bij binnenkomst van de zaal weet je dat als je wilt communiceren met iemand anders, dat dan alleen maar kan met schreeuwen of gebarentaal. En met wie valt er dan te communiceren? Voornamelijk jonge mannen, type: working class hetro. Dat is ook niet verwonderlijk, aangezien Awakenings is neergestreken in een havenstad. De edities in de NDSM en Westergas trekken toch een ander soort publiek. Met name meer vrouwen, veel meer mooie oudere vrouwen. Waar overigens wel relatief veel vrouwen waren, was bij het optreden van de Wighnomy Brothers in de grote zaal. Minimal blijkt toch een vrouwvriendelijk genre. Alleen wil het nog niet echt losgaan. Rotterdams trots Waar meer beweging in de crowd zat, was bij Secret Cinema. Zo’n act hoort op Awakenings in de Graansilo thuis. De Rotterdammer zette een opbouwende set neer, funky maar niet beukend. Halverwege zijn set, net toen ik de andere zaal wilde bezoeken, barstte het dan toch los. Vanaf dit moment was het non-stop knallen in deze zaal. Een andere Rotterdammer die bekend staat om zijn livesets stond geprogrammeerd in de andere zaal. Alleen ruilde Joris Voorn deze keer zijn drumcomputer in voor vinyl. Maar niet met minder effect. Wat een lekkere set zeg. M’n handen waren te vaak in de lucht om er een fatsoenlijk oordeel over te schrijven. Maar dat is een goed teken. Ook deze Rotterdammer doet het goed in z’n hometown. Tijd om af te dalen in de catacomben van de Graansilo waar de Wighnomy Brothers (alweer!) nu echt de boel op stelten jagen. Ook hier weer volop vrouwen. De karakteristieke fles wodka draaide gezellig mee op de draaitafel. Zouden ze het erg vinden als ik er een slok van neem? De lange, hoge, smalle gang doet je denken alsof je op de illegale party in een of ander ondergronds metrostelsel beland bent. De karige geïmproviseerde bar bevestigt deze gevoelens. Uiteraard zijn de masseuses ook weer opgetrommeld om de vermoeide bezoeker te voorzien van een relaxerende massage. De kerststemming zat er al goed in bij Tys en Robert. Laatstgenoemde kreeg een massage als kerstcadeau. Onder invloed van stimulantia is een aanraking van een vrouw wel heel erg aangenaam blijkbaar. Takkeherrie In de eerste zaal maken Sven Wittekind en Viper XXL hun entree. En ze beginnen meteen hard. Gelukkig is de Graansilo zeer duurzaam en zelfs bestand tegen een bombardement, want een gewoon gebouw trekt dit niet. Net zoals m’n oren, die trekken het ook niet. Degene die het wel trekken moeten of doof of smakeloos zijn. Er is maar een woord om deze set te omschrijven: takkeherrie. Het verbaasde mij dat een bezoek aan een technofeest zonder gebruik van chemische middelen ook heel aangenaam kan zijn. Nadeel is alleen dat het lichaam niet in staat is om tot het bittere eind te blijven. Volgende keer toch maar weer aan de herbals.