Dit was de tweede uitgebrachte CD van Van Veen, die inmiddels best een begrip in en rond Deventer is geworden, ook als medestichter van het Deventer Songwriters Gilde. Maarten trad samen op met drie andere muzikanten waaronder metalbassist Bryan Zwiers, reggaedrummer/percussionist Dick Turubassa en violiste Annemarie van Viegen. Samen met laatst genoemden, speelde hij een paar duetten. Zijn nieuwe repertoire is een goede mix tussen meer opgewekte en meer ingetogen, diepzinnige nummers. “Ik schrijf het soort liedjes dat aandacht nodig heeft. Als mensen luisteren is het voor henzelf ook een stuk leuker. Aandacht is voeding als je op het podium staat. Ik ga er beter van spelen, emotioneler van zingen en enthousiaster van vertellen. Er ontstaat dan een fantastische wisselwerking.”
CD-presentatie/voorstelling 'van de wereld' van deReisgenoot
Reislustig publiek laat zich meevoeren
Volgens De Scene, “iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen” maar hoe vertolk je dit daadwerkelijk in de praktijk? Wie te gast was bij de CD-presentatie Van de Wereld van deReisgenoot (aka Maarten van Veen) heeft dit mee kunnen maken, hoewel “Het reizen staat nog meer symbool voor de reis die we door het leven maken, dan een daadwerkelijke ‘fysieke’ reis naar een ander land”, volgens deze troubadour.
Op 12 september jl. bij Theater Bouwkunde gaf hij een muzikale voorstelling met zelf geschreven liederen vol anekdotes en waargebeurde verhalen, “mooi en lelijk” tegelijk.
Maarten heeft de laatste tijd daadwerkelijk iets meer van de wereld gezien en daardoor is zijn blik vanzelfsprekend verbreedt. “Ik denk dat we in ‘het westen’ soms een beetje in een bubbel leven. We zijn vooral met onszelf bezig en hebben (te?) weinig oog voor de rest van de planeet.” Neem bijvoorbeeld het nummer Paradijsvogel over z’n gedrag en dat ‘ie graag niets anders wil behalve opvallen en pronken (iets wat Maarten toegaf dat hij zelf “haat”). In dezelfde geest maar toch in tegenstelling, het nummer Damocles, dat over de Instagram bril/filter en “al die ‘mooie’ (lees: eenzijdige) foto’s van prachtige zonsondergangen en lachende mensen gaat. Maar ik ken iemand die ook ‘lelijke’ foto’s maakt”. Vervolgens springt het scherm van een afbeelding van een beeldschone paradijsvogel naar een dode, aangespoelde vogel vanwege watervervuiling. Niet erg prettig om naar de kijken, maar wél de soms confronterende realiteit waarin we leven. Ditzelfde geldt ook voor meer van zijn nummers, het beste voorbeeld hiervan, het lied Christina dat hij speciaal schreef voor een vrouw die hij zomaar in de trein had ontmoet. Hij zegt ontroerd te zijn geweest door haar levensverhaal en haar publieke getoonde kwetsbaarheid en dus kon hij niets anders dan een lied aan haar schenken uit een soort eerbied. Toen ik aan hem vroeg of zij er hier van af wist, antwoordde hij: “Nee, dat weet ze niet, en ik heb haar naam veranderd om haar privacy te respecteren. Ik heb haar daarna ook niet meer gezien. Ik vind dat ook wel mooi. Een bijzondere ontmoeting, die alleen maar voort bestaat met dat liedje”.
Hoewel het niet direct uit bovenstaande valt te lezen, de rode draad waar Maarten zelf naar op zoek is geweest is toch: desondanks alle teleurstellingen en tegenslagen in het leven, volg je eigen koers, blijf dromen en hopen. De liederen Top van de wereld en Zonlicht vertegenwoordigen deze boodschap het beste. Uitschieter bij het publiek is het slotlied Anders dan de rest. “Dit lied gaat over je eigen pad/weg bewandelen/volgen en je niets van de rest aantrekken”. Een bewuste keuze om het optreden mee te eindigen en het publiek het refrein vrolijk mee te laten zingen.
Conclusie aan het einde van deze (al dan niet symbolische) reis: Van de wereld en toch eigenwijs durven te zijn.