De Likt gaat los tijdens uitverkochte albumrelease in Worm

‘’Niet aanwezig op mijn fissa, hoe kan dat nou ?’’

Tekst: Lodewijk Hoebens Foto's: Dennis Wisse ,

Rond een uurtje of negen heerst er een gezellige drukte in Worm. Plaatjes van De Likt zijn te koop, vinyl wordt gedraaid. Het is immers Record Store Day. Achttien april, de dag dat De Likt hun debuutplaat op de menigte loslaat. Een eerste blik op het smalle podium toont veel elektronica: synthesizers, keyboards, drumcomputers en een keytar. Daar mogen Afronaut en Boom Boom du Terre eerst gebruik van maken. Ondertussen wordt er wat sound gecheckt wanneer hype man Diggy Rast het podium op komt lopen. Enthousiast stelt hij de acts van vanavond voor.

Tijd voor Noël Gregory van Drunen alias Afronaut. Een kapiteinspet, zonnebril en bloemetjeshemd denken aan de zomer in space. Het duurt eventjes voor hij van de grond komt met zijn samplewerk, klinkend als Jamie Woon. ‘’Zo dat was nummertje één. ‘’, deelt hij even mee. Verder met ‘knopjes draaien’, zingen en rappen. De stem zit vol soul, doet denken aan Lenny Kravitz. Gitaarsample hier, baslijn daar, en dan alles tot een geheel kopiëren en plakken. Denk aan een R ’n B plaat maar dan in de remix. Danke schön klinkt het vervolgens in de echo.

Tussen de nummers door, is er wat interactie met het publiek, maar gedurende de muziek heerst een focus modus. Immanuel Spoor, de man achter On Track Agency, helpt waar hij kan en zet de rookmachine even goed. Enkele sterke hip hop beats zorgen dat Afronaut eindelijk lift off. De sound wordt steeds rijker. Groepjes mensen staan ondertussen met elkaar te praten. De jonge beatmaker lijkt vanavond dan ook meer een DJ op de achtergrond voor de spacy vibes. 

Na DJ Henry Des Yeux blijven we in het Frans hangen met Boom Boom du Terre. Het pseudoniem van Jornt Jan Bas weet de beentjes in beweging te houden. Hij vliegt er gelijk in, blijkbaar is het bier op backstage. Tijdens Afronaut ging hij al helemaal uit zijn dak, daar doet hij met zijn eigen optreden nog een schepje boven op. Als een ware Major Lazer gaat hij volledig los met rare maar rake beats. Diggy komt speciaal een biertje brengen. Timpani samples worden aangevuld met keyboard riedeltjes.

Immanuel brengt nog een biertje, Jornt geeft een portie drum ’n bass terug. Vanavond draait echt om de samenhorigheid. Bekend en belangrijk volk uit de Rotterdamse muziek scene is vanavond aanwezig en geniet van nieuwe muzikale helden. Boom Boom du Terre gaat vervolgens harder en harder, de spots maken overuren en Jornt wil nog wat zeggen maar hij zit, net als het publiek, te ver in de flow van de muziek. Diggy komt nog even meespringen want het is alweer het laatste nummer. Ondertussen loopt de avond achter op schema.
 

The Streets, Jeugd van Tegenwoordig en Gorillaz worden in aanloop naar De Likt op de platenspeler gelegd. Na elven raakt de dansvloer voller en voller. De DJ laat nog even Ol’ Dirty Bastard door de speakers klinken maar dan is eindelijk het moment aangebroken. John van Beek komt als eerste het podium op gelopen. Giorgi Kuiper volgt. Op Jordy Dijkshoorn aka Simon is het even wachten. Een imposante verschijning blijft het. Gehuld in een lange, zwarte leren jas, gouden ketting, korte glinsterbroek, opgetrokken sokken in zijn nette witte schoenen en met het haar strak naar achter.

De Likt begint wat rustig met ‘Pessi-Optimist’. ‘’Rotterdam, zijn jullie er klaar voor ?’’ Een retorische vraag, uiteraard is Rotterdam er klaar voor!. Giorgi komt tijdens ‘Wild Vlees’ vanachter zijn toetsen voor een partijtje keytar. Simon springt alle kanten op maar blijkt wat te gretig. Niemand vind het erg dat klapper ‘Ja, Dat Bedoel Ik’ opnieuw moet worden gestart. Het publiek zingt woord voor woord mee. Geeft de rapper de tijd om een eerste keer het publiek in te springen. Fans laten zich omhoog hijsen om over de chaotische menigte te surfen. Een vrij diverse menigte trouwens. Fans, familie en vrienden gaan uit hun bol met de drie jongens van De Likt. De goede zorgen komen vanaf de zijkant. Simon, met die intense blik in zijn ogen, heeft een eerste flesje bubbels maar gaat vooral onverstoord door als de goeie in het vloeien.

‘’Bloed aan de Muur !’’ Diggy Rast loopt rond met een critter cam en probeert alles in beeld te brengen. Heel wat pers vanavond, benieuwd naar wat komen gaat. Natuurlijk blijft Simon’s poëzie niet achterwege, voordat de hysterische drumritmes van ‘Finidi George’ overnemen, passeert ‘Cruella’. Op dreef blijkt ook een klein jongetje die van achter naar voren surft, op het podium belandt en even stoer poseert met Simon.

Volgers van De Likt, en dat zijn er ondertussen heel wat, weten wel wat er komen gaat qua interactie, maar dat maakt de gehele avond zo bijzonder. De spontaniteit van het publiek om alvast te gaan zitten tot wanneer de volgende beat aanklopt stimuleert. Giorgi en Jordy laten niet alleen enkele break dance moves zien maar beginnen even later ook samen een dansje. ‘’Zijn we er nog !?’’, vraagt Simon waarna ‘het publiek nog een keer op de grond gaat zitten.
 

De frontman ligt op zijn rug met de benen in de lucht en ‘’Rotterdam’’ valt in als een bom. Simon zet zich af tegen de muur en maakt een halve koprol. ‘’Rotterdammmmm !’’, schreeuwt hij de longen uit het lijf. Nog één keer alles geven. Na ruim een uur bedanken de drie helden van De Likt iedereen. John en Giorgi springen het publiek nog in terwijl Simon een sigaretje opsteekt. Wat een release. Een oorverdovend applaus, veel felicitaties en alleen maar blije mensen. Het gaat de laatste jaren goed met de Rotterdamse muziek. Rats on Rafts, the Afterveins, Ronnie Flex en De Likt is een rijke aanvulling. Even tijd om de wonden te likken.