Interview Mono over de toekomst

Kan je iets meer over jezelf vertellen?

Shirin Mirachor: ‘Mono bestaat al wat langer. 4,5 jaar / 5 jaar bijna. 2 jaar geleden hebben we het overgenomen.Ik heb een achtergrond in Kunst en Economie en ben afgestudeerd op het thema happiness en clubnights. Onder andere onder Ted Langenbach als praktijk coach. En toen heeft hij gezegd volgens mij moet je naar Rotterdam komen. Heel lang heb ik meer gewerkt tussen zogenoemde youth culture brands en hippe kids om die aan elkaar te verbinden. Nadat ik m’n droombaan heb gehad in Londen als strateeg voor vice, kwam ik er achter dat ik werd verweten dat ik in alles politiek wilde brengen en een maatschappelijk draagvlak wilde creëren. Toen besloot ik dat het misschien beter was als ik mijn eigen platform ging oprichten. Ik begon met een online platform, maar de fysieke evenementen sloegen vooral aan. Uiteindelijk was dat de reden dat we een eigen plek wilde hebben. Mono was al de thuisbasis van die evenementen. 

Toen ik hoorde dat Mono te koop werd gezet en ik het zou verliezen als thuisbasis zagen we een mogelijkheid om het door te starten en om het veel meer richting een culturele plek toe te bewegen vanuit de horeca achtergrond. Die koers zijn we eigenlijk nu wel aan het varen. M’n fascinatie voor het nachtleven is altijd geweest dat ik het heel bijzonder vind hoe mensen vanuit allerlei uithoeken uit de maatschappij samenkomen en voor de nacht verbonden zijn aan een plek. Juist omdat de muziek zo hard staat heb je een soort andere manier om met elkaar te communiceren. Het overstijgt het individu in het collectief, maar je kan nog steeds je individualiteit vieren. 

Het lijkt me boeiend om de counture culture / youth culture die in de nacht ontstaat meer naar een dagprogramma door te trekken. Daar is (A)Wake ontstaan. (A)wake noemen we een cultureel instituut in wording. Dat is natuurlijk een thema omdat we nog niet in het cultuurplan zitten aangezien we te jong zijn en we werken vanuit projectsubsidies. We willen uiteindelijk wel heel graag ons meer te positioneren tussen de culturele organisaties in de culturele sector in Rotterdam. Onze ambitie is om de toegankelijkheid te hebben van buurthuis met programma’s die zich verhouden tot het internationale discours.’

Daar had ik het artikel van vers beton over gelezen, want uiteindelijk krijgen jullie daar geen subsidie van (zie ook het naschrift: https://versbeton.nl/2020/02/mono-en-amenti-over-de-kloof-tussen-nieuwe-makers-en-cultuurplan/)

'Nee, uiteindelijk hebben we ook niet meegedaan hoor. Het cultuurplan werd ons gewoon afgeraden, maar dat houd dan wel in dat je nog 4 jaar op een andere manier moet zien te overleven. In Utrecht experimenteren ze al met 1 a 2 jaar subsidies.' 

Dat is er nu toch ook  in Rotterdam?

'Ze hebben nu de impulsregeling. Dat raadde ze ons toen ook aan. Wat het vreemde hieraan is, is dat je daar ook al twee jaar een stichting voor moet zijn. Dus daar vielen we ook net buiten de boot. We vallen overal tussen wal en schip. We krijgen wel subsidie vanuit het stimuleringsfonds voor creatieve industrie maar dat is een hele andere hoek dan vanuit de gemeente. Dus je zou kunnen zeggen dat de nationale fondsen ons al vanaf het begin projectmatig ondersteunen, maar lokaal gebeurd er niet zo heel veel qua steun.' 

Dat speelt je nu ook parten tijdens de coronacrisis

'Ja. De erkenning speelt ons soms wel parten. Nou ja dan wordt het weer zo’n Amsterdams / Rotterdams verhaal. Ik weet niet of ik daar naar toe wil, maar ik merk dat ik met jaloezie kijk naar een Turia (?), wethouder cultuur in Amsterdam, of een Femke Halsema. Zij hebben naar mijn idee wel een scherpere visie hebben op wat de nacht kan betekenen. Ze weten beter welke plekken cultuur zijn en welke plekken horeca zijn waar het winstoogmerk uiteindelijk doorslaggevend is voor elke beslissing die word gemaakt. Bij ons (in Rotterdam) is dat niet zo. Ook omdat Turia en Femke volgens mij allebei zijn uitgegaan en in het nachtleven zich ook een tijd hebben bevonden. Dus hebben zij een andere relatie met het nachtleven. '

Ik moet wel zeggen dat Said Kasmi, wethouder cultuur in Rotterdam, toen ook een brief heeft ondertekend met de wethouder cultuur van Amsterdam en de wethouder cultuur in Utrecht volgens mij (link). Dat was echt verrassend. Dat was echt een brief waaruit bleek dat ze het snappen. Het is nu ook onduidelijk, want ze zeiden dat het nachtleven meer geld krijgt uit die extra aanvulling vanuit cultuur. Het is nu stil, dus ik weet niet zo goed hoe dat zit. 

Daarop moeten we wachten op de gemeente  Thys Boer van N8W8 Rdam en organisator van Opstaan voor de Nacht ons meer kan vertellen. Hij zit nu in Mono te werken.  Ik heb trouwens niet het idee dat het alleen het nachtleven is hoor. Voor mijn gevoel staat de gemeente Rotterdam niet voor alle cultuur. Misschien voor de musea. 

Ja, ze zijn meer voor de gevestigde partijen. Dat is natuurlijk ook het probleem bij het cultuurplan. Het verhaal voor het cultuurplan 2021-2024 past heel erg bij ons. Wij zijn de grass roots partij over identiteit en interconnectiviteit (red: hoofdthema’s bij het huidige cultuurplan). We passen gewoon helemaal in het beeld, maar tegelijkertijd is er een besluit geweest dat alle grote partijen al zekerheid hebben gekregen dat ze een hap uit dat budget zouden krijgen (even opzoeken hoe het heet). Daardoor heb je kunnen uitrekenen dat er nog heel weinig over zou zijn voor de kleinere instellingen.

Het is opvallend dat Operator nu in het cultuurplan zit en een paar andere frisse namen. Ik vind wel dat er een grote kloof is met onze generatie in de fluïditeit / het eclectische en dat alles met elkaar mengt. En überhaupt dat internet vanaf de geboorte de realiteit is. Dan ben je zo gewend dat verschillende realiteiten parallel aan elkaar lopen en ook qua tijdslijn vermengt de 80s met iets anders wat heel futuristisch is. Je merkt bij de gemeente dat er veel meer in kaders word gedacht die niet echt aansluiten op de realiteit. 

Daar heb ik over nagedacht. Aan de ene kant snap ik het aan de andere kant snap ik het niet helemaal. Je bent toch gewoon een club? Wat maakt het fluïde? 

Wij zien juist dat het nachtleven een van de vormen van cultuur is die zich hier afspeelt, maar je kan hier ook een talk hebben die overgaat in een expositie. Alles gaat een beetje door elkaar heen. Je merkt als kleine partij dat je continu met een onderdeel of aspect van je plek naar een bepaald fonds of partner zoekt. Waar je naar zoekt is een partij die snapt dat het juist die mengvormen zijn die het sterk maken. 

Bij het Mondriaan Fonds krijgen we dan te horen: hoezo zijn jullie een expositie-ruimte? Het komt meer over als een club. En bij een andere plek: is het echt een club? Het is meer een soort buurthuis. Het is gewoon moeilijk om partners te vinden die begrijpen dat het juist zo sterk is dat het zo fluide is en in elkaar over loopt. 

 

Waarom zijn jullie de crowdfunding begonnen?

'We zijn de crowdfunding begonnen, omdat de steun vanuit de overheid is niet voldoende is om echt te kunnen overleven. De horeca staat nu al zolang stil. We krijgen geen structurele subsidie dus we moeten nu vechten voor alle projectsubsidies die we binnen krijgen. Je zit ook aan een x aantal jaar dat je hier mag zitten. Dus op een gegeven moment kan je berekenen dat er budget nodig is om in een positieve spiraal te komen.

Als je geen geld hebt om programma’s te maken en geen geld hebt om te investeren in de plek, dan zakt het verder weg. We zagen dit ook als aanleiding om te laten zien wat we doen en juist omdat we weten dat we zo’n grote community hebben leek het ons fijn om hun aan te moedigen om ons te steunen / om support te vragen.

Het is hartverwarmend om te zien hoeveel liefde er is voor deze plek. Dat vind ik misschien nog wel meer waard dan het geld. Dat de community publiekelijk zeggen hoeveel deze plek voor ze betekend. Dat hoop je wel en dat schrijf je op papier maar nu word het onderschreven.'

Kan je een beeld schetsen van wat je tekort komt?

Daar vraagt shirin hulp bij in van Erik. shirin: ‘We missen 100% van de omzet, omdat we dicht zijn. Wij krijgen 50% ondersteunt vanuit de overheid voor de personeelskosten.’

Erik : We krijgen NOW en TVL. Dat hebben we twee keer gehad. Bij de eerste sluiting en bij de tweede sluiting. In de tussenperiode zijn we open geweest. Die regelingen zijn dus maar voor 50% van de daadwerkelijke kosten. De huur wordt ook gekort, maar de andere helft is niet per se gedekt. Dus dat is echt wel ingrijpend. In de eerste lockdown hebben we nog zelf een kapitaal, maar in de tweede lockdown was dat niet meer zo. 

Je hebt dus huurverlaging?

Erik: Ja. Dat is dus het pakket. We hebben NOW, TVL en wat huurverlaging. Dan heb je nog wat personeelskosten. Dat is samen 50%. 

Kan je meer vertellen? 

We bouwen nu een schuld bij de belastingdienst en een huurschuld op omdat we de huur niet kunnen betalen. We proberen zoveel mogelijk om onze leveranciers en andere dingen door te laten lopen, maar bij de belastingdienst en de huurbaas ontstaat een schuld en die is substantieel voor de komende periode. Zolang ze het niet opvragen lijkt er weinig aan de hand, maar als we weer open gaan zegt de belastingdienst oké je moet gaan aflossen. Dan moeten we een substantieel bedrag per maand gaan aflossen van de schuld. 

shirin: je hebt gewoon een x-aantal jaar. Je neemt de plek over. Je maakt een investering en je hebt niet ingecalculeerd dat je een jaar of 1,5 jaar dicht moet. 

Erik: we zijn ook starters. Is het al iets duidelijker? Ik denk namelijk dat het voor heel Nederland geld voor horecazaken. Iedereen houdt dit vol, omdat ze schuld verdelen maar straks komt de belastingdienst en die huurbaas. Die komen de achterstanden ophalen. Op dat moment is de schuld opeisbaar en dan gaan de meeste bedrijven het echt heel zwaar krijgen. Daar zijn wij een beetje op aan het voorsorteren. Het is niet alleen voor de schuld, maar ook omdat je moet investeren om een nieuwe koers te varen maar dat verhaal vertel jij Shirin. 

Wat zijn de tactieken in het voorsorteren?

shirin: 'Dat vind ik lastig. Als je straks open gaat moet je gewoon je normale huur betalen als dat kan en die achterstanden moet je inlopen. En je hebt zoveel jaar dat je op deze plek mag zitten. Je hebt berekent dat je op een gegeven moment een gezond bedrijf had. Dat hadden we ook voor corona. Dus waar je naar zoekt is dat je met deze crowdfunding een boost kan geven aan het programma. Meer volume, meer mensen trekt en misschien tickets kan verkopen. Als je niks hebt kan je ook niks doen. 

Erik: We zijn bezig met een koerswijziging. De club kan nog niet open, dus we zijn bezig om daghoreca te creëren en werkruimte te creëren.  Om het terras beter te maken. We zijn bezig met allerlei dingen en daarvoor moeten investeringen worden gedaan. Met dat geld van de crowdfunding willen we de programmering vrij spelen zodat we daarmee zelf geld kunnen genereren. Het is ook eerlijk gezegd niet zeker of we het gaan redden. Dat heeft veel werk nog nodig. '

De komende tijd willen jullie meer gaan richten op horeca. Hoe zie je dat voor je?

Shirin: ‘Ondanks dat we veel liefde voor de nacht hebben, moeten we realistisch zijn dat de nacht voorlopig on hold staat. We moeten meer naar de dag gaan trekken. Van een nachtzaak naar een dagzaak. 

Dat hebben we deze zomer al gedaan. We hadden al een terras. Mensen kwamen steeds vroeger. Je ziet dat het publiek zich aanpast aan de nieuwe mogelijkheden en het nieuwe ritme.

Aan wat voor horeca moet je denken?

‘We zullen ons meer richten op eten. Denk aan soep, smeersels, kleine versnaperingen. We zijn nog midden in het proces, dus ik durf het nog niet helemaal zeker te zeggen. Alles zal vegetarisch  of veganistisch zijn. En uiteraard drinken. We willen open van woensdag tot en met zaterdag van 12 tot hoe laat mogelijk is. Bijvoorbeeld 21:00 uur of 22:00 uur. Er zullen ook hapjes zijn. Falafval is nog steeds betrokken. In de zomer hadden we daarmee een try-out. Zij worden leveranciers en zitten in dit pand voor het kantoor. 

Rode lijn bij Mono is het midden-oosten en noord-afrika en de diaspora en dus ook met eten. Dus daar gaan we mee spelen. 

In de crowdfunding had je het over een audio en visuele studio wil gaan creëren. Hoe wil je dat gaan doen?

'Het zit in de lijn van een nieuwe koers die we willen gaan varen. Eerst waren we meer een club en een platform voor nieuwe muziek. Nu willen we ook meer in het produceren gaan zitten. In het ontwikkelen van nieuwe muziek. De audio- en visuele ruimte zit hier boven. Mono is een grote transparante ruimte, maar in die zin heeft het zijn beperkingen. Het is maar 1 ruimte. Dus we willen boven, waar (a)wake plaats gaat nemen, er bij gaan betrekken en die positieve wisselwerking die daar ontstaat. Je hebt het jonge talent dat in Mono komt en dat kan weer ontwikkelt worden door de audio en visuele studio die (a)wake ondersteunt.' 

Het blijft bijzonder aan deze plek dat het voor en door de community is. Bijna iedereen die hierbij betrokken is, is van een bi-culturele achtergrond of heeft 1 of 2 ouders met een andere achtergrond dan de Nederlandse. Ik denk dat het bijzonder is om een ontwikkelingsplek te hebben voor alternatieve geluiden voor deze community. Je hebt natuurlijk meer ontwikkelingsplekken, maar als je het hebt over de visuele studio en digitale cultuur die dan ook gerund word door een maker met biculturele achtergrond. Dat maakt deze plek bijzonder. Het zit heel erg in het nieuwe en het alternatieve, maar dan vanuit kleur. 

Hoe moet je je de audio en visuele studio voor je zien?

Bij de ene ruimte komt er bijvoorbeeld een 3d scanner. Er komt ook apparatuur voor de digitale cultuur / de internet cultuur om dingen te ontwikkelen. Dus bijvoorbeeld niet schilderen. Alles is via data. 

Waar een schilder alles schildert, gaan wij via de computer met bijvoorbeeld een 3d scanner. 

Een van de projecten die we gaan doen heet Heritage studio. We gaan ons daarmee eerst focussen op de sous-regio in Marokko en daar gaan we traditionele folklore groepen opnemen zodat het culturele erfgoed bewaard blijft. Dat wordt dan gedigitaliseerd. Ook die instrumenten willen we gaan scannen. Met dat project willen we dat hier gaan brengen zodat het in de audio en visuele studio geremixt kan worden of dat mensen het bijvoorbeeld kunnen toevoegen in hun game. 

Mono en (a)wake zijn heel erg bezig met representatie. In de game industrie is Afrika helemaal niet goed vertegenwoordigt omdat mensen geen 3d scanners zijn of er mee bezig zijn. Ons idee is om daar iets aan toe te voegen door met dit project van Heritage studio daar een stap in te zetten en dat hier vervolgens weer kids zijn met roots uit die regio die daarmee kunnen spelen. Die kinderen kunnen met hun culturele roots aan de slag gaan en het beter kunnen begrijpen. En überhaupt toegang er toe te hebben, want als corona ons iets heeft geleerd dat toegang heel makkelijk kan verdwijnen. Dat je makkelijk er geen toegang meer toe kan krijgen.

Wordt het echt een opname studio?

Ja. Dat is onder leiding van Cheb Runner. Hij loopt hier veel rond. Hij is een Marokkaans / Brusselse producer en hij heeft veel kennis van composities, ritmes en instrumenten uit de Mena-regio uit midden en noord-oost afrika. Om dat die kennis zo specifiek is kan hij werken met dj’s met interesse in die regio of mensen met roots uit die regio. Daarbij is het thema representatie belangrijk. Omdat hij daarvan wat weet kan hij het makkelijk herkennen en uitleggen. 

Bij de visuele studio is onder andere salim Bayri betrokken. 

Stel er mogen weer mensen hier naar toe. Wat zou je dan willen doen?

'We willen ons meer focussen op live. Wel elektronisch, maar meer live-performances. Denk aan workshops en masterclasses. Meer de educatieve tak van mono en (a)wake zal ontwikkeld worden. Denk aan een workshop met Cheb Runner. Hij doet een introductie workshop voor ableton. We hebben ook een sponsoring met ableton geregeld. Dus die zullen ons wat meer gaan ondersteunen. Een masterclass in elektronische muziek. Hoe de geschiedenis is geweest met elektronische muziek in Marokko.Tot een workshop over arab futurism. 

We gaan hier een reading room ontwikkelen. Met partner Walter. Zij zaten eerst in Arnhem als boekwinkel. Er komt hier lectuur voor de niet gehoorde stemmen. Daarin komen ook verschillende voordrachten. In het algemeen gaan we weer zitten op de kwalitatief sterke maar kleinere programma’s die ook in de vroegere uren kunnen plaatsvinden. En er komt veel beter internet. Zodat we beter als werkplek beter kunnen fungeren

Voor 3voor12 lezers is het misschien interessant dat we in gesprek zijn met verschillende partijen, omdat wat wij doen bij Mono en (a)wake andere podia en organisaties aanspreekt. Denk aan Fiber en een Le guess who.Ik denk dat als je het hebt over de toekomst dat we ook meer in die rol willen gaan. Dat hier meer talent word ontwikkeld en hier meer word geproduceerd en dat we op andere plekken gaan programmeren. Net als een Red Light Radio en andere partijen die op andere plekken programmeren. 

We gaan ook in september een programma doen in de beursschouwburg in brussel. Je merkt dat we meer een plek worden voor ontwikkeling van een bepaald soort talent. 

We zitten veel op autodidact-talent. Mensen vanuit de community die misschien geen kunstopleiding hebben gehad maar wel gevoel hebben voor of interesse in. Ik denk dat dat ook de charme is van Mono. Het is laagdrempelig. Je wilt graag de budgetten hebben om te ontwikkelen ook omdat we vanaf het begin doen aan coaching. We zijn graag een plek om talent te coachen. Omdat veel mensen dit als een thuis zien en er ook voor ze willen zijn. Dat is soms moeilijk, omdat we niet de middelen hebben. Het kost veel tijd en aandacht. Dat is juist nu heel belangrijk. 

Over dat talent gesproken. Wie zijn dat dan?

We noemen ze de inbetweeners. De mensen die hier aan de knoppen draaien zich in dat inbetween herkennen. Het zijn mensen die tussen dingen invallen. Tussen subculturen. Tussen het moederland en het nieuwe thuisland. Ook het domein qua politiek en kunst. Ze voelen zich prettig in de tussenruimte. Juist in deze tijd die redelijk hard is qua discussies. Ze zoeken naar een pure vorm van zwart of van wit. Deze plek wil juist ruimte maken voor al die tussenschakels. 

 

Welke talenten zouden op een programma kunnen staan?

Een goed symbool hiervan is Mo Jakob. Hij speelt met allerlei genres en allerlei invloeden. Hij durft zich daarin vrij te bewegen. Waar hij vroeger vaak geframed werd vanuit hiphop, maar dat allang niet meer is. 

Voor Linder geldt hetzelfde. Hij is ook een van de programmeurs. 

Cheb Runner is ook een goed voorbeeld. Hij komt uit Marokko, maar heeft een fascinatie voor gabber muziek & keiharde techno en wil dat vermengen met z’n eigen heritage. Het zit hem in die bijzondere mengvormen.

Wat kan je van een programma van Mono verwachten bij andere festivals?

Vergeleken met andere plekken is er natuurlijk altijd een fascinatie naar de ander en het exotische, maar heel erg vanuit dat dat het alleen kan zijn. Habibifunk, oh wat tof dat hij muziek verzamelt uit de regio die we niet kennen. Maar uiteindelijk is hij een witte guy uit Berlijn met een liefde voor verzamelen. Het gaat wel heel erg over: dit is het geluid uit die regio. 

Wij zoeken vanuit de stemmen die uit de regio’s zelf komen wat zij dan willen horen. Een ander voorbeeld is Glitter uit Parijs. Een vrouw met Marokkaanse roots. Ze speelt echt keiharde techno met bijzondere fusions en ritmes uit Marokko. Dat is bijzonder.

Een ander talent dat we hier hebben is Noise Diva. Haar echte naam is Jara Saïd. Zij komt oorspronkelijk uit syrië en maakt een deconstructive bijna punk achtige elektronische sound. 

Waar Mono continu mee wil spelen is de verwachtingen en je daarin op het verkeerde been wil zetten. Of in ieder geval je perspectief wil verbreden van wat iets definieert. Ik denk dat wij de potentie hebben om binnen de elektronische en digitale cultuur heel erg de nieuwe ontwikkelings plek kunnen zijn. Dat zat veel meer in de witte makers kant. Zowel bij de elektronische als de digitale cultuur. Als ik kijk naar sonic acts of fiber. Ik denk dat het nu bijzonder is om een plek te hebben als Mono. De gemeente zou ons graag willen bestempelen als urban arts, maar met dat label identificeren we ons helemaal niet. Ook omdat dat gaat over de verwachting gaat die de gemeente van wat zwarte cultuur is of dat een Marokkaanse maker altijd iets moet doen met muntthee of couscous. Dat voelt voor ons als in het verleden blijven steken. Wij kijken graag naar wat er mogelijk is en  we willen naar de toekomst kijken. We kijken wel naar de wortels, maar het is een ander principe om het verleden alleen maar te reproduceren en te vieren.' 

Wat zou je daarin meer willen laten zien?

Bij New Radicalism, het festival dat we deden over digitale cultuur, kwam er een koppel binnen die heel erg teleurgesteld waren over de expositie omdat het niet voldeed aan hun verwachtingen. Toen we in gesprek gingen over wat hun verwachtingen dan waren bleek dat ze eigenlijk hadden verwacht om een reproductie van hun beeld van Marokko te zien met mozaïek of met referenties naar de woestijn of couscous. 

Terwijl deze makers komen uit die regio. Ik denk dat zij toch iets beter weten wat zij willen representeren. Dat kan bijvoorbeeld een hele speelse manier zijn van omgaan met religieuze outfits tot een soort speels werk met couscous maar dan digitaal en wat tegelijk heel erg speelt met het beeld dat je er dan over kan hebben over Marokko. 

Misschien ben je als zwarte kunstenaar wel heel erg geïnteresseerd in Japan. Daar is gewoon heel weinig ruimte voor om dat kenbaar te maken. Linder, een van onze programmeurs, is nu heel erg gefascineerd door Egypte, maar hij is surinaams. Ik vind dat er te weinig ruimte is dat als je eindelijk de ruimte krijgt als iemand met surinaamse roots dat er dan van je verwacht wordt dat je dan iets met je roots doet. Terwijl je bijvoorbeeld heel erg gefascineerd bent door Japan of Egypte. Dat zie je zelden. Ik denk dat we daar meer behoefte aan hebben. Voor meer ruimte.

Ik denk dat je meer workshops en live-performances kan verwachten, maar ik denk ook dat je meer kan verwachten in de talks, lezingen, debatten en masterclasses. Laten we vooropstellen dat als we weer een club kunnen zijn willen we dat weer omarmen, maar het geeft ons meer de ruimte om ons te ontwikkelen tot de culturele plek of culturele instituut. die term gebruiken we soms, zodat het niet onderschat word wat we hier doen.' 

Ze zijn van plan om tegenover jullie meer woningen te bouwen en om de hofbogen te gaan ontwikkelen. Gaat dat voor problemen zorgen?

'Nou de cyclus van een nachtclub is sowieso 5 a 6 jaar en die tijd hebben we ook op deze plek. Dat is ook al wat we dachten in de lange termijn. We gaan meer bewegen naar een plek die muziek produceert en ontwikkeld. Niet alleen als podium. Ik hoop nog steeds dat voordat dit braakliggend land word we 1 uurtje langer open mogen of het liefst twee. Tot 03:00 uur  a 04:00 uur. Op die manier kunnen wij dan op een makkelijke manier uit de gevarenzone komen en een gezond bedrijf worden. 

Tegelijkertijd komen hier straks huizen en zal Mono misschien naar een ander plek moeten. Of misschien wordt onze functie wel anders. Ik zie daar juist heel erg een kans. Ik snap niet waarom die puzzel waarin 1 + 1 2 is nog niet word gelegd qua meer mogelijkheden tijdens die verbouwingen. . Het gaat om twee jaar waar het hier helemaal word verbouwd en er meer lawaai is. En precies die twee jaar kan ons veel geven om de nacht te omarmen, verder te gaan en te ontwikkelen.

Als dit een braakliggend gebied / niemandsgebied wordt dan zou Mono een hele bijzondere plek kunnen zijn. Helemaal als we wat langer open mogen in die periode van de bouwwerkzaamheden. Zodat we met die boost weer kunnen ombouwen naar een nieuwe functie. Op dat ontwikkelen van talent en als fijne dagzaak. Wij willen heel flexibel zijn en daar vrede mee hebben maar dat het vanuit de andere kant zo rigide word opgevat. Zowel qua openingstijden als functie van het pand. Dat je altijd een nachtclub wil blijven of daar voor altijd wilt zitten. Dat we tot 08:00 uur willen doorgaan. Tot 03:00 uur of 04:00 uur zouden we al heel mee geholpen zijn.' 

Weet je wanneer die woningen er komen?

'Dat weten ze zelf ook nog niet. Volgens mij is het een heel ambitieus plan. Het is ook een beetje stil.' 

Ik zag wel plannen voor de hofplein. Dus ik dacht dan zal dat eerst het project zijn en dan ook dit gebied rond de Vijverhofstraat.  Zodat ze langzaam dit gebied kunnen ontwikkelen

'Ze zeiden dat het heel gefaseerd gaat en misschien is het pas over 10 jaar af. Weet ik veel waar we dan staan.' 

Over die ontwikkeling met talent. Hoe wil je dat doen?

We gaan ook met een ander project beginnen genaamd Passports. Het gaat over toegang maar meer tot welke scenes heb je toegang. Het gaat over connecties in de muziek om te groeien. Het idee daarbij is dat we daarbij met een senior en junior werken. Dus iemand die meer ervaring heeft in een andere grootstedelijke cultuur van Londen, Berlijn tot een Brussel. Daar maken we duo’s in en die worden gecoacht. Het project gaat over hoe je omgaat met underground culture en de waarde daarvan. Dit is ook een project om ons netwerk in te zetten om wat hier gebeurd ook wat meer zichtbaar te maken in het internationale circuit. Ook om ons talent een boost te geven om door te breken. 

Hoe zie je die boost voor je?

Ik kom best vaak artiesten hier tegen die niet de luxe hebben gehad om te ontdekken wat er in andere steden gebeurd. Bijvoorbeeld in een Londen of Berlijn. Door die connectie te maken kan er gewoon meer. soms heb je maar één connectie nodig. 

Ons succesverhaal is Jessica (als dj heet ze Soft Break) die achter de bar stond. Via Mo Jakob heeft ze op een gegeven moment het draaien leren kennen en nu gewoon aan het doorbreken is. Hetzelfde geld voor Nala Brown (is dit goed geschreven? of Nada?) en Shermaine. Beiden zijn een kind aan huis die al goed bezig waren. shermaine is nu getekend door het label van cadista. Alledrie zijn ze residents bij Mono en breken ze door. 

Dat vind ik ook het toffe aan onze programmeurs. Ze zijn heel erg bezig geweest met vrouwelijk talent om kennis over te dragen en te boosten. 

Wat zijn residents bij Mono?

Dat zijn dj’s die hier vaker worden geboekt om meer te kunnen draaien.

Hoe komen jullie bij residents?

Dat komt vanuit onze programmeurs. Ze gaan ook wat scouten en luisteren veel sets online.

Woensdag hebben we zoiets als Play. Dat willen we veranderen. Woensdag willen we de reading room wat meer centraal zetten met inhoudelijke programma’s. Meer een dag om hier te werken. Donderdag wordt wat speelser maar ook dat Play. Een laagdrempelige manier om te draaien. Het begon als behoefte om te schaken. Linder gaat een experimentelere avond neerzetten. Vrijdag is voor de liefde voor de club en zaterdag is er ruimte voor externe partijen waar we goede relaties mee hebben. . 

Waar is plek voor talent in Rotterdam om te draaien?

Worm is de belangrijkste plek. Bakeliet is voor jong talent, maar ik weet niet of ze het netwerk hebben om te boosten. Bird is ook een mooie plek. Bar (nu Poing) was zo’n plek.Toffler is dat nog. 

Als voorbeeld voor Mono gebruik ik vaak Worm. Dat begon als culturele plek. Dat had wunderbar. En bij ons is het precies andersom. We zijn begonnen als ‘wunderbar’. Het kan prima los van elkaar maar het versterkt elkaar ook. Ik denk dat we tussen een Worm, Bar en Poing inzitten. Bar was ook echt een nachtclub.

Is er plek voor Rotterdammer? 

Natuurlijk. Kijk naar een Erik, sifo of een Thys. Hoe ik het zie is dat de wereld in disbalans is. Dus daarom moet je plek maken voor degene die worden uitgesloten. Waarbij we de ander heel erg welkom willen heten. Iedereen is welkom maar we willen wel plek maken voor anderen.