Als je niet goed kijkt loop je in het donker zo de ingang voorbij, maar in de kelder van nummer 110-130 vindt vanavond toch echt een show plaats die laat zien dat de term ‘postpunk’ tegelijk allesomvattend en afbakenend is. Hoofdact Diät uit Berlijn, lokale trots The Lumes en de mysterieuze herriemachine Adolf Butler schotelen ons een avond voor die meteen in het dossier ‘Maand van de Underground’ gearchiveerd kan worden.
Al jaren programmeert Roodkapje een eigenzinnige selectie aan uiteenlopende muziek, kunst en alles wat daar mee te maken heeft. Op de eerste zondag van de lente staan bands die zich qua geluid weinig aantrekken van zonlicht of bloemetjes. The Lumes trappen af met hun scherpe tracks die iedere bezoeker meteen bij de haren trekken en er bij vlagen ook nog een stomp in de maag achteraan geven. De kelder verandert in een doos waarin ieders ongemak en onbehagen door zanger Maxime verwoordt vleugels krijgt en van de muren afketst, terwijl de ritmesectie je eventuele kater eruit trilt. Na een relatief korte set stappen de drie heren achter hun instrument vandaan en verdwijnen in de coulissen.
Tijd voor Adolf Butler om aan hun zelfverklaarde jaarlijkse optreden te beginnen. Het is niet te zeggen wanneer een nummer begint of wanneer het ophoudt. Door de muur van steenharde noisepunk die opgetrokken wordt echoot desoriënterende galmzang die gemaakt wordt door een zanger slechts gekleed in een afgeknipte spijkerbroek, die ook voor boxershort door had kunnen gaan. En een paar schoenen, want de vloer is hier koud. Na een tijdje weet je niet meer hoe lang je hier nou eigenlijk al naar staat te kijken. Het hadden tien of veertig minuten kunnen zijn, want Adolf Butler slaagt erin een soort dissociatieve trip te maken die je maar gewoon moet ondergaan. Hoewel dit niet bij iedereen aankomt, getuige ook de pauze DJ’s die direct na het optreden ‘Pon de Floor’ van Major Lazer inzetten.
In ieder geval geeft dit de bezoekers de gelegenheid om weer terug op aarde te komen en zich op te maken voor de in verhouding iets meer rechtlijnige postpunk van Diät. Met een album op zak dat ze in voormalig Oost-Berlijn opgenomen hebben touren ze door Duitsland, Nederland en Engeland. De kelder van Roodkapje is een uitermate geschikte plek voor de industriële new wave en de verstomde zang van de basgitarist. Het publiek lijkt al wat murw gebeukt door de voorgaande bands en het late tijdstip, maar Diät laat wel zien waarom het op de radar staat bij veel volgers van de opleving van postpunk-bands die de laatste tijd gaande is.
Het blijft aanlokkelijk om nog wat woordspelingen over underground muziek in een kelder te bedenken, maar daarmee zou je deze avond tekort doen. Roodkapje heeft zoals wel vaker iets neergezet wat kwalitatief op de bovenste planken hoort, met minimale middelen.