Zowel op het podium als in de zaal zijn de typische Jason Mraz-hoedjes te zien als de band de uitverkochte zaal betreedt. Bassist Marcus Geard doet daar nog een schepje bovenop door in een kraakwit driedelig pak (incluis bolhoed en Monopoly-snor) het publiek om een welkoms-applaus te vragen. Dat laat Rotown zich geen twee keer zeggen.
The Slackers hebben met hun nieuwe (self-titled) album op zak een goede verzameling ska-knallers om af te vuren. Maar het publiek heeft haar huiswerk gedaan, zanger Vic Ruggiero lijkt blij verrast als hij een paar mensen ziet meezingen: “this has only been out for a month!” Langzaam wordt het feestje losser, gaan de jasjes uit en laten de blazers steeds meer acrobatiek op hun instrumenten zien. Glen Pine vervult een dubbelrol als schuiftrompettist en zanger. Hij ondersteund Ruggiero als tweede stem (waar hij onbetaalbare gezichten bij trekt), maar met de nummers Working Overtime en de Misfits-cover Attitude zijn de rollen omgedraaid. Hierbij wandelt hij graag even het publiek in, die al bij verschillende nummers verandert in een wilde ska-pit.
Bij wijze van pauze verlaat halverwege de show de hele band het podium behalve Ruggiero en saxofonist Dave Hilyard, voor een ingetogen uitvoeren van Henderson Swamp. Ondanks de lage dansfactor krijgt ook dit nummer alle eer van het publiek. Sterker nog, na dit punt lijkt de avond in een stroomversnelling te komen. Het hoogtepunt wordt bereikt als het bassloopje van Have The Time een ongekende bijval krijgt. De hele zaal zingt spontaan het “dundun-dudududun-dun” mee, waarna de band niet anders kan dan één voor één te stoppen met spelen totdat alleen de zaal en de drums de muziek verzorgen. In plaats van dat The Slackers Rotown inpakken, gebeurt het van beide kanten. Hilyard is overdonderd door het enthousiasme: “It’s only Wednesday, don’t you guys have to work tomorrow?” grapt hij lachend als hij naar de bezwete dansers vooraan kijkt.
Tijdens de encores maken The Slackers het feestje compleet door het publiek zelf de nummers te laten kiezen. De Rotterdamse fanbase gaat voor de hit Married Girl, die met de marihuana-lyrics en activerende ritmes de zaal nog eens verder opwarmt. Of je nu pas een week of al jaren naar ska luistert, The Slackers bedienen beide doelgroepen (en alles daartussen) als geen ander. Zelfs fans van Madonna komen onverwacht aan hun trekken als de band een ska-versie van Like A Virgin speelt.
Het enthousiasme van zowel het podium als de zaal stuwen elkaar de hele avond verder omhoog, wat zorgt voor een onvergetelijke show in Rotown. Er wordt gespeeld voor en met het publiek, die op hun beurt weer voldoende invloed op de avond mogen hebben. De New Yorkers halen het onderste uit de kan om dit publiek tevreden te houden en daarin slagen ze glansrijk. Je had er gewoon bij moeten zijn.