Plaatrecensie: De Likt

Hangen met De Likt, beetje bakkeleien

Lodewijk Hoebens ,

‘’Kijk eens wie daar aan komt kloppen.’’ Binnen een jaar staat (Mini) Simon aka Jordy Dijkshoorn tweemaal in de studio van 101 Barz. Eerst als rapper van Je Foute Vrienden en later met Popacademie vrienden John van Beek (Jon Bovi) en Giorgi Kuiper (JuXa), onder de naam De Likt. Vanwege de finale van de Grote Prijs van Nederland geeft het drietal een likkebaardend voorproefje dat wel wat voorhoofden doet fronsen. Het bouwjaar is 2013. Tijdens Baroeg Open Air vergezeld Simon de stoner rockers van Special Steve om de rap/rock crossover ‘Van de Bodem naar de Goot’ te brengen. De tekst zit bomvol fragmenten van nieuwe nummers, nu eindelijk verzameld op een naamloos debuutalbum.

De Likt wint met assistentie van Special Steve de muzikantenprijs in de categorie hiphop. Het jaar erop sleept het drietal de Music Matters publieksprijs in de wacht en staan ze in hun eigen Rotterdam zowel op Bevrijdingsfestival als Metropolis. Zonder album maar met een buzz. ‘’Alles om je heen gaat snel.’’, laat Simon weten op de eerste track van De Likt. Ondertussen zitten we in 2015 en staat de derde zaterdag van april in de agenda omcirkeld. Tijd voor de albumrelease.

Op de luisterpaal kan voorlopig de eerste plaat van buiten geleerd worden, want er valt veel te beleven. Elke luisterbeurt ontdek je een andere rijm, snap je de poëzie en beleef je net even anders de lekker in het gehoor liggende beats. Het titelloze album kan voor sommigen overkomen als een hak op de tak plaat. Wat is het verband? Gebruiken ze de formule van De Jeugd van Tegenwoordig? Opener ‘Niks Mis Met Vrouwen’ biedt zeker gelijkenissen met de vrolijke klanken van de Amsterdammers, en ook met een andere debuutplaat, die van Sef.

Het begint met gezang onder de douche, maar je beseft na het luisteren van de plaat, dat je te pas en te onpas ‘stap naar beneden’ of ‘bloed aan de muur’ of erger, de schreeuwtjes van Simon probeert na te doen. ‘Luister naar de beat, dat bedoel ik’, gaat hij vervolgens verder. De voorliefde van de drie heren voor italo-disco spat er gelijk van af met een speelse combinatie van synths, drumcomputers en vocoders. Jordy lucht zijn hart. Ondanks de titel blijft de rapper het regelmatig hebben over foute vrouwen. Vrouwen wantrouwt hij, behalve zijn momma en een zekere Kelly.
 

‘’Ik kom en pis op de scene hoognodig.’’ Festival anthem in wording ‘Dat Bedoel Ik’, is het visitekaartje van Simon. Hij trekt ons mee het nachtleven in van Rotterdam. Deze Simon gaat zo hard. Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn en zit hij vervolgens bij zijn stiefmoeder. Gedicht Cruella klinkt als de hangover nadien. Klankenknutselaars John en Giorgi zorgen voor een obscure Giorgio Moroder achtige soundscape dat prima had gepast bij 80’s suspense als Airwolf of Miami Vice.
‘Een stap naar beneden’ en we hangen opnieuw met De Likt, beetje bakkeleien. Een ‘vocal chop’ over foute vrouwen werkt het debuut andermaal naar een climax vol synth strijkers. De twee knoppendraaiers zijn op dreef, Simon ook. Misschien niet altijd even duidelijk in tekst en uitleg maar met een bijzondere flow golft Jordy door vocabulaires van Deelder, Extince, Def P en Drs. P. De vogeltjes fluiten na een lange nacht doorgaan, maar Simon is ook maar een mens.

‘Verkouden’ laat de rapper zich van zijn meest poëtische kant horen. ‘’Wie is deze pipo?’’ Apocalyptische klanken, klinkend als het debuut van Def P, stimuleren de Vicks VapoRub. Stemoefeningen en ingenieuze bars helpen natuurlijk ook, vrouwen niet, blijkt wederom tijdens ‘Verzonnen’. Een drumbeat, vocal chop en minimale toetsenpartij zorgen voor de muziek. Meer moet dat niet zijn.
 

Hoe anders klinkt ‘Finidi George’. Snelle drumsamples zorgen onmiddellijk voor een plekje in het achterhoofd. Wanneer rijms worden gestort, met of zonder stufi, gaat De Likt voor satisfaction. ‘’In de streets gooi wat beats.’’ Rotterdam blijft de speelplaats. Van de streets tot de metro, levert Simon één van de betere bars van het album. JuXa en Jon Bovi eindigen met een break van jewelste wanneer Giorgi met Finidi begon. Spacy Moroder momenten zorgen tijdens ‘Wild Vlees’ voor een pietsie grimmigere toon. Het verminkte ‘Sweet Dreams’ pianospel maakt van Simon een Pessi-Optimist. Een dans met de duivel ontspringt. ‘’Zielig, droevig, moeten, boete, stroevig, duivels. ‘’ Dankzij een creepy kindermelodietje gaat het diep in de duisternis. Simon klinkt hijgend.

Simon spuwt zijn gal. ‘’Als ik thuis ben, heb ik niks aan!’’ vertelt hij tijdens een onguur telefoongesprek in ‘Zo Diep en in de Duisternis’. Foute vrouwen blijven hem ergeren. De italo-disco beats creëren een vreemde vibe en slaan over in La La Land electro tijdens ‘Bloed aan de Muur’. Simon gaat met zijn broer op stap, maar het is weer zo’n avond . Hardnekkige foute vrouwen zijn van de partij, op de gastenlijst nog wel. ‘’Ik zie de jongens en meisjes aan de Jillz en pills.’’ Tja. Industriële synths en samples passen perfect bij de ode aan de noeste havenstad in ‘Rotterdam’. Het bolwerk waar Simon in een bootje leeft en zijn inspiratie vandaan laat vloeien.

Natuurlijk hoort hij bij de jeugd van tegenwoordig maar dan met Rotterdams bloed in hart en ziel. Van klein corpulent jochie naar Biggie Simon brengt hij vocal chops over zijn underground. Voordat we eindigen in de Nieuwe Maas komt Simon in mineur met een lugubere zelfmoord van een man. Iemand die alles heeft maar zo alleen lijkt en naar paaldansende vrouwen kijkt in bar La Grotte. Ach ja, Simon, Giorgi en John hoeven niet te vrezen om alleen te zijn. Zaterdag wacht een uitverkocht Worm voor de albumrelease van De Likt. Tijd voor een volgend avontuur in Rotterdam.
 

Zelf een album of EP aanmelden kan via redactie@3voor12zuidholland.nl onder vermelding van "Recensieverzoek". Alle te reviewen muziek dient digitaal te worden aangeboden.