De plaat opent meteen sterk met het nummer ‘Scene of the Crime’. Met enkel pianospel en zang in de eerste seconden is het begin rustig, maar zeker ook boeiend. Langzaam opbouwend naar de powerpop is het een goede opener van de plaat, zeker wat anders dan de opener van vorige EP Stuck On Repeat. Bij het tweede nummer is duidelijk al wat meer uptempo aanwezig (vooral in de coupletten). Vooral een opgewekt nummer, maar naar mijn idee overtreft het de opener niet. ‘Leave a Scar’ laat weer net een wat andere kant van de band horen. Een praatintro, waarna de gitaren en het gefluister er al snel bijkomen, doet een wat ruiger, rockachtig nummer verwachten. Niets is minder waar, het klinkt zeker als powerpop gemixt met wat punkrock. Wederom is het refrein rustiger, maar wat een heerlijke coupletten en gitaarriffjes tussendoor!
Tot zover is de eerste helft van de plaat al afwisselend, maar zijn de numers toch stuk voor stuk fijne nummers waarvan vooral de refreinen in je hoofd blijven vastzitten. ‘Please Bring on the Rain’ is vooral een heel erg catchy nummer. De melodie is wat meer standaard poprock, maar de lyrics en zang maken het tot een heel eigen nummer. Perfect nummer voor de zomer, ook om lekker hard bij mee te zingen. Aangekomen bij het op een na laatste nummer ‘Foreign Movies’ vind ik dit zelf een wat minder nummer van de plaat. Op de een of andere manier blijft hij niet zo lekker hangen als de vier voorgaande songs. Terwijl het verder wel een fijne melodie en goede zang heeft, is het verder waarschijnlijk net iets te standaard om er echt uit te springen. Gelukkig maakt de afsluiter van de EP veel goed: ‘Is Leaving All That’s Left’. Met een rustige gitaar- en zanglijn bouwen ze op naar, voor de verandering, een wat harder refrein. Tussen het refrein en de coupletten in is er ook een ontzettend fijn instrumenteel stuk wat het hele nummer meteen een andere feeling geeft.
Al met al is te constateren dat de laatste EP met recht Out With A Bang! genoemd mag worden. Eigenlijk stuk voor stuk heerlijke nummers, maar sommigen net weer wat anders waardoor het niet eentonig wordt om naar te luisteren. Het album is over het algemeen wat rustiger dan de EP’s hiervoor, hoewel er geen ballads tussen zitten. Lyrics zijn daarnaast ook goed, pakkend en afwisselend geschreven. Clueless doet niet aan standaard dezelfde zinsopbouw en rijm, maar lijkt een vooraf geschreven verhaal gewoon te zingen op de muziek waar regelmaat in zit. Hierdoor lijken alle nummers ‘waargebeurde verhalen’ te zijn en is het makkelijker om je aangesproken te voelen bij een nummer.
Jammer dat we deze en oudere nummers voortaan niet meer live zullen horen van Clueless, maar gelukkig hebben ze deze heerlijke EP nog voor ons achtergelaten en wat mij betreft is dat een echt cadeautje.