Donderdagavond, 2 december om 22.00 was het zover. Ontdaan van elke vorm van interessant getreuzel, kwamen de muzikanten het podium op, checkten hun instrumenten en zette zichzelf aan het werk. Zanger Robert Fisher komt op. Hij geeft eerst een bekende, vastberaden een hand. De man beantwoord geëmotioneerd het gebaar, en blijft de rest van de avond op zijn lip bijten, om zijn emoties te baas te blijven.
En emoties, die zijn er zeker in de liedjes van Willard Grant Conspiracy.
Wrede verliefdheden, onuitgesproken angsten en zoete verlangens komen tot uiting in het soms ietwat folky,maar over het algemeen kalme countrypop.
Fisher’s gevoel voor zwarte humor komt duidelijk naar voren als hij bij het opkomen zegt: ”This is going to be a usual night full of songs about depression and death”
Zijn grote lichaam en behaarde gezicht (woeste krullen en dito baard) geven hem, tezamen met zijn warme diepe stem, het voorkomen van een beer.
De opzet van de muzikanten bestond deze keer uit een violist, toetseniste, drummer, gitarist en bassist. Er zijn zeker dertig verschillende muzikanten uit alle hoeken van de wereld die af en toe meespelen, als ‘hun levenssituatie het toelaat’.
De avond begint in een donkere hoek, met de viool die onheilspellend door de akkoorden glijd, en Fisher’s donkere stem die duistere teksten in bromt. Het doet denken aan The Cure met een Amerikaans accent.
Dan zet de band voort en komen er wat stevigere nummers die tegen een stuwend ritme van rock aanleunt, en Fisher zijn stem doet verheven. Het samenspel van de gitarist en de bassist verloopt soepel en de drummer houd iedereen netjes in het gareel met zijn strakke maten.
Een anti oorlog lied en zelfs een gospel passeren, naarmate de liedjes rustiger worden.
Al met al is Willard Grant Conspiracy muziek om te luisteren en mee te prevelen. De warmte die zich had verzameld in het volle Rotown was liefdevoller dan van de gemiddelde dansavond, hij kwam uit de harten van iedereen die meegenomen was op reis door broeder beer. Fisher had zijn publiek in zijn harige poten, maar geen zorgen, hij heeft niet gebeten.
Broeder Beer Willard Grant neemt je mee
Hoe Willard Grant Conspiracy je meeneemt door valleien van dood, depressie, verdriet en verlangen
Frontman Robert Fisher is de man van de avond. Hij zit met zijn gitaar als een visser met een hengel in een bootje. Eenzaam, maar hij neemt je mee. Vertelt je verhalen over geliefden die sterven, soldaten die vrede willen en angsten die hij wil uitspreken. De band vormt het water, de lucht, de oever en de vissen om hem heen. En Robert Fisher blijft wonderbaarlijk mooi drijven.