Een gezellige boel is het vanavond in V11 in ieder geval ongetwijfeld te noemen. Tegen de tijd dat Crying Boys Cafe het podium betreedt, is de boot tot de nok toe gevuld. Datzelfde geldt voor de werkplek van het kwartet. Het niet bepaald ruime podium herbergt een hoop instrumenten, lampen en zelfs een palmboom. Een wat? Een palmboom, dat lees je goed. Nog voor er een noot is gespeeld, is de toon alleen al door de podiumpresentatie gezet. 

Wanneer dan het eerste nummer wordt ingezet, maakt het geroezemoes onder de mensen direct plaats voor aandacht. De in eerste instantie rustige muziek kabbelt heerlijk door de zaal en vormt een bedje voor de vocalen van zanger Jasper Hupkens. Kort na de aftrap laat de groep zich echter van een meer opzwepender kant horen. Vooral de nummers “Stay Away”, “Be So” en “Zara” laten alle vier leden in al hun kunnen schitteren.

De ster van vanavond is zonder twijfel drummer Ruben van Asselt. Zijn drumpartijen grooven heerlijk en zijn even afwisselend als indrukwekkend. Het bewijs hiervoor is te vinden in de zaal, waar de menigte enthousiast meedeint op de muziek. De andere helft van de ritmesectie, bassist Alex van Damme, speelt zichtbaar genietend over de drums heen. De exotische sounds van Crying Boys Cafe komen uit het toetsenarsenaal van Frans Verburg, die zijn keyboards meer dan eens afwisselt voor een gitaar. Zanger Hupkens geeft zijn collegae de ruimte om te laten zien wat zij in huis hebben. Naast het feit dat Crying Boys Cafe gewoon heerlijke en verrassend toegankelijke muziek maakt, zijn we vanavond getuige van een staaltje muzikaal vernuft waar men u tegen zegt.