Het spits wordt afgebeten door singer-songwriter Emil Landman en zijn band. Een Perzisch tapijt in de zaal doet dienst als podium. Theedoeken dempen het geluid van de drums. Dichtbij het publiek, wat ze zelf enerzijds erg leuk vinden maar anderzijds ook spannend, brengen ze met slechts een paar gedimde spotlights op hen gericht op intieme wijze de liedjes ten gehore. Een aantal meiden vleien zich giechelend op de vloer voor hen. Deze band heeft al groupies! Er ontbraken slechts een paar lounchebanken in de zaal om van de mooie klein gespeelde liedjes nog beter te kunnen genieten.

Bij Rondé gaat de volumeknop op festivalsterkte open. Helaas wordt daardoor het geluid zodanig vervormd dat de band niet tot haar recht komt. De details van de muziek gaan verloren in een muur van geluid. Erg jammer want met twee 3FM Megahits op naam en Heineken die een remix van de single 'Run' gebruikt in een commercial doe je het als jonge indie-pop band toch goed.

De spetterende energieke afsluiter van de avond komt van Orange Skyline. Zeer diverse dansbare nummers worden gespeeld en het publiek danst met ze mee. Ondanks de herkenbare invloeden uit een groot aantal verschillende muziekgenres zetten ze een geheel eigen geluid neer. Ze staan vrolijk rockend op het podium en geven zich helemaal. Zanger Stefan is een entertainer à la Mick Jagger. Bij een klein technisch mankement met de toetsen bij het laatste nummer weet hij er nog een spannende opbouwende finale van te maken. Na zo een optreden ga je blij naar huis. Wat een toffe avond!