In ‘Introduction’ wordt het hele verhaal keurig uitgelegd, maar wat prachtliedjes als ‘Rocket Robert’ en ‘Dusty Cones’ te maken hebben met het verhaal van een pianist die na een ongeluk radiopresentator wordt en live 'on air' stikt in een appel is mij niet duidelijk. Dat doet gelukkig niks af aan de kwaliteit van de songs, want die zijn uitstekend.
Het openingsnummer begint als een onschuldig indie folkliedje, maar wordt hemeltergend mooi zodra de blazers na ongeveer vijftig seconden goed naar voren komen. Met een speeltijd van net iets langer dan anderhalve minuut had het nummer veel langer mogen duren, een kwaliteit die het nummer deelt met bijna alle andere songs op de plaat. Alleen afsluiter ‘Loneliest Frequency’, die over de vier minuten heen gaat, had juist ietsje korter mogen duren. Alle andere songs borduren voort op de basis die door ‘Introduction’ gelegd wordt, waardoor de EP echt als een geheel klinkt. Het maakt ook zeker benieuwd naar volgend werk van deze Rotterdamse band. De songs mogen dan best wat langer duren en misschien wat simpeler opgezet worden, want zulke mooie liedjes hebben helemaal geen concept nodig.