Erwin Nyhoff over In The Footprints Of

"The River vertelt mijn levensverhaal"

Tekst: Sjoerd van Ommen / Foto: Reiny Bourgonje. ,

"Ik ben een Bruce Springsteen fan. Vroeger werd me weleens gevraagd: wat zijn je belangrijke invloeden? Ik heb heel veel helden, maar ik noemde heel vaak Elvis, The Beatles en The Stones. Dat was het standaard rijtje wat ik altijd zei, maar daar hoort Bruce Springsteen zeker ook bij." We waren in gesprek met Erwin Nyhoff.

Zijn liefde voor de muziek van Bruce begon al vroeg. "Toen ik net begon met gitaar spelen, toen ik een jaar of 13 was. Springsteen had toen zijn grote doorbraak met 'Dancing In The Dark'. Mijn broer had de lp Born In The U.S.A. en die werd helemaal grijs gedraaid. Op een gegeven moment werden we helemaal een Bruce Springsteen familie. Het bijzondere aan Springsteen vind ik dat hij een pakkend liedje goed weet te combineren met een tekst die ergens over gaat. Dat vind ik magistraal en hoop ik zelf ook nog meer te ontwikkelen."

"Een plaat van Bruce Springsteen is altijd veel. Power. Het zit vol bas, drums, gitaren, heel veel toetsen en soms nog backing vocals. Ik heb ook tijden gehad dat ik het téveel vond. Maar hoe beter ik zijn muziek leer kennen, hoe meer ik snap waarom het zoveel is. Hij is een enorme filosoof."

The Prodigal Sons

Inmiddels is Springsteen al aardig op leeftijd. Erwin hoeft niet lang na te denken over de vraag of hij zelf zo lang door wil gaan. "Ik ga sowieso zo lang door. Als ik het gevoel heb dat ik er zelf niet te ongelukkig van word en nog wat te melden heb, dan ga ik zeker door. Ik schat mezelf wel in dat ik in goede gezondheid ervoor zorg dat die stem er nog gewoon is. Dat doet Springsteen ook. De energie is er nog, ondanks dat hij al 65 jaar is. Hij schrijft nog steeds te gekke nummers. De band rockt ook nog van alle kanten."

Rocken met band is Erwin Nyhoff ook niet onbekend. The Prodigal Sons scoorden in de jaren 90 een nederpop-klassieker en een enorme radiohit: 'You Still Think'. Nyhoff is op dat moment frontman en met de debuutplaat Wine of Life (1993) toert de band langs alle belangrijke poppodia, waaronder Pinkpop en Lowlands. Nyhoff speelt in het voorprogramma van Pearl Jam en Alanis Morissette en wordt tot twee keer toe uitgenodigd op het Amerikaanse South by Southwest-festival in Austin, Texas. "Ik sta al bijna 30 jaar op het podium. Niet één keer in de maand, maar wekelijks." Op een gegeven moment was de rek eruit met The Prodigal Sons en ging Erwin solo verder. Jaren later verschijnt hij met een nummer van Bruce Springsteen op de Nederlandse televisie.

'The River'

In 2011 blies Nyhoff de jury van The Voice Of Holland omver met zijn auditie van 'The River'. Vreemd vindt hij het niet dat veel mensen hem nog met zijn 'Voice Of Holland tijd' associëren. "Ik ben gewoon heel realistisch. Dus ik vind het niet vreemd. Ik hoop dan altijd dat er nog steeds mensen zijn die mij van The Voice kennen, maar ook van daarvoor. Die zijn er gelukkig ook, maar dat programma heeft zó veel bereik. Op een gegeven moment krijg je het gevoel dat heel Nederland je auditie gezien heeft."

'The River' is een bijzonder nummer voor Erwin. "'The River' vertelt mijn levensverhaal. They bring you up to do like your daddy done. Je wordt ook opgevoed. Mijn ouders houden van muziek, maar het was toch een beetje van: wat moet je nou met muziek? Ik kom van een boerderij, ergens in Oost-Nederland, tussen Dalfsen en Ommen. Vlakbij de Vecht ben ik opgegroeid. Mijn ouders hadden ook land aan de Vecht. Dus dat is mijn River. And for my nineteenth birthday I got a union card and a wedding coat. Ik ben niet getrouwd, maar op m'n negentiende is wel m'n zoon verwekt en ik werd op m'n 20e vader. Ik heb altijd gezegd dat ze 'The River' op m'n begrafenis mogen spelen. Op m'n veertiende speelde ik 'The River' al op het podium. Toen heb ik hem jarenlang niet meer willen spelen. Tot de Voice Of Holland. Ik wilde dat lied speciaal houden. Dankzij het nummer heb ik een nieuwe boost in m'n carrière gekregen."

Nu gaat Erwin Nyhoff samen met zijn band de theaters langs met In The Footprints Of. Natuurlijk een verschil met poppodia en clubs. "Allebei heeft z'n charme. De rock and roll van de club vind ik mooi. Het liefst nog zo'n club waar niet alles meer perfect is. Het mooie van theater vind ik de verdieping. Je kunt mooi een verhaal vertellen. In een club zou ik dat niet snel doen. Dan willen mensen toch snel actie. Spelen! Gemiddeld heb je in een theater meer tijd en aandacht om ook dat ingetogen liedje te spelen."