Een beetje schuw staat het publiek nog in het achterste gedeelte van de Kleine zaal. Op het podium staat voorprogramma Playground Zer0: flinke elektronische beats, dubstep en hyperactieve melodieën. Het is vooral de tomeloze energie die de heren tonen die uiteindelijk overslaat op het publiek. Track Electric Lemonade is verrassend slim, met vernuftige loopjes en een heerlijke doorlopende beat in ’80’s stijl. Met nummer Drop Down lukt het het trio dan eindelijk om de zaal aan het bewegen te krijgen. Terecht, want deze heren verdienen meer dan een kat-uit-de boom-kijk publiek.

Na een set van een krappe drie kwartier wordt de drumcomputer omgeruild voor Splendid. Het elftal lijkt het eigenlijk niet fout te kunnen doen: de gehele zaal lijkt strak te staan van energie en enthousiasme en wacht gretig op de eerste tonen. Wellicht ligt het aan het weer, wellicht ook gewoon aan een prima vertolking van album Sun Beats Down op de planken. Opvallend is dat de nummers minder reggae lijken te bevatten en een tikje meer hiphop. Het is laidback, met nadruk op saxofoons en ritmesecties. I Found Love, Fast Lane (On Top Of The World), Control, The Streets, Heartbeat: Splendid lijkt erop te koersen om het volledige album te spelen. Met succes. Alle clichés ten top: live voelt het inderdaad als een extreem goed feest in een exotische strandtent.  

Toch valt het halverwege de set op dat het soms moeilijk is om te ontcijferen wat de verschillen zijn tussen de nummers. Het kenmerkende geluid van Splendid is hun kracht, maar zorgt er tegelijkertijd voor dat er niet enorm veel diversiteit zit tussen de nummers. Met Don’t Believe volgt een fijn en wat rustiger intermezzo op een voor de rest dampende setlist. 

 Hij dendert vrijwel de gehele avond over het podium, frontman Patrick Schmitz. Bijna nonchalant zingt hij, praat hij en danst hij gelukzalig op het podium. Af en toe praat hij tegen zijn publiek, voornamelijk om een nummer ietwat vaagjes in te leiden. Festivalfavorieten  Again en The Beach - beide van vorig album Connect Back To The Stars- behoeven geen intro: de eerste tonen kunnen al rekenen op een uitzinnig publiek, waarbij beide nummer geheel worden meegezongen door een dansende menigte. Er wordt gezweet, gezoend en menig biertje achterover geslagen. Splendid doet waar ze goed in zijn, en dat is meer dan prima. Afsluiter van de setlist en het album is het gelijknamige Sun Beats Down, met een goed getimede blazerspartij in ietwat uitgebreide live versie. 

Het recept van Splendid - vrolijk, zomers en vooral dansbaar- is een recept waar menig band zich aan waagt. Het valt de band te prijzen dat het hen lukt om na talloze festivals, en een vrijwel uitverkochte clubtour in 2013 nog steeds te spelen met een extreem hoog gehalte aan energie die doorklinkt in de nummers. Splendid verveelt niet, maakt de verwachting waar en met het festivalseizoen voor de deur is dat een uitermate goed vooruitzicht.