Het Enge Bos podium bevindt zicht meteen links van de ingang. Hier zijn dit jaar slechts vier acts te vinden, maar wat maakt het uit, het is er nog steeds elk jaar een feestje. Nog iets verder naar links staat het op een na grootste podium: de Jack Daniel’s Barn. De festivaltent is dus verruild voor een heuse schuur, maar dat doet de sfeer alleen maar goed. Als we iets verder rechtdoor lopen zien we de Jupiler Mainstage. Waar dit vorig jaar nog op een extra veld links van het bos stond, staat het nu middenin het bos. Het extra veld is dit jaar helemaal verdwenen. Om bij King King en de Dancekuil te komen, moet je om de Mainstage heen lopen, maar dat is ook eigenlijk het enige nadeel van het vernieuwde terrein.
Zodra we tegen het hoofdpodium aanlopen, zien we meteen dat de tent al redelijk goed gevuld is dankzij de mannen van Kensington. Deze Utrechtse rockers hebben de laatste jaren hard aan de weg getimmerd en ervaring opgedaan, en dat is ze aan te horen. Ze spelen strak, zuiver en de sfeer zit er prima in. Alle hits worden gespeeld en worden moeiteloos meegezongen door het publiek. Kensington speelt vrij vroeg in de middag en dat lijkt ze geen goed te doen. Hoe leuk het publiek ook meedoet, zelf lijken ze minder onder de indruk. Pas aan het eind begint er wat interactie met het publiek te komen. Na een mislukte poging om een prachtige zee van lichtjes te creëren (het was tenslotte nog licht buiten), gingen daarna wel bijna alle mensen door de knieën toen ze daarom vroegen. Al met al was het een prima optreden van de mannen van Kensington, maar het had allemaal wel wat enthousiaster van hun kant gemogen.