Ratsmack
Ze komen strak in pak het podium opgeklommen alsof ze net van een dispuutfeest ontsnapt zijn om Roodkapje even plat te spelen. Ratsmack zijn de jonge honden van de avond, niks hoeft perfect. Even de show stilleggen om je bas te stemmen of om dat ‘kutpak’ uit te doen? Kan gewoon. Deze gasten werken perfect als eerste band: een soort lokroep, waardoor Roodkapje de rest van de avond ramvol staat, en de overige bands daar de rest van de avond de vruchten van plukken. Ratsmack kan qua geluid nog alle kanten op: van een rauw punkgeluid dat door je aderen pompt, tot af en toe een sprankeltje pop wat je heel even op adem laat komen. Met z'n drieën heeft Ratsmack een muzikale cocktail gemaakt die moeilijk te definiëren valt, maar waarvan we maar blijven drinken.
Zaterdag 6 december was het bij Roodkapje The Night Punk Breaks en dat betekent: vliegende ledematen, zweet en gezelligheid onder het toeziend oog van Ratsmack, Waardeloos, Kontzinger, de Jeugd en JC Thomaz and The Missing Slippers.
Waardeloos
Waardeloos, dat is wel het laatste wat je denkt als je deze gasten hoort spelen. Iedereen lijkt een stapje naar voren te doen als de drie heren het podium overnemen. Niet gek, want er is voor het eerst in 15 jaar nieuwe muziek uitgebracht. Waardeloos speelt hun nieuwe nummers vol overgave. De gitarist kondigt aan dat één van zijn snaren kapot is en springt van het podium om een andere gitaar te halen. Eenmaal terug duurt het nog even, want door een kapotte kabel verblijdt de nieuwe gitaar ons met feedback waar je van achterover slaat. Dit alles bezorgt de band een mooi moment voor interactie, dat het publiek voor de volle 100 procent bindt. Ook zien we tijdens het optreden van Waardeloos de eerste moshpit ontstaan. Dat mag op een avond als deze natuurlijk niet ontbreken.
Kontzinger
Het is moeilijk te zeggen binnen welk genre Kontzinger precies opereert. Zelf noemt de band het ‘regressive brown metal’. Wat wij weten is dat het in ieder geval episch klinkt. Als deze mannen namelijk het podium bestijgen, transformeren zij in een soort driekoppige draak, die muzikaal geweld over haar toeschouwers uitspuwt. Dat het publiek precies doet wat Kontzinger van hen verlangt zien we als de band oproept om een circlepit te starten bij wijze van ode aan Geert, de slager uit Vlaardingen.
De Jeugd
Leren jacks, strakke shirts en spijkerbroeken: nee, het zijn niet The Ramones, maar De Jeugd. Al gauw trekken de drie leden hun shirt uit en spelen, glinsterend van het zweet, punk zonder poespas. De unieke stem en deuntjes blijven plakken als lekkere kauwgom. Bij het publiek hoeft De Jeugd niks meer aan te zwengelen, en kunnen ze zich van begin tot eind focussen op het plezier stoppen in punk. Wat ons betreft heeft De Jeugd de toekomst.
JC Thomaz and the Missing Slippers
Hoeveel bands zijn er met twee drummers? Doet er niet toe, wat er wel toe doet is dat deze band uit Rotterdam komt. JC Thomaz and the Missing Slippers verplaatsen het feestje in Roodkapje naar achteren, waar het publiek in een soort heksenkring om de band heen komt staan. De twee drummers zorgen met precisie voor een muur aan geluid waaraan de chaos en viezigheid van de gitaren hangt, vermomd als een mix van 60s garagerock, psychobilly en punk. De innigheid van de kring maakt dat de scheidslijn tussen band en publiek vervaagd. Een intense stare down met de gitarist? Kan gewoon. En word je uit de moshpit geduwd? Geen zorgen, JC Thomaz and the Missing Slippers duwt je gewoon terug.
Zoals wel vaker het geval, is het buiten bij Roodkapje ook reuzegezellig. Na afloop wordt er naast een biertje ook een overgebleven chocoladeletter gedeeld. Sinterklaas hebben we vanavond misschien niet gezien, maar The Night Punk Breaks was ook een heerlijk avondje.