Als de Australische popster Troye Sivan eind april dit jaar een koningsdagfilmpje deelt met zijn 15 miljoen instagramvolgers gaat het niet over koekhappen. Misschien Wimlex met een flesje Rush onder zijn neus? Nee, het was een filmpje van het oorspronkelijk Rotterdamse popkoor The Space Choir dat een renditie van zijn hit 'One of Your Girls' zingt ergens in Amsterdam-Oost. Sindsdien gaat het hard met het amateurkoor, waar het eigenlijk al lang hard mee ging. Wij troffen ze op een zondag bij een optreden op Rotterdam Centraal. Kleinschalig, gratis, en in Rotterdam; The Space Choir hoe het ooit begon. Een goede kans om een stukje tijd van inmiddels celebrity-dirigent Lucas Vermeer (27) te snoepen.

Ton sur ton als redmiddel

Het is een grijze dag. Het waait hard rondom het grijze station, in grijs Rotterdam-centrum. Het groepje toeschouwers die de stationshal binnenstapt heeft behoefte aan kleur, en het koor staat paraat om in die behoefte te voorzien. De sopranen, mezzo’s, alten, tenoren, en baritons vormen stuk voor stuk in felle ton-sur-tonoutfits een regenboog waar je u tegen zegt. Alsof de punt van de kapsalon prismatisch het licht opsplitst en God zelve heeft besloten dat het groepje tegels tussen de Rotterdam Tourist Information en de Relay vandaag plaats moet maken voor een stukje positiviteit.

Die positiviteit en veelkleurigheid zijn belangrijk voor het koor, zegt dirigent Lucas. “Wij willen dat iedereen zich welkom voelt, en specifiek voor de queergemeenschap willen we een veilige plek zijn. Met die kleuren maken we een regenboog, maar we stralen deze overtuiging ook uit door queerartiesten te kiezen met queernummers zoals dus 'One of Your Girls' van Troye Sivan, of 'Beautiful People' van Jessie Ware.”

Ik kan niet zingen, maar hier wel

En die veiligheid is voelbaar, beamen de drie Rotterdamse koorleden Sanne Paaij (38), Jikke Vergragt (53) en Grace Lammeree (62). “Het zingen is leuk om te doen, maar het is ook gewoon veilig om het leuk te vinden”, zegt Grace. “Je wordt niet afgerekend op een valse noot.” Sanne voegt toe: “Een groot deel van ons zou niet zomaar in hun eentje op het podium gaan staan.” Jikke: “Ik kan niet zingen, maar hier kan ik dat wel. Omdat je elkaar helpt.”

En het koor slaagt erin om een echt gemeenschapsgevoel te creëren, tussen queer en niet-queermensen, maar ook tussen mensen met verschillende leeftijden en achtergronden. “Je komt mensen tegen waar je normaal gesproken helemaal niks mee van doen zou hebben in je dagelijkse leven,” vertelt Sanne. “Iedereen is hier met hetzelfde doel: om te zingen en plezier te maken”. En zo voer je gesprekken die je normaal niet zo snel voert. Een gesprek over relaties bijvoorbeeld, tussen een lid van 27 en een van 65. Grace: “Die verbinding die het koor brengt, dat kan je niet afdwingen. Maar het gebeurt wel gewoon.”

Op zoek naar een thuis

Het is bijzonder dat dat zo goed gelukt is, maar uiteindelijk heeft zo’n community één ding echt nodig: een thuis. Al helemaal met de enorme groeispurt die het koor momenteel doormaakt. Die noodzaak voelt Lucas ook wanneer hij gevraagd wordt naar de doelen voor het aankomende jaar. “We hebben elke week in Rotterdam 450 mensen aan het zingen. Momenteel repeteren we in Roodkapje en Time Is The New Space, maar het werkt natuurlijk veel beter op een eigen plek. Een plek die je inricht op een koor, waar we kunnen programmeren en workshops kunnen organiseren. Waar mensen om vijf uur binnen kunnen lopen, waar er wordt gekookt voor iedereen, en je voor de repetitie een biertje drinkt.”

Een van de andere grote doelen van het koor is de grote zaal van de Doelen. Daar staat het koor op 29 november voor haar grootste optreden tot nu toe, want er zijn al meer dan duizend kaarten voor verkocht. Het kleinschalige optreden op Rotterdam Centraal laat zien waarom het koor niet alleen populair is bij deelnemers, maar ook bij toeschouwers. De popnummers die ze doen zijn enorm aanstekelijk, maar ook ontroerend. Neem de cover van Chapell Roans zomerhit 'Good Luck, Babe!', waarop het koor het queerverlangen wat door het nummer heen sijpelt prachtig weet te vangen. De meerstemmigheid geeft het een nieuwe laag, evenals het plezier waarmee het nummer wordt gezongen. Ook covers van Harry Styles en Caroline Polachek doen eer aan het origineel. Gedurende het optreden voegen zich meer mensen bij het groepje luisteraars, tot er bij het laatste nummer enthousiast wordt meegeklapt, en door een enkeling meegedanst. Stijfjes is het koor gelukkig niet.

Het belooft veel voor straks in de Doelen. En later in de Melkweg. En in Tivoli. En in Annabel. En als achtergrondkoor in Carré. En op Lowlands. The Space Choir gaat de ruimte in, nu nog een eigen ruimte. Rotterdam: koester dit warme gezelschap en geef ze een thuis!