Rond half 10 betreedt Carceri (met drummer Josha Nuis van Malkovich) het podium. In eerste instantie levert het “studentikoze” uiterlijk van deze heren hier en daar wat smalende reacties op onder het langharige, in metaluniform gehulde publiek. Totdat de band begint te spelen.... De band vuurt met chirurgische precisie een loeistrakke cocktail van technische deathmetal a lá Suffocation en Cryptopsy met een snufje Necrophagist op het publiek af en dwingt daarmee in no-time respect af. Al snel blijkt waar de veelgehoorde typering “de Nederlandse Suffocation” vandaan komt. In verband met het gigantische drumstel van Krisiun is Josha genoodzaakt zijn kit in een hoek voor op het podium op te stellen. Voor de drumfreaks onder ons (waaronder ondergetekende) een uitgelezen kans om zijn watervlugge drumwerk van dichtbij te kunnen bekijken. Als hij “Killing fields” van Slayer foutloos drumt weet ik het zeker: Josha is zondermeer één van de meest getalenteerde drummers uit de regio! Ook solo-gitarist Ivar Useinov mag zeker niet ongenoemd blijven. Zijn smaakvolle gitaarsolo’s getuigen van een grote instrumentbeheersing en vormen een plezierige aanvulling op de technische metaalgeweld van de band. Carceri sluit af met een perfect uitgevoerde cover, “Catatonia” van Suffocation. Zanger Kees zegt grijnzend “Dat vinden jullie lekker hè!” Dat kan ik met een volmondig “ja” beantwoorden! Indrukwekkende band! Hierna is het de beurt aan het Braziliaanse Krisiun. Al tijdens de drum-soundcheck krijg ik het vermoeden dat niet alleen de muziek van de heren, maar ook het volume in de zaal loeihard gaat worden. Al snel blijkt dit vermoeden gegrond en ben ik blij dat ik oordoppen in heb. Kortom, subtiliteit is niet echt besteedt aan deze vriendelijke Brazilianen. In krap 45 minuten raast de band op volle snelheid door de set heen. Na een paar nummers vind ik KRISIUN door gebrek aan dynamiek behoorlijk saai worden. Het continue blasten van de drummer smeert de muziek volledig dicht en het optreden lijkt daardoor wel een snelheidswedstrijd van extremesportdrumming.com. Desalniettemin niets dan lof voor de techniek en het uithoudingsvermogen van de drummer ;) De zanger/bassist verklaart nog vol trots dat Krisiun altijd “fucking brutal!!” is gebleven. Tja, tegen zulke sterke argumenten kan ik niet op. Het beukt inderdaad als de ziekte, maar echt overtuigen doet de band niet. Krisiun werkt in mijn ogen iets te geroutineerd de set af en rond kwart over elf is de koek op. Zonder toegift te spelen verdwijnen de heren backstage maar ik kan daar eerlijk gezegd niet mee zitten. Stiekem vraag ik me namelijk af of Carceri nog zin heeft een nummer ten gehore te brengen.