Op 3 oktober is de pre-party bij Roodkapje die al veel belooft. Segadeath staat in theatrale stijl op het podium: jesterachtig kostuum, puntig hoofddeksel en zwart-witte schmink, synths zwaar en pulserend. Daarna breekt Lijkschouwer los: metal, lang haar, make-up, vuurwerk van gitaren en riffs, headbangen, moshpit-momenten. De woede is hoorbaar, de energie rauw en intens.
De vierde editie van Vulvaverse kwam dit weekend 'loud, tender, and full of heart' naar Rotterdam, zoals de organisatie het zelf aankondigde. Het festival, georganiseerd door de band VULVA, is geworteld in zware muziek en activisme, een plek voor artiesten, makers en sprekers die je niet vaak op de grotere podia ziet. Twee dagen vol noise, vreugde en collectieve ontlading met een pre-party bij Roodkapje en een hoofdprogramma in WORM. Vulvaverse voelt niet alleen als een evenement waar je slechts toeschouwer bent, maar als een tijdelijke gemeenschap waarin zorg, intensiteit en emotie samenkomen.
©
Vera Pluer
©
Vera Pluer
©
Vera Pluer
Een dag later opent het festival in WORM met een talk over Apologies and Accountability. Kunstenaars en muzikanten spreken open over verantwoordelijkheid, kwetsbaarheid en persoonlijke ervaringen. Het voelt als een gemeenschapsgesprek, een toon die de rest van de avond zette.
De openingsceremonie van Thalos Sacritas breekt de spanning letterlijk open: een collectieve schreeuwsessie waarin bezoekers, met gesloten ogen, hun woede en verdriet eruit gooien. 'Je mag er zijn', luidt Thalos. En dat geldt hoorbaar voor iedereen.
Achter the Womb, de mainstage van het festival, bevindt zich the Nursery, waar de sfeer verder groeit: een markt vol artistiek handwerk en esthetiek. Make-up door Tovertrutten, smokey eyes, zwarte eyeliner, glinsteringen. Een tarotlegging, zelfgemaakte armbandjes met teksten als ‘queer joy’, zines, prints, tufted vulva-rugs. Creatie en expressie, verweven met de ruimte voor zorg, zichtbaarheid en collectieve kracht.
©
Vera Pluer
Ghenwa (Noiré) Abou Fayad opent de muzikale reeks. Storytelling, fluisterende én dwingende stemmen, herhalend als ritueel. Met analoge loops en improvisatie creëren ze geluiden die soms breekbaar, dan weer scherp en emotioneel geladen zijn. Traumatizer volgt: harde gitaren, felle lichtflitsen, een publiek dat niet stil kan blijven. De zangeres stort zich in de moshpit; de energie raast door zaal en lichaam.
Tussendoor is er een gesprek over suïcidepreventie: feiten, mythes, verhalen van mensen, tips en luisteren. De toon is zorgzaam, intiem, verbindend. Ook dat is onderdeel van Vulvaverse.
©
Vera Pluer
©
Vera Pluer
©
Vera Pluer
Divide and Dissolve levert het hoogtepunt: In de drukke zaal vullen lagen synths en drones langzaam de ruimte, terwijl rood knipperend licht de beweging van het publiek markeert. De bas zo krachtig dat het optreden even wordt stilgelegd. 'Probably the most metal thing that has happened to us', grapt de band. Hun boodschap 'If one person is not free, none of us are free' trilt nog lang na.
©
Vera Pluer