De aftrap van het BAM! festival werd door de band Texas Radio op de Main Stage verzorgd. Ze spelen enthousiaste eigen nummers in de jaren '60 muziekstijl. Ze brachten een ode aan de overleden toetsenist van The Doors, Ray Manzarek, de man met de mooiste bakkebaarden ter wereld volgens zeggen. In de Lounge konden we vervolgens genieten van het optreden van Carmijn. Ze bracht haar single voor het afstuderen aan ArteZ in een akoestische versie.

Vervolgens is het eerste rondje klaar door bij Sofia Dragt te gaan luisteren op de Metropool Stage. Er zijn duidelijk een aantal fans op haar optreden afgekomen. Ze is dan ook niet voor niets door naar de volgende ronde van de “De beste singer/songwriter van Nederland”. Ze is duidelijk blij en speelt een mooie set. Sander Huting is haar gitarist, hij speelt op een gegeven moment de tweede stem op zijn gitaar. Hoogtepunt en absoluut kippenvel.

Soul Sister Dance Revolution maakt er een feest van op de Main Stage. Het publiek wordt steeds talrijker. Ondertussen vinden er in het park allerlei andere activiteiten plaats: er zijn spelletjes voor kinderen, er worden gedichten voorgelezen, er wordt kunst gemaakt. Teveel om op te noemen of op foto's te laten zien. John Karlson speelt intussen in de Lounge zijn nieuwe nummers met veel humor en afwisseling.

Mister and Mississippi trekt nog meer publiek. Langzamerhand wordt het dringen. De band maakt een droomstart, ze brengen met passie en vakmanschap prettig in het gehoor liggende nummers. Tim van Doorn trad voor de eerste keer als dertiger op in de Lounge: hij was jarig. Hij vertelde grappige verhalen daarover en speelde een aantal nummers van zijn conceptalbum wat eind augustus uitkomt.

De laatste artiest die ik heb gezien is het lokale Meryl and a bit of Yellow, deze keer met een bezetting van drie personen. De muziek is fijne luistermuziek en heeft pakkende teksten. Voor mij een goede afsluiter van een geslaagd festival.