Nonchalant folk collectief zonder fratsen

Wolf in Loveland in Burgerweeshuiscafé

Tekst: Susan Stiletti Foto's: Eddy Dibbink ,

De laatste tijd zijn er steeds meer goede bands uit ons kleine kikkerlandje die langzaam maar zeker timmeren aan de muzikale weg. Eén daarvan is Wolf in Loveland uit Rotterdam. Het feit dat ze vorig jaar De Grote Prijs van Zuid-Holland binnensleepten, was al veelbelovend. Een live optreden meemaken bevestigt dit. Ze hebben een folky sound die gelukkig niet al te suf klinkt. Wat hun performance betreft, “what you see is what you get”.

Ze waren te gast in Het Burgerweeshuis Café. Het collectief Wolf In LoveLand bestaat uit zeven personen, allemaal studiegenoten van elkaar en inmiddels goede vrienden, aldus frontman Jan Minnaard.  Hij begon een aantal jaar geleden als singer-songwriter maar treedt het afgelopen jaar samen met het collectief op sinds hun eerste gezamenlijke plaat. Ze hebben een aantal tracks hiervan gespeeld. Nothing At All is het meest upbeat nummer en heeft een ritme dat zeer geschikt is voor een road trip. (Toevallig hebben ze net de track Every Corner, Every Bend gebruikt voor zo’n clip).
Alle leden zijn zeker muzikaal te noemen en spelen best goed. De twee dames Merel Moelker en Janine van Osta zijn meestal  achtergrond zangeressen, terwijl hun solo’s (qua stem) kwalitatief gezien juist sterker zijn (sorry Jan). Dat gezegd hebbende, zijn stem past wel bij deze muziekstijl, dus geen man overboord.
Terwijl folk langzaam, zelfs tegen het slome aan, mag klinken, was de uitblinker die avond het meest dansbare nummer, The Devil Has No Home.  Dit lied laat de volle potentie van de band als geheel zien. Dit bandje heeft een plekje in mijn hart gewonnen omdat de muziek grassroots-achtig is, wat ook terug te horen is in sommige teksten, waaronder het lied Nothing At All: “Canada, one fine day I will make you my home”.

Voor nu moeten ze het “maar doen” met toeren door Nederland en buurlanden Duitsland en Luxemburg. Check hun FB pagina voor data!