Voorprogramma Helsinki mag eerst de vollopende Rotterdamse Schouwburg opwarmen. De bandleden hebben allemaal hun sporen verdient in het Belgische bandjes circuit in bands als Gorki, The Tellers, Tommigun en Thou. Debuut EP “The Band, Not The City” is net uit en bevat een handjevol stevige rockers. Na een wat vreemde opener komt het kwartet uit Gent al snel op stoom en laat een duister rockgeluid horen. Het diepe vette basgeluid en de aanstekelijke energie van zanger Thomas Vanelslander zijn kenmerkend voor de band. Het vuige geluid doet bij vlagen denken aan bands als ‘Queens Of The Stone Age’ en ‘The White Stripes’. Heerlijk rauw en puntig. De variatie binnen de nummers is groot net als de tempowisselingen. Daardoor komt het wat onrustig over en is het nog wat zoeken naar meer eigenheid en consistentie. Maar de band doet er live alles aan om een statement neer te zetten. En dat lukt. Met name door de energiek springende zanger en intens spelende bassist. Zelden zo’n overtuigend voorprogramma gezien.
Stralend K’s Choice rockt harder dan ooit
K’s Choice doet er weer toe en is een band in topvorm
Als er één band is bij onze Zuiderburen die de jaren negentig domineerden is het wel K’s Choice. Menig festivalweide en poppodium in Europa werd aangedaan en ‘Not An Addict’ werd voor sommigen een anthem van een generatie. Na de release van het vierde album ‘Almost Happy’ in 2000 leek het gedaan met de band. Maar begin mei was daar ineens het zevende studioalbum “The Phantom Cowboy”. Het stevige geluid van deze plaat was een grote verrassing. Het tempo ligt hoog en er is een stevige rocksound te horen.De frisheid van de beginperiode is op het nieuwe album weer helemaal terug. Deze week mocht de Rotterdamse Schouwburg de Belgische band ontvangen. Wordt dit concert een laatste krampachtige stuiptrekking van een uitgerangeerde band of is er sprake van vernieuwde energie en doet K’s Choice er 20 jaar weer toe?
Gekleed in een soort automonteuroverall (maar dan zonder mouwen) betreedt Sarah Bettens(graad mager, kort geknipt haar) het podium. Broer Gert is inmiddels voorzien van een grijs baardje en staat glunderend naast haar op het podium. Om zich heen hebben broer en zus vier zeer kundige muzikanten verzameld. Het gaspedaal wordt direct vol ingedrukt.In een half uur zitten we al op 10 nummers waarvan vooral veel nieuwe nummers.
Op het podium laat de band een nog steviger geluid horen dan op de laatste plaat. De huidige sound van K’s Choice is rauw en wordt gedomineerd door gitaren, geregeld zelfs drie of vier tegelijk. De rifs zijn snoeihard maar ondanks deze sound blijven het popliedjes die te bestempelen zijn als typische ‘K’s Choice liedjes’. Daarin speelt het licht hese stemgeluid van Sarah natuurlijk een grote rol. Helaas is de zang van Gert wat zacht afgesteld waardoor met name zijn solo nummer er vocaal wat karig afkomt.
Het speelplezier spat werkelijk van het podium en de interactie tussen de bandleden onderling maar ook met het publiek is groot. “In het licht van wat er is gebeurt in Parijs is het mooi dat jullie hier zijn, om te zien dat jullie je leven gewoon blijven leven”, spreekt Sarah opbeurend. De bandleden zoeken elkaar op het podium geregeld op. Dit levert mooie plaatjes op rond het drumstel of centraal op het podium wanneer de gitaristen in een rijtje hun instrument geselen.
De nieuwe nummers, van “The Phantom Cowboy”, domineren de setlist. De volledige plaat wordt gespeeld. Maar natuurlijk reageert het publiek vooral bij de hits, die netjes over de setlist zijn verspreid met een lichte nadruk op het tweede deel van het optreden. Nummers als ‘Hide’, ‘Believe’, ‘Cocoon Crash’ en ‘Everything For Free’ worden woord voor woord meegezongen. Maar pas wanneer de eerste tonen van ‘Not An Addict’ klinken wordt het publiek echt onrustig. Sarah hoeft amper te zingen en laat dit voor een groot deel aan het publiek die het nummer van a tot z meezingt. Indrukwekkend!
De set wordt afgesloten met het soepeltjes lopende country liedje “I Was Wrong AboutEverything”. Dit valt in de stevige setlist ietwat buiten de boot maar zorgt wel voor een hele leuke afwisseling. Natuurlijk is er een toegift en wordt nog éénmaal luidkeels meegezongen met ‘Everything For Free’ dat fijn ingepakt is tussen ‘Echo Mountain’ en ‘ComeAlive’. Ze komen nog een keer terug en Sarah spreekt het publiek enthousiast haar welgemeende dank uit: “Dit is niet vanzelfsprekend, deze mensen op het podium, die voor ons werken en jullie in de zaal. Na 20 jaar en nog een volle zaal in Rotterdam”. Dan wordt de echte afsluiter ingezet, en dat blijkt de grootste verrassing van de avond. Er verschijnt een ukelele en er klinken voorzichtige pianotonen. Een verstild geluid dat langzaam aanzwelt tot een subtiele wall of sound versterkt door de lichteffecten, rijen lampen die steeds op en neer gaan. Het is ‘We Are Glaciers’ van de soundtrack ‘Waving At The Sun’. Een even prachtig als verrassend slotstuk van een indrukwekkend optreden.
Het mag duidelijk zijn: K’s Choice doet er weer toe en is een band in topvorm