Mocht je een huis of appartement zoeken in Rotterdam, bezoek dan vooral een Living Room concert, en ontdek al die mooie plekken die deze uitpuilende metropool herbergt. Alweer zijn we beland in een flat met een prachtig uitzicht op hartje Rotterdam, gezien vanaf het Blaakplein. Als Schiedammer voel ik mij maar weer eens een nietige primitieve dorpeling. Gastheren Stef en Lotte lopen rond met zelfgemaakte chocola en zorgen sowieso goed voor de inwendige medemens. En wat staat er op het programma voor de gehoorzintuigen? Drie solo artiesten; Stefan Oosthof uit Den Haag, Danny Vera uit Middelburg en Chris Chameleon helemaal uit Zuid-Afrika. Stefan Oosthof opent de (wederom) uitverkochte avond. De sympathieke zanger/gitarist kenden we al van Broshim, het Haagse elektropopbandje wat al opviel door hun eigenzinnige liedjes. Die band heeft hij inmiddels opgeheven om zich te storten op een solo carrière als singer/songwriter. In de Rotterdamse huiskamer doet hij “net alsof hij op zolder zit te spelen” en het publiek er niet is. Zijn liedjes zijn springerig, mede doordat zijn slaghand niet altijd even strak is, zijn stem daarentegen is gevoelig en subtiel. Waar de liedjes soms wat conventioneel zijn, geven vooral de kopstem stukken het geheel net dat beetje extra’s, waardoor mijn oordeel steeds positiever uitpakt. Stefan staat daarnaast zijn mannetje op het ‘podium’, de grapjes die hij maakt hebben iets aandoenlijks en hij weet ze steeds beter te plaatsen naarmate de show vordert. Na de pauze speelt hij ook nog een paar Broshimliedjes, gewaagd omdat deze normaliter ondersteund werden door synthesizers. Wonder boven wonder blijven ze overeind. Als ze Stefan in Den Haag een beetje pushen kan hij volgens mij nog ver komen! Dan naar onze tweede troubadour, eentje helemaal uit Middelburg. Danny Vera is de naam, wereldberoemd in Zeeland en… Turkije! En NEE dat is niet omdat hij Turks zou zijn (zoals zijn uiterlijk misschien zou kunnen doen vermoeden). Hij heeft gewoon een keer nummer 1 hit gehad in Turkije, met een redelijk standaard Americana liedje wat hij vanavond ook speelt. Danny is een echte publieksmenner, en voelt zich helemaal op z’n gemak op het podium, alsof het een routineklusje is wat hij even klaart. Daarbij heeft hij een zeer krachtige stem die door de kamer buldert, maar ook subtiel hoog kan zijn als hij wil. Zijn liedjes liggen in de sfeer van Roy Orbison (zijn grote held), Elvis en toch ook wel Johnny Cash. Kortom: onvervalste Americana met een Hollandse knipoog. Zoals de cover van Kiss’ I Was Made For Loving You, die uit volle borst door de hele huiskamer werd meegezongen. En laten we vooral het Whiskeylied Me And Jack niet vergeten, wat menig bezoeker de slappe lach bezorgt. Een maandje Jack Daniels drinken kan blijkbaar hele mooi frases opleveren. Daarnaast is Vera ook niet vies van een paar zoetsappige ballads, die na het whiskeylied, in Danny’s woorden, ”de sfeer meteen lekker naar beneden halen”. Een artiest als Danny Vera had ik nooit verwacht bij de Living Room concerten, maar eigenlijk levert deze diversiteit aan artiesten een leuke mix op die voor iedereen te behappen is. En dan op naar het laatste icoon van de avond; Chris Chameleon, terugkomen van weggeweest, eindigt hij vanavond alweer zijn Benelux tournee als solo artiest. Chris was namelijk jarenlang de geniaal gestoorde bassist/zanger van Zuid-Afrika’s leukste bandje; Boo! Helaas verloren de overige bandleden hun interesse en besloot Chris verder te gaan als solo artiest, en dan wel als zanger/gitarist. Door zijn toegewijde Nederlandse manager kon hij eigenlijk vrij snel weer aan de slag en dat valt te bewonderen. Chris zingt nu in het Zuid-Afrikaans, het Oud-Hollands en het Engels. Hij spreekt tussendoor een stuk beter Nederlands dan voorheen, vaak in op het eerste gezicht vreemde hersenspinsels die later op hun plek vallen. De clou is meestal een grap over de Nederlanders of de Nederlandse cultuur, hij heeft het over Gerrit Komrij, Herman Brood en dichteres Ingrid Jonker, waarvan hij ook een paar gedichten op muziek heeft gezet. Na de pauze speelt hij ook nog een paar Boo! Nummers die verrassend goed akoestisch uit de hoek komen. Bij dat soort nummers komt ook zijn gekke bekken arsenaal naar voren, dat sommige bezoekers op het verkeerde been zet maar wat ze wel waarderen. Af en toe zingt hij ook zo hoog als een opera diva en kruipen de rillingen over je rug. Ik had er eigenlijk minder van verwacht, aangezien de nieuwe liedjes op zijn site vrij standaard klonken. Maar met deze mix heeft Chris ons overtuigd dat hij ook solo makkelijk aan de bak komt! Dus rest mij de enige ware conclusie (die ik vorige keer ook trok): het Living Room concept blijft oersterk overeind en je kan er van alles verwachten. Klop dus ook eens aan bij zo’n gezellige Rotterdamse huiskamer en laat je verrassen door de muziek of de (zelfgemaakte) hapjes. Overigens zoekt men nog gastheren die in 2006 hun huis beschikbaar willen stellen. Organisator Maurice Dielemans zal u eeuwig dankbaar zijn!