In het voorprogramma staat Pam Feather, een jonge zangeres met een volwassen stageperformance. Ze brengt, samen met haar gitarist en achtergrondzangeres, lekker in het gehoorliggende ballads (waaronder een mooie rustige uitvoering van 'Diamonds' van Rihanna) en leuke uptempo nummers, popliedjes met een flinke dosis soul. Het publiek luistert met genoegen naar haar performance, en op haar verzoek komen ze zelfs een beetje in beweging… shake it to the left, shake it to the right, get down… Pam doet het voor en het publiek volgt voorzichtig.
Maar het wachten was natuurlijk op Sven Figee en consorten! Om tien uur start Sven Hammond Soul met opzwepende instrumentale funk en de sfeer zat er meteen goed in. Hier was het publiek voor gekomen! Na nog een aantal nummers met een hoofdrol voor het Hammond orgel maakten twee vocalisten hun entrée. Mooie stemmen, die precies op het juiste moment variatie aanbrachten in de tot dan toe instrumentale set. Zangeres Jenny Lane voegt energie en een twinkeling toe aan de band en zanger Ivan Peroti brengt soul en gevoel.
Hoewel Jenny Lane nog niet zo lang bij de band is aangesloten (zij werd na een zangcompetitie in 2012 op Radio6 gekozen als nieuwe zangeres) is het duidelijk dat zij hier helemaal op haar plaats is. Dat vindt Sven ook, hij deelt dan ook met het publiek hoe jammer hij het vindt dat ze binnenkort met zwangerschapsverlof gaat…. Maar zwanger of niet, wat een strot en wat swingt die dame!
Na enkele nummers nemen de instrumenten het weer over en mogen de vocalisten voor even achter het podium verdwijnen. Dit geeft een mooie balans en afwisseling in de show. Door deze keuze blijft de muziek centraal staan. De drie blazers wedijveren met het orgel om de aandacht van het publiek. Alle drie krijgen ze hun solo’s en de mensen vinden het prachtig. En niet alleen de mensen in de zaal, ook Sven geniet zichtbaar van de hoogstandjes van zijn muzikanten. Ook de drummer kreeg zijn moment, een fantastische drumsolo, maar misschien nét een tikje te lang. Anyway, het kon allemaal vanavond. Zelfs een cover van U2 was in de playlist terug te vinden! Deze hadden ze gespeeld bij Giel in de studio, tijdens de Zero’s request. Vanwege de uitvoering met veel soul en de warme stem van Ivan duurde het even voor je de link met het origineel legde. Het was een compleet ander, maar o-zo-mooi nummer geworden.
Nadat Jenny en Ivan het podium weer betraden, barstte het feestje echt los! Sven prees het publiek en dankte uitvoerig voor de fijne avond. De band bouwde vervolgens op naar een mooie finale, maar dat was voor het aanwezige publiek niet genoeg. Zij wilden meer en kregen dat. Maar na twee toegiften kwam er aan een mooie avond dan toch een einde. Sven Hammond en band zetten een prima show neer, met een hoofdrol voor de instrumenten en een plezier waar je niet omheen kunt. Precies goed.