Drummer Isaï Reiziger blijkt over buitenaardse krachten te beschikken, zoals hij zijn drumstel bespeelt. Hij vormt samen met bassist Quinten Meiresonne de ritmesectie van de groep, die gedurende de hele show staat als een huis. Gitarist Mikkie B Wessels ramt hier al even strak zijn akkoorden overheen. Wanneer hij even niet hoeft te zingen, vliegt Bas Prins met een tamboerijn over het podium en bespeelt hij een antiek ogend orgeltje, dat wel heel bijzondere geluiden herbergt.

Vrij vroeg in de set wordt het publiek getrakteerd op hitsingle “Aaaaah”, waarna de stemming er voor de rest van de avond in zit. Hoewel de kracht van Taymir hem zit in het rechttoe-rechtaan-gehalte van de nummers, laat de band zien tot veel meer in staat te zijn met zweverige jams die strak geregisseerd overlopen in een volgend nummer. Zo is de spacende aanloop naar “High Roads” geheel onverwacht. “What Would You Say” knalt al even hard als de rest van de set en “She’s All Right” zorgt als langzamer nummer voor de nodige variatie. De verrassing van de avond blijft echter tot halverwege de set een geheim. Gitarist Wessels verklapt het publiek eigenlijk nooit covers te spelen. Vanavond wordt een uitzondering op deze regel gemaakt, en tilt de band het nummer “Hotline Bling” van rapper Drake naar een aanzienlijk hoger niveau. 

De nummers afkomstig van de kort geleden uitgebrachte EP “I Want It” worden vanavond ook gespeeld. In vergelijking met het voorgaande materiaal, heeft de nieuwe muziek nóg meer ballen. “Cat Food” is hier een perfect voorbeeld van. Het nieuwere materiaal klinkt zoals het Taymir betaamt even fris als catchy, maar tegelijkertijd ook rauw en spectaculair. Het stel uit Den Haag heeft er, na ruim een uur gespeeld te hebben, genoeg van en mengt zich na afloop onder de mensen. Taymir flikt het ‘m weer.