Beïnvloed door blues en jazz wond Charl Delemarre met zijn rauwe stem met Nederlandstalige muziek geen doekjes om de dingen waar hij als singer-songwriter mee bezig is. Charl zong over hoge pieken en diepe dalen, over het reizen en over de mensen om hem heen.

Tijdens de eerste set speelde Charl Delemarre solo waarbij hij een viertal nieuwe nummers (nog zonder titel) speelde, getuige de losse blaadjes met de teksten van de nummers (naar eigen zeggen het resultaat van enkele slapeloze nachten). Hij speelde afwisselend op piano en gitaar. Opmerkelijke zinnen kwamen voorbij in zijn eigen Nederlandstalige composities, zoals "Ik ben vrij als een vogel of ben ik vogelvrij", "verloren in je zijn" of "leegtes niet meer te vullen met mijn stil kabaal".

Na de pauze kwam de beloofde inbreng van de band met Tjebbe Zeeman (elektrische gitaar), Camiel Jansen (contrabas) en Jeroen Batterink (drums). Op de ep wordt de zanger verder nog bijgestaan door een viertal blazers en een cellist. Het werd dan ook een totaal andere aanpak, met zowel stevig aangezette stukken als rustigere passages. Een flinke knipoog was er naar Charl Delemarre’s grote voorbeeld, Maarten van Roozendaal, middels een interpretatie van diens 'Red Mij Niet'. Zijn stem en de arrangementen op de ep doen ook hier en daar aan Bram Vermeulen denken.

Na afloop kon de band een staande ovatie van het enthousiaste publiek in ontvangst nemen. Dit resulteerde in een toegift: het titelnummer van de ep De Betekenis, ondersteund door backing vocals van het publiek. De bandleden zelf vonden het optreden erg fijn, omdat het publiek echt luisterde en omdat het zichtbaar genoot.