Diepbruine ogen achter een klein brilletje verraden dat er van binnen meer beweegt dan je op het eerste gezicht kunt zien. Reginald Somai is Rotterdammer, gevoelsmens en pianist. Ooit droegen zijn voeten de droom van een voetbalcarrière, maar inmiddels ligt het talent in zijn handen. Zou je door zijn jaszakken heen kunnen kijken, dan zie je zijn vingers de klanken van de stad vangen. We gaan in gesprek over zijn weg van middenstip naar podium.

'Ik wil erin wonen', zegt hij over zijn muziek. 'Niet iets laten langsvliegen, maar het vastpakken. Ik wil klank maken van gevoel.' Reginald werkte jarenlang in stilte aan zijn muziek. Eerst op het kleine keyboard met 48 toetsen dat hij eigenlijk kocht om beats te maken. Later in het magazijn van de bibliotheek, waar hij stiekem na werktijd op een stoffige piano zijn eerste composities schreef. Het was de film Intouchables met soundtracks van Ludovico Einaudi die hem kennis liet maken met pianomuziek. Daarop volgden jaren van luisteren, naspelen en voelen. 

Reginald leerde de taal van de piano zoals je een nieuwe vriend leert kennen: door tijd te maken en details te onthouden. Geen lessen, geen bladmuziek, en geen theorie. 'Ik ben best vergeetachtig in het leven', zegt Somai, 'maar ik vergeet nooit wat ik moet spelen.' Hij bestempelt het als intuïtie, maar het is ook discipline: iedere ochtend zit hij achter de toetsen, met name om ontvankelijk te blijven. 'Je weet nooit wanneer de inspiratie komt. Soms ren ik langs de Maas, schijnt er licht op het water, en hoor ik ineens een melodie. Dan zou ik willen dat ik een piano uit m’n binnenzak kon trekken.'

© Cas Voerman

Hij groeit op in het Oude Noorden, in een huis vol muziek. Zijn vader, die verschillende instrumenten bespeelt, houdt van Bollywood en Surinaamse klassiekers. Zijn moeder vult het huis met soul. Vaste prik op zaterdag na het voetballen is een bezoekje aan de iconische winkel Radio Correct. Daar, tussen de cd-bakken, brengt Reginald zijn trainingspak voor het eerst de muziekwereld binnen. Vandaag de dag is dat niet anders: wie een concert van hem bezoekt ziet geen klassieke pianist in gladgestreken concertjasje, maar nog steeds die jongen in trainingspak, dribbelend over de toetsen zoals hij ooit over het Excelsior veld bewoog. 'Toen was ik vleugelspeler op het gras, nu ben ik vleugelspeler op het podium.’

© Cas Voerman

Dat de concertzalen op hem wachten, daar is geen twijfel aan. Tijdens Popronde 2024 kreeg Nederland een voorproefje van Somai’s doorleefde pianospel, en toch lijkt Rotterdam zich nog niet helemaal bewust van dit talent van eigen bodem. Want waar plaats je een neoklassieke, eigenzinnige pianist in je programmering? Zijn debuut-EP 7, die vorige maand verscheen, mag die vraag gaan beantwoorden. Het is een muzikaal rouwproces: een intiem afscheidsritueel van zijn jongensdroom als profvoetballer. In zes composities doorloopt hij verlies, woede, ontkenning, en uiteindelijk aanvaarding. 'Wat ik maak is melancholisch, er zit een bepaalde zwaarte in,' zegt Reginald, 'maar altijd ook het licht.’

© Cas Voerman
© Cas Voerman

Zijn spel is raak, omdat het rauw is. Elke compositie ontstaat vanuit improvisatie, en niets wordt gladgestreken. De invloed van inspiratiebronnen zoals Fabricio Paterlini, Hania Rani en Chopin klinken niet in hem door, en dat is precies de bedoeling: 'Ik houd van schoonheid in imperfectie. Ik wil niet klinken zoals iedereen.' Reginald’s stukken zijn minimalistisch, maar geladen. Zijn muziek legt hij zo flinterdun over zijn ervaringen heen, dat hij zichzelf tijdens het spelen altijd weet te raken. 'Elk nummer is een herbeleving', legt hij uit. 'Dat maakt het intens om te spelen.'

© Cas Voerman

Als pianist speelt hij niet voor spektakel, maar voor nabijheid. Hij neemt luisteraars mee in zijn verhaal met melodieën die troosten, wringen en hoop geven. 'Ik hoop dat mensen na een concert dichter bij hun gevoel zijn gekomen. Dat ze beseffen: huilen is oké.' Muziek trok hem zelf uit het donker en nu mogen anderen zich in zijn noten verliezen. Zolang hij durft te voelen, zal er ook muziek zijn. Reginald Somai is straatwijs én fijngevoelig: een unieke combinatie, waarmee hij zijn basispositie stevig inneemt als Rotterdamse pianist.