Wanneer hij aan de voet van het dertig meter hoge orgel staat, trekken diens klanken namelijk als een golfslag over hem heen. Voeg daar de vertraging tussen aanslag en weerklank en het feit dat ze elkaar tijdens het spelen niet kunnen zien aan toe, en je begrijpt waarom de muzikanten vanavond een bijzondere prestatie leveren.
FAIS, bekend van wereldhits met Afrojack en een recent bekroonde Hollywood-soundtrack, werkt momenteel aan zijn debuutalbum. Tegelijk toont hij zich meer dan alleen performer. Van de manier waarop hij zich bekommert om zowel technici als toeschouwers, gaat een diepe zorgzaamheid uit. Hij heeft aandacht, onthoudt namen, en gebruikt zijn podiumplek om ruimte te maken voor anderen. Zo is het zangeres Liza Kalinina, net afgestudeerd aan Codarts, die de avond mag openen, geeft danseres Caia van Dinther een choreografische interpretatie van het nummer Know you better, wordt Hey vocaal ondersteund door tientallen kinderen van kinderkoor ZangExpress, en verandert een jonge bezoekster voor even in een muze tijdens een live improvisatie.
De Laurenskerk is meer dan een decor: ze is getuige van een kwetsbare poging om twee werelden samen te brengen. Voor de zesde en voorlopig laatste editie van Laurenskerk Invites versmelten popmuziek en orgelpijpen in een ontmoeting tussen singer-songwriter FAIS en organist Matthijs van der Wilt. Twee artiesten die tot voor kort geen weet hadden van elkaars muziek, maar vanavond hun repertoire in elkaar over laten vloeien. ‘’Technisch gezien is het een uitdaging’’, legt FAIS kort voor aanvang uit. ‘‘Alsof je wekenlang aan een raket bouwt, en dan maar hoopt dat hij ook zal lanceren."
"Waar we voor wilden waken is dat er te weinig dynamiek zou zijn tussen orgel, zang en piano," leggen ze uit. En hoewel de generositeit past binnen de kerkelijke setting, valt niet te ontkennen dat het veel is. Hier en daar voelt het concert als een overvolle tafel, en rijst de vraag of het met minder theater ook overeind zou blijven, of zelfs krachtiger zou staan.
Want de combinatie van orgel en zang maakt op zichzelf al indruk. Op de uitgeklede momenten waarop alleen FAIS’ stem en de majestueuze orgelklanken overblijven, strekt de muziek zich tot in de nokken van de kerk. In zijn stem klinkt een zekere urgentie, alsof hij zich richt tot iets groters dan hijzelf. Het mooist is het wanneer zijn hese randje tegen het orgel aan leunt, zijn popteksten een dieper laagje krijgen en stem en registers zich mengen tot een goddelijk soort grootsheid.
Vanachter de vleugel kijkt de zanger regelmatig op naar het in eigen woorden ‘’intimiderende instrument’’, waarachter Matthijs van der Wilt het grootste gedeelte van de avond schuilgaat. Hoog boven het publiek temt hij met precisie het reusachtige orgel, waarmee hij de reputatie van het instrument ver voorbij de kerkelijke associatie brengt. "We staan in de oudste kerk van Rotterdam met het grootste orgel van Nederland," vertelt Matthijs. "We zijn trots op deze setting."
Matthijs groeide op met een elektronisch orgel in de woonkamer, raakte vertrouwd met klassieke muziek en leerde zichzelf improviseren. Hoewel klassiek geschoold, voelt hij zich aangetrokken tot het experimenteren met andere muziekgenres. "Het prikkelde me altijd om buiten de lijntjes te gaan. Ik ben evengoed geïnteresseerd in dance als in gregoriaans," zegt hij. "Voor mij zit er urgentie in om combinaties te maken die er nog niet zijn." Hoewel zijn podium-anonimiteit iets mysterieus heeft, wil je hem als luisteraar graag de toetsen zien bespelen. Dat kan één keer, wanneer hij op zijn sokken afdaalt naar het podium en het nummer Used to have it all op piano begeleidt.
Wat betreft de opkomst blijven de achterste kerkbanken leeg. Een gemiste kans. Deze samenwerking had aan een grotere klok mogen hangen. In het bijzonder vanwege de toewijding van beide muzikanten, maar ook omdat ze laten zien dat popmuziek niet hoeft te knallen om indruk te maken en het orgel een auditief meesterwerk blijft. "Ik zou het vooroordeel willen begraven dat het orgel saai of uit de mode is," zegt Matthijs. "Veel kerken doen afstand van het orgel en dat vind ik jammer. Het is een stuk erfgoed dat we moeten bewaren."
Op de vraag wat ze hopen dat het publiek vanavond meeneemt, geeft FAIS gepassioneerd antwoord: "Als muzikanten zijn we ambassadeurs van cultuur en kunst," zegt hij. "We leven best wel in een moeilijke tijd, er is al genoeg plastic. Ik zie dat mensen soms inspiratie zoeken, en ik hoop dan ook dat ze naar huis gaan met het gevoel: ik heb zin om iets nieuws te proberen."